Πέμπτη 21/02
Διαβάζωμια αυτοβιογραφία. Ένα χρόνο πριν, είχαγράψει σε αυτήν τη στήλη για τις TwoFatLadies.Πρόκειται για ακριβώς αυτό που λέει οτίτλος. Δυο ευτραφείς κυρίες, αριστοκρατικήςαλλά μποέμικης καταγωγής που εκλήθησαναπό το BBCνα ετοιμάσουν μια εκπομπή μαγειρικής.Οι δύο κυρίες έφτιαξαν -μαζί με την ομάδατους- ένα θαύμα, απ' αυτά που γίνονταιχωρίς να το καταλαβαίνει κανείς. Με μιαδιθέσια Triumphγύριζαν την Αγγλία και έκαναν το τραπέζισε ανθρώπους. Ας πούμε, στη ΛονδρέζικηΛέσχη Δικηγόρων μαγείρευαν βοδινόΓουέλινγκτον για τους δικηγόρους, σεένα μοναστήρι κάπου στην Ιρλανδίαετοίμαζαν αστακούς για τις καλόγριεςκαι διάφορα άλλα τραπέζια που κράτησανένα τεράστιο κοινό παγκοσμίως μπροστάστους τηλεοπτικούς δέκτες να παρακολουθείμε αμείωτο ενδιαφέρον το μαγειρικόθαύμα δύο γυναικών που το καλό φαγητότο είχαν στη ζωή τους όπως έχουμε όλοιτον αέρα που αναπνέουμε. Κανέναςσυμβιβασμός, καμία μοντερνιτέ στοντρόπο που μαγείρευαν και στα πιάτα πουσέρβιραν. Έχουν μείνει στην ιστορία ταειρωνικά τους σχόλια για τους χορτοφάγουςκαι για τις διάφορες μόδες που καταστρέφουνσυνήθως τα καλά φαγητά στα εστιατόρια.Η ClarissaDicksonWrightκαι η JenifferPattersonήξεραν τη γεύση, το καλό φαΐ, και τασπουδαία πιάτα μέσα από τη ζωή τους πουήταν μυθιστορηματική. Μερικά χρόνιαπριν έμαθα πως η Jenniferπέθανε. Στην Ελλάδα είναι δύσκολο ναμαθαίνεις λεπτομέρειες για τέτοιουείδους θέματα, που κανείς δεν τακαταλαβαίνει. Τις ξέχασα κιόλας. Είναιτόσες πολλές οι πληροφορίες... Φέτος τονΟκτώβριο η Clarissaεξέδωσε την αυτοβιογραφία της. Τη διάβασαμε μεγάλη συγκίνηση και απέραντησυμπάθεια για δύο προσωπικότητες πουθα ήθελα έστω και λίγο να τους έμοιαζα.Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας-πατέρας διάσημος χειρούργος και μητέραΑυστραλέζα γαλαζοαίματη- η Clarissaπέρασε όλη της την εφηβεία κάτω από τησχεδόν τυραννική κυριαρχία του πατέρατης. Έγινε δικηγόρος, κάτι που δεν ήθελε,και κατέληξε στον αλκοολισμό. Με τηνJennifer-όπως γράφει η ίδια- δεν ήταν φίλες, ήτανσυνεργάτες. Και η βαθιά τους εκτίμησηπήγαζε ακριβώς από την ποιότητα τηςσυνεργασίας τους. Ήταν δύο κυρίες. ΗClarissaαφηγείται με υπέροχο τρόπο τις τελευταίεςμέρες της Jennifer.Έμαθε πολύ αργά πως είχε καρκίνο σε πολύπροχωρημένο στάδιο και δεν είχε καιπολλές επιλογές. Αρνήθηκε κάθε είδοςχημειοθεραπείας και φρόντισε για όσοκαιρό ήταν στο νοσοκομείο να μετατρέψειτο άχαρο δωμάτιό της σε ένα υπέροχοsoiréeμε σαμπάνια, χαβιάρι και μπλίνις, όπωςαυτά που οργάνωνε όσο ήταν καλά, ή σανένα ζεστό απόγευμα κάπου στις Ινδίεςμε δροσερά ποτά και εντυπωσιακάκαναπεδάκια. Ζήτησε από τους φίλους τηςνα φέρνουν στο νοσοκομείο μόνο σπουδαίαπράγματα που τρώγονται και πίνονταικαι πέθανε ευχαριστημένη και πλήρης,στον ύπνο της. Η Clarissaδεν ξαναέκανε εκπομπή, ούτε βρήκεαντικαταστάτη της Jennifer,παρά τις άπειρες επαγγελματικές προτάσειςπου είχε. Μαζί με αυτό το γλυκύτατοβιβλίο παρέλαβα και τα άπαντα τωνεκπομπών που μόλις κυκλοφόρησαν σε dvd.Βλέπω ξανά και ξανά τα επεισόδια,προσπαθώντας πραγματικά να καταλάβωτη δική τους συνταγή για την καλή ζωή.Το μοναδικό μου συμπέρασμα: να ζούμε τηζωή μας τολμηρά, άφοβα και θαρραλέα.Έτσι, τα φαγητά μας, τα τραπεζώματα, οιλύπες, οι χαρές τα γλέντια, έχουν όλαυπόσταση και δεν τα παίρνει ο αέρας.
Δευτέρα 25/02
Ακούω,ξανά και ξανά, το Πάμεγια Χαβάητης Πρωτοψάλτη. Δεν μου πολυαρέσει οτελευταίος της δίσκος. Όμως, αυτό τοτραγούδι δίνει ρέστα. Εκφράζει τηνκατάσταση στην οποία εγώ τουλάχιστονβρίσκομαι τον τελευταίο καιρό. Συνέχειαφρίττω με όλα τα καθημερινά, η δουλειάείναι πολλή, βαρέθηκα την τηλεόραση,βαρέθηκα τα πάνω-κάτω της καθημερινότηταςκαι το μόνο που σκέφτομαι είναι λίγεςστιγμές χαλαρές. Μάλλον δεν θα καταφέρωνα πάω στη Χαβάη, αλλά έστω, ένα ολόκληροαπόγευμα στο Μαγκαζέ με την Πέπη ναπίνουμε AmarettoSourκαι να μιλάμε για άλλα, να ετοιμάζωτραπέζι στην βεράντα και να μαγειρεύωδύο μέρες, α, και ένα ταξίδι στο Παρίσιτην άνοιξη. Αυτό είναι το πιο πολύ Χαβάηπου μπορώ. Κάτι φίλες στην Κύπρο πάντωςέχουν κλείσει για Ταϊλάνδη το Πάσχα. Ανείσαι σπίτι λοιπόν, ετοιμάσου για Χαβάη.Πάμε κάπου που δεν έχουμε πάει! Στο σπίτιμου, πάντως, φέτος θα γίνει Χαβάη. Κοιτάωτα φυτά του κήπου και δεν είμαι καθόλουικανοποιημένος. Τέρμα οι βασιλικοί, οιδάφνες, οι τριανταφυλλιές και οι ελιές.Μπανανιές, πουλιά του παραδείσου, μπαμπούκαι κέντιες για τον κήπο το συντομότεροκαι μια ταπετσαρία με εξωτικά πουλιά,κάπου στο σαλόνι. Το είχα και παλιότερασε ένα άλλο μου μπαλκόνι και ήταν θαύμα.Βγαίνεις το πρωί και το σορτσάκι με τοt-shirtδεν φτάνει, χρειάζεται ένα κιμονό ή έστωένα χαβανέζικο πουκάμισο. Γιατί η ζωήθέλει κάτι παραπάνω από πραγματικότητα.Όπως λέει και η Μπλανς Ντιμπουά: «Εγώδεν θέλω ρεαλισμό, θέλω μαγεία». Μόνοέτσι θα βγει το καλοκαίρι.
σχόλια