Πέμπτη3/4
Ξεφυλλίζωένα βιβλίο που μου έχει χαρίσει η φίλημου η Τζούλια εδώ και αρκετό καιρό.ΟνομάζεταιMealsand Recipes from the Ancient World,και το έχει γράψει η Eugenia Salza Prina Ricotti. Τοβιβλίο μού παραδόθηκε ένα απόγευμα στηνπλατεία Αγίας Ειρήνης. Πρόκειται γιαμια πολύ χαριτωμένη μελέτη πάνω στιςτροφές των αρχαίων. Για μένα το βιβλίοδεν έχει αξία «μαγειρευτική», δενπρόκειται ποτέ να μαγειρέψω φαγητάαρχαιοελληνικά, ούτε εκτιμώ τηνευρηματικότητά τους στις συνταγέςεπειδή δεν είχαν υλικά που σήμεραθεωρούμε αυτονόητα. Απλώς το βιβλίοείναι ό,τι πιο καλόγουστο έχω δει φέτοςκαι δεν θα μπορούσε να μου το χάριζεκάποιος άλλος πλην της Τζούλιας, πουξέρει τι σημαίνει όμορφα βιβλία καλύτερααπό όλους εμάς μαζί. Anyway,το βιβλίο έχει ένα εξώφυλλο χρώματοςτερακότα, δεν έχει φωτογραφίες, έχει αρχαιοπρεπείς εικονογραφήσεις, υπέροχοχαρτί, τέλεια γραμματοσειρά και τώρατο κοιτάω και σκέφτομαι πόσο σημαντικόείναι να φτιάχνεις ωραία πράγματα.
Σάββατο5/4
Αγοράζωσπόρους από την Ευριπίδου. Δεν υπάρχειμεγάλη επιλογή. Όλοι τα ίδια έχουν στηνΕλλάδα. Σκέφτομαι πως στο τελευταίο«MarthaStewartLiving»υπάρχει μια ολόκληρη λίστα με προμηθευτέςπου πουλάνε σπόρους λουλουδιών καιλαχανικών μέσω ίντερνετ. Κάποια στιγμήνα το ψάξω, μπας και βρω κάτι πιο ιδιαίτερο.Το μάτι μου κολλάει σε κάτι παιωνίεςκατάλευκες και σκέφτομαι πως ίσως αυτόνα είναι το ομορφότερο λουλούδι πουκυκλοφορεί. Φέτος το πάω χρωματικά καιθέλω έντονα κίτρινα, πορτοκαλί, κεραμιδίκαι μοβ με κάποια γρασίδια ίσως μελιτζανίή έντονο κόκκινο. Να πάρουμε φωτιά.Αγοράζω και ηλιοτρόπια. Δεν ξέρω, ελπίζωπως θα φυτρώσουν και θα μπορέσουν ναανθίσουν σε γλάστρες. Δεν μπορώ να σκεφτώκάτι καλύτερο από το να βλέπω μια σειράμε ηλιοτρόπια στο μπαλκόνι κάθε πρωί.Δεν θυμάμαι τα ονόματα των φυτών πουαγόρασα, θυμάμαι μόνο τους καπουτσίνουςπου είναι κάτι κίτρινα λουλούδια,πανέμορφα. Σπόροι σημαίνει ελπίζωπάντως... Αύριο το πρωί θα γίνει χαμός.Μόλις που προλαβαίνω να χωθώ σπίτι καιαρχίζει αυτή η φοβερή βροχή. Σταθερότέμπο, ούτε δυνατή ούτε ασήμαντη.Καθόμαστε στον καναπέ με τις γάτεςλιγάκι ανάστατες, σαν να ξέρουν πως αυτόδεν είναι μπόρα και δεν θα περάσει σεκάνα δεκάλεπτο. Είναι τόσο καχύποπτεςπου τις λυπάμαι. Ανοίγω βιβλία καιπεριοδικά κηπουρικής. Θέλω φέτος ναφτιάξω γλάστρες με συνθέσεις φυτών.Πετυχημένους συνδυασμούς, δηλαδή,φυλλωσιάς, χρωμάτων, υφής και αρωμάτων.Όχι μονοτονία, το ξαναλέω. Να πάρουμεφωτιά. Δεν μαγειρεύω, τεμπελιάζω. Ό,τιέχει στο ψυγείο.
Κυριακή6/4
Όλοτο βράδυ έβρεχε. Ασταμάτητα. Ολόκληροςχειμώνας, τέτοιες βροχές δεν μας έδωσε.Κατά τις δέκα το πρωί ο καιρός βελτιώνεταικαι βγαίνω στον κήπο. Με το που χώνω ταχέρια στο χώμα σκέφτομαι πως πάλι δενπήρα γάντια κηπουρικής. Αρχίζω από έναγενικό καθάρισμα και περιποίηση στιςγλάστρες. Πέρσι με τους τρελούς πουκατεδάφισαν όλο το Κολωνάκι για ναέρθουν να μείνουν, το μόνο που έκαναήταν να μαζεύω νεκρά λουλούδια καισπασμένες γλάστρες. Καθίσαμε ελάχισταέξω. Φέτος όμως θα ελπίζω σε ήσυχα βράδιαεκτός από σπόρους που θα γίνουν λουλούδια.Απαλλάσσομαι επιτέλους από κάτιαγκαθωτούς αθανάτους που κάποτε μάζεψααπό την Αίγινα. Όχι άλλα αγκάθια. Είναιμεγάλος κόπος μέχρι να τα ξεριζώσεις,να προσέχεις να μην κοπείς, αλλά τοαποτέλεσμα -οι αθάνατοι στον σκουπιδοτενεκέδηλαδή- είναι καταπληκτικό. Χρησιμοποιώτις ωραίες, βαθιές πήλινες γλάστρες καιφυτεύω μέσα πορτοκαλί ντάλιες. Φυτεύωτους σπόρους και καταγράφω τι φύτεψακαι πού. Πότισμα δεν χρειάζονται, τοχώμα έχει ποτιστεί για μέρες. Τρεις ώρεςκαι πολύ καθάρισμα αργότερα, έχωτουλάχιστον μια καλή αρχή για να αρχίσωτώρα να προσθέτω, να φυτεύω και νακαλλιεργώ μέχρι το επιθυμητό αποτέλεσμα.Σκέφτομαι πως χρειάζομαι έπιπλα κήπουκαι μερικά τετραγωνικά μέτρα περισσότερουχώρου... Πέφτω ξερός από την κούραση,αλλά αντιστέκομαι και βγαίνω. Βόλτα μετη μηχανή του Τζιλ, που είναι σούπερ.Κρύος αέρας, απαλή λιακάδα, παρηγοριές.Στο Μοναστηράκι χαμός. Όλοι έξω σανσαλιγκάρια. Τα παλαιοπωλεία στην πλατείαείναι πλέον πανάκριβα, και δεν αξίζειτον κόπο. Ρωτάω την τιμή ενός πιάτου πουμοιάζει αραβικό και προς στιγμήναισθάνομαι πως βρίσκομαι σε πανάκριβομαγαζί. Δεν είμαστε καλά. Στο καφέΑβησσυνία μια Ιταλίδα ρεπόρτερ έδινεμαθήματα κομψότητας και ρώταγε τουςθαμώνες διάφορα καθώς η κάμερα τραβούσετους Αθηναίους με τα ροδοκοκκινισμέναμάγουλα να τρώνε τους μεζέδες της Καίτηςκαι να σιγοτραγουδάνε «Αγάπη που‘γινες δίκοπο μαχαίρι». Ίσως ζω τημέρα της μαρμότας και θέλω να κάνω πάντατα ίδια, αλλά δεν είναι κι άσχημα,σκέφτομαι, και αισθάνομαι πως οικαπουτσίνοι μου θα αρχίζουν να φυτρώνουνσε λίγο. Να φυτέψετε όσα περισσότεραφυτά μπορείτε φέτος. Σας φιλώ.
σχόλια