Η Αθήνα είναι μια πόλη που μετρά τη ζωή της σε χιλιετίες και όχι σε χρόνια -η καταγεγραμμένη ιστορία της εκτείνεται περίπου 3.400 χρόνια. Σε αυτά τα χρόνια και στην πορεία της εξέλιξής της από προ-μυκηναϊκό οικισμό, σε πανίσχυρη πόλη-κράτος, μετά σε χωριό και έπειτα σε πρωτεύουσα, έχουν συντελεστεί "κοσμογονικές" μεταβολές. Διάσπαρτα μέσα στο σημερινό αστικό ιστό υπάρχουν ακόμα σημάδια, τα οποία -αν κοιτάξεις καλά- σου φανερώνουν αυτές τις μεταβολές. Τα «Αστικά Σημάδια» είναι αυτό ακριβώς, μια απόπειρα της Ομάδας Άστυ για την καταγραφή τέτοιων ιδιαίτερων ή φορτισμένων, πολιτιστικά ή συναισθηματικά, σημείων μέσα στη σύγχρονη πόλη. Ένα κτήριο, μια ταμπέλα, ένα μικρό πάρκο, μια χάραξη δρόμου ή ένα graffiti μπορεί να αποτελούν ίχνη όλων αυτών των μικρών πραγμάτων που συνθέτουν την μυθολογία της Αθήνας.
Αυτή την εβδομάδα μεταφερόμαστε στη συνοικία της Κολοκυνθούς. Εκεί, στη διασταύρωση των οδών Χατζηαποστόλου και Τριανταφυλλοπούλου, πολύ κοντά στις εγκαταστάσεις του Μετρό, βλέπουμε ανάμεσα σε πανύψηλες σύγχρονες πολυκατοικίες ένα μεσοπολεμικό κτήριο, που έχει μια μακρά ιστορία. Από Δημοτικό Βουστάσιο, μετατράπηκε σε Δημοτικό Βρεφοκομείο, μετέπειτα λειτούργησαν δομές για ΑΜΕΑ και στη συνέχεια στέγασε σχολείο.
Μας εξηγεί ο Γιώργος Θάνος από την Ομάδα Άστυ: "Ο αθηναϊκός Μεσοπόλεμος μπορεί να έχει ταυτιστεί στην συλλογική συνείδηση με την ρομαντική ατμόσφαιρα που συναντά κανείς σε παλιές φωτογραφίες της οδού Πανεπιστημίου, ωστόσο κατά την ίδια ακριβώς χρονική περίοδο οι ακραίες συνοικίες της πόλης παραμένουν «χωριά» με χωματόδρομους και μποστάνια, ενώ η συνολική κατάσταση της χώρας γεννά πολλαπλά κοινωνικά προβλήματα. Το Δημοτικό Βρεφοκομείο της οδού Πειραιώς διαθέτει ειδικές «βρεφοδόχους» για τα έκθετα βρέφη, ενώ ο συνωστισμός ορφανών και άπορων παιδιών δημιουργεί στο ίδρυμα επισιτιστικά προβλήματα.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο δήμαρχος Αθηναίων Σπύρος Πάτσης, ο οποίος κατά την διάρκεια της θητείας του θα παρουσιάσει πλήθος έργων στις δυτικές γειτονιές της πόλης, μεριμνά για την αγορά ενός οικοπέδου στην απομονωμένη και εξοχική συνοικία της Κολοκυνθούς, με σκοπό την ανέγερση ενός Δημοτικού Βουστασίου. Ο σκοπός του Βουστασίου δεν είναι άλλος από την άμεση και εύκολη προμήθεια φρέσκου γάλακτος για τις ανάγκες του Δημοτικού Βρεφοκομείου.
Το Δημοτικό Βουστάσιο τελικά εγκαινιάζεται στις 6/8/1927, παρουσία πλήθους κόσμου και δημοσιογράφων που θαυμάζουν «το ευρύχωρον και ευάερον κτήριον, τας λαμπράς αγελάδας, την κανονικοτάτην λειτουργίαν του και τον κοινωφελέστατον σκοπόν του». Παρ όλα αυτά, η περίοδος που το κτήριο λειτουργεί ως βουστάσιο δεν κρατάει ούτε 15 χρόνια. Το 1941, η εσωτερική διαρρύθμιση του κτηρίου μετατρέπεται κατάλληλα ώστε να μπορέσει να φιλοξενήσει παιδιά του Δημοτικού Βρεφοκομείου, ενώ κατά τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 θα στεγαστούν στο πρώην βουστάσιο μερικές από τις πρώτες δομές για ΑΜΕΑ που λειτούργησαν στην Αθήνα, μέχρι την κατοπινή μακροχρόνια εγκατάλειψή του.
Σήμερα, το ανακαινισμένο Δημοτικό Βουστάσιο έχει μετατραπεί στο έκτο ειδικό σχολείο του Δήμου Αθηναίων και έχει ενταχτεί ξανά στην καθημερινότητα της γειτονιάς, λειτουργώντας παράλληλα ως τοπόσημο με διαφορετικές αναγνώσεις, υπενθυμίζοντας την δύσκολη καθημερινότητα των Αθηναίων του Μεσοπολέμου αλλά και δρώντας ως ανάμνηση του χαρακτήρα της Κολοκυνθούς, της τελευταίας ίσως αθηναϊκής συνοικίας όπου μπορεί κανείς να συναντήσει ακόμα αλάνες".
σχόλια