ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι πλέον 30 πριν κάτι μέρες... Δεν θα πω ψέματα πέρασα πολύ όμορφα χρόνια δημιουργικά και όμορφα... Αλλά πλέον κάνοντας μια αναδρομή στο τι έχω καταφέρει με πιάνει θλίψη... Μένω από τα 22 μου μόνος και πάντα δούλευα... Δεν πείνασα ποτέ αλλά ούτε λεφτά μπόρεσα να βγάλω... Έφτασα λοιπόν 30 μένω μόνος μου αλλά πιεζομαι πάρα πολύ οικονομικά και δεν έχω ανθρώπους πίσω μου να με στηρίξουν αν κάτι χρειαστώ μιας και κατάγομαι από μικροαστικά οικογένεια και πλέον μόνο η μητέρα μου είναι εν ζωή και αυτή με θέματα υγείας.... Δεν κατάφερα στα τόσα χρόνια να πάρω ένα αμάξι.... Δεν κατάφερα ούτε μηχανάκι να πάρω και μετά κινούμαι με τα μέσα.... Με οποία κοπέλα κάνω σχέση βλέπει ότι είμαι οικονομικά ασθενέστερων οπότε δεν το προχωράει για σχέση... Επίδη δεν έχω καν αμάξι να πάμε μια βόλτα... Σύμμαχος μου η κατάθλιψη μου... Ούτε λεφτά για ψυχολόγο δεν έχω να πάω να πω τον πόνο μου.... Οι φίλοι μου μ αγαπάνε πολύ όπως και εγώ αυτούς αλλά όλοι τους έχουν φτιάξει την ζωή τους και είναι εντάξει.... Δεν ζήτησα ποτέ κάτι παράλογο... Μόνο μία απλή ζωή χωρίς περιττά πράγματα.... Λίγα και καλά.... Είμαι εμφανίσιμο παιδί και είχα πλούσιο ερωτικό βίο στο παρελθόν αλλά πλέον ούτε με νοιάζει το κάτι εφήμερο ούτε έχω όρεξη για ξεπέτα.... Δεν μαρεσει η ζωή μου ούτε η δουλειά μου ούτε τίποτα... Νιώθω απλά ότι ξυοναω χωρίς λόγο πάω απλά για δουλειά και γυρνάω πίσω... (διαβάζω πολλά βιβλία, ζωγραφίζω, παίζω πιάνο, ασχολούμαι και με τηβ φωτογραφία,). Αλλά δεν με γεμίζουν ούτε αυτά πια... Πως να αλλάξω την ζωή μου αν δεν μου δίνετε η ευκαιρία να βγάλω λίγα παραπάνω λεφτά για να κάνω 5 6 πράγματα? Σε ποιον να πω τον πόνο μου? Σίγουρα υπάρχουν χειρότερα και το ξέρω... Αλλά πλέον έχω μείνει μόνος και η κατάθλιψη με κοιτάει στα μάτια...