•Είναι αδύνατον να γράψει κανείς για οτιδήποτε διαφορετικό από τα πρωτοφανή γεγονότα που συμβαίνουν αυτές τις μέρες στην Αθήνα.
•Πριν από λίγους μήνες μόνο ακουγόταν στις παρέες: «αν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε για να κάνουμε επιτέλους μία ειρηνική διαμαρτυρία, πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα».
•Λίγο μετά έγινε το αναπάντεχο. Ο τρόπος ήταν μπροστά στα μάτια μας, αλλά δεν τον περιμέναμε: ήταν το να μη γίνει μια διαμαρτυρία από επαγγελματίες διαμαρτυρόμενους αλλά από όλους τους υπόλοιπους που δεν έχουν ν’ αποδείξουν τίποτα στους συντρόφους, τους συναδέλφους και στα μέλη των συντεχνιών τους. Μεταξύ αυτών που αποφάσισαν να βγουν στον δρόμο αυτήν τη φορά είναι κι εκείνοι που συνειδητοποίησαν ότι έχουν πολιτική άποψη, ενώ δεν το ήξεραν.
•Τα περιπαιχτικά σχόλια που ακούγονται κι οι ανησυχίες για το βάθος αυτού του φαινομένου είναι απολύτως αναμενόμενα, αρκετές φορές λογικά εκφρασμένα. Υπάρχουν απαξιωτικά σχόλια που δεν διαφέρουν σε προχειρότητα από αυτό που νομίζουν ότι καταδικάζουν. Ως συνήθως, ο καθένας έχει άποψη και πρέπει οπωσδήποτε να την ανακοινώσει - ακόμα κι η γράφουσα αυτό το άρθρο.
•Ευτυχώς, οι εξελίξεις δεν χρειάζονται καθοδήγηση από κανέναν, ούτε φαίνεται να επηρεάζονται από δηλώσεις πολιτικών, οι οποίοι έχουν λιγότερη επιρροή με τις δηλώσεις τους απ’ ό,τι νομίζουν. Το θέμα, πια, εξελίσσεται οργανικά προς κάτι άγνωστο που μέχρι ν’ αποκτήσει έναν συγκεκριμένο στόχο ίσως και να ξεθυμάνει, αλλά αυτό δεν θα είναι το χειρότερο που μπορούμε να πάθουμε.
•Ο λαός έχει πολλά εργαλεία στα χέρια του και τώρα φαίνεται να τα δοκιμάζει σε πρωτοφανείς συνθήκες. Δεν πρέπει να ξεχνάει ότι έχει και το συνταγματικό δικαίωμα των εκλογών. Πενήντα χιλιάδες ψήφοι μπορούν να φέρουν πιο άμεση αλλαγή από τα ξενύχτια στο Σύνταγμα.
σχόλια