Ο Αστέρας Εξαρχείων είναι μια ομάδα θρυλική. Θα μου πεις ότι η κάθε ομάδα για τους οπαδούς της είναι θρυλική, αλλά ο Αστέρας είναι ακόμα πιο θρυλική. Για πολλούς λόγους. Ο βασικός είναι ότι έχει έδρα τα Εξάρχεια, στην οδό Τσαμαδού, μια έτσι κι αλλιώς παρεξηγημένη περιοχή, και η μυθολογία που τον περιβάλλει τον κάνει κάπως απρόσιτο για τους «απ’ έξω». Πριν τους γνωρίσουμε είχαμε ακούσει διάφορα: ότι δεν συμπαθούν τους δημοσιογράφους, ότι δεν μιλούν, ότι είναι δύσκολο να τους πείσεις να φωτογραφηθούν και η πρώτη συνάντηση μαζί τους ήταν κάπως αμήχανη. Η πραγματικότητα όμως απέχει πολύ από τις φήμες. Όπως συνήθως.
Το βράδυ που πήγαμε στο ραντεβού σε ένα από τα στέκια της ομάδας, στο Ψήστο, ένα μεζεδοπωλείο στην Ανδρέα Μεταξά στα Εξάρχεια, είχαν μαζευτεί παίχτες και φίλαθλοι για να δουν τον αγώνα ΑΕΚ-Ολυμπιακός και σε ένα ιδιαίτερα φιλικό κλίμα είχαν πολλά να μας πουν.
Ο Αστέρας ιδρύθηκε το 1928. Η πρώτη ονομασία του ήταν Υπεροχή και για χρόνια είχε αυτό το όνομα. Μέχρι το 1967 στο πρωτάθλημα υπήρχαν τρεις ομάδες από τα Εξάρχεια, ο «Λευκός Αστέρας», η «ΑΣΕΝ» και «ΑΟ Νεαπόλεως», αλλά η χούντα αποφάσισε να τις περιορίσει με το σκεπτικό ότι ήταν πολλές. Έτσι οι τρεις ομάδες των Εξαρχείων συγχωνεύτηκαν και δημιουργήθηκε ο Αστέρας Εξαρχείων. Το σωματείο του Αστέρα είχε ξεκινήσει με ομάδες ποδοσφαίρου και βόλεϊ, στην πορεία απέκτησε και ομάδα μπάσκετ και τα τρία αυτά αθλήματα διατηρούνται μέχρι και σήμερα. Έχει δημιουργήσει έναν θρύλο γύρω από το όνομά του και θεωρείται μία από τις πιο ιδιαίτερες ομάδες του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, τόσο για το κοινωνικό της έργο όσο για τον δημοκρατικό τρόπο που λειτουργεί. Δεν υπάρχει άλλη ομάδα στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα που να έχει τόσο κόσμο στο γήπεδο και να το γλεντάει με αυτόν τον τρόπο.
«Ο Αστέρας έχει αριθμό μητρώου 156, που σημαίνει ότι είναι το 156ο σωματείο που ιδρύθηκε στην Ελλάδα, είναι από τα πιο ιστορικά σωματεία. Τώρα υπάρχουν γύρω στα 5500 χιλιάδες», μας ενημερώνει ο Ευγένιος Χριστοδούλου που είναι ο υπεύθυνος της ομάδας και είναι στην κυριολεξία υπεύθυνος για όλα.
Ο Αστέρας έχει αριθμό μητρώου 156, που σημαίνει ότι είναι το 156ο σωματείο που ιδρύθηκε στην Ελλάδα, είναι από τα πιο ιστορικά σωματεία. Τώρα υπάρχουν γύρω στα 5500 χιλιάδες
Ο Ευγένιος είναι Εξαρχειώτης μια ζωή και στον Αστέρα άρχισε να παίζει στα δεκατέσσερα, το 1975. Έπαιξε μπάλα για πολλά χρόνια πριν γίνει υπεύθυνος της ομάδας. «Παίζαμε μπάλα στην πλατεία μέχρι τις δύο το πρωί» λέει. «Υπήρχε και μία τέταρτη μικρότερη ομάδα στα Εξάρχεια, η ‘Ολύμπια Εξαρχείων’, που τροφοδοτούσε με ταλέντα τον Αστέρα και είχε ιδρυθεί από το Μιχάλη Λώλο, τον μακροβιότερο προπονητής της ομάδας των Εξαρχείων» -για τον οποίο έχουν όλοι να θυμηθούν συγκινητικές στιγμές. «Το καλοκαίρι πηγαίναμε εκδρομές κάναμε συνέχεια κάτι, δεν υπήρχε ξεκούραση. Κάθε εβδομάδα είχαμε τον αγώνα, έπρεπε να πάμε να παίξουμε μπάλα, ήταν τρόπος ζωής. Όταν ξεκίνησα να παίζω στον Αστέρα οι παίκτες ήταν όλοι τα παιδιά της γειτονιάς. Οι περισσότεροι δούλευαν μπάρμαν, σερβιτόροι και δεν τελείωναν ποτέ τις δουλειές πριν από τις πέντε το πρωί. Κι επειδή τότε όλοι οι αγώνες γίνονταν πρωί, πήγαιναν στο γήπεδο απευθείας μετά τη δουλειά τους. Έβλεπες κοιμισμένα πρόσωπα να περιμένουν στον πάγκο για να παίξουν ποδόσφαιρο κι ήταν παράξενο θέαμα. Αλλά ήταν όλοι έμπειροι και καλοί παίκτες και όταν ξεκινούσε ο αγώνας τα έδιναν όλα στο γήπεδο. Ήταν υπέροχα χρόνια, αξέχαστα. Όταν παίζαμε εκτός έδρας ήταν σαν να πηγαίναμε εκδρομή στην επαρχία», λέει. Τα τελευταία δέκα χρόνια το πρωτάθλημα στην Αθήνα περιορίστηκε μόνο εντός της πόλης. Η Πετρούπολη και η Γλυφάδα είναι οι πιο μακρινές περιοχές. Παλιά συμμετείχαν στο πρωτάθλημα όλες οι περιοχές της Αττικής. «Έπρεπε να είμαστε στον Κουβαρά στις τρεις το μεσημέρι και φεύγανε από τα Εξάρχεια στις δέκα το πρωί. Εκεί έβλεπες αληθινό ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Δεν ήταν όπως τώρα που θέλουν όλοι τα καινούρια παπούτσια, που δεν τους αρέσει η μπάλα και θέλουν καλύτερη. Εμείς παίζαμε και με διαφορετικές κάλτσες, τα παπούτσια μπορεί να ήταν το δεξί μίας μάρκας και το αριστερό μιας άλλης. Δεν μας ένοιαζαν αυτά. Ό,τι βρίσκαμε βάζαμε. Κάναμε προπονήσεις στον Λυκαβηττό, τότε που ήταν ακόμη χώμα και μετά που βάλανε τσιμέντο. Στον Κουβάρα, στη Μεταμόρφωση, όπου μας πήγαινε ο Μιχάλης Λώλος, πηγαίναμε».
Ο Μιχάλης Λώλος ήταν ο προπονητής του Αστέρα για σαράντα τέσσερα συνεχόμενα χρόνια και είναι το σύμβολο του Αστέρα Εξαρχείων. Η ομάδα ήταν όλη του η ζωή. Ο θάνατός του στις 16 Νοεμβρίου 2010 είναι η πιο συγκινητική στιγμή στην ιστορία της ομάδας. Στην κηδεία του στο πρώτο νεκροταφείο είχε χιλιάδες κόσμου. «Πέθανε στα γραφεία της ομάδας στην οδό Τσαμαδού, εκεί τον βρήκαμε, εκεί όπου αγαπούσε πιο πολύ να είναι», λέει ο Ευγένιος. «Μεγάλωσε στα Εξάρχεια και ήταν και ο ίδιος παίκτης του Αστέρα πριν γίνει προπονητής. Τον Μιχάλη Λώλο εκτός από τους Εξαρχειώτες τον λάτρευαν όλοι και όπου και να πήγαινε έπιναν νερό στο όνομά του. Δεν ήταν ούτε αναρχικός ούτε τίποτα αντίστοιχο. Ήταν δεξιός, καραδεξιός, αλλά ήταν ο μόνος που όταν έλεγε κάτι στην εξέδρα τουμπεκιάζαν όλοι. ‘Ό,τι πει ο Μιχάλης”, λέγανε. Ήταν ένας άνθρωπος που μάζευε τα παιδιά από τους δρόμους και τις πλατείες και τα έκανε να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Μας μάζευε από τα καφενεία και δεν μας άφηνε να πέσουμε στα ναρκωτικά ή το αλκοόλ. Και αυτό ήταν πολύ εύκολο στα Εξάρχεια με τόσα ναρκωτικά που κυκλοφορούσαν. Κανένας παίκτης από την ομάδα των Εξαρχείων δεν έχει μπλέξει ποτέ με τα ναρκωτικά. Ο Μιχάλης Λώλος το είχε βάλει στόχο να βοηθήσει τα παιδιά και την περιοχή και έκανε τα πάντα χωρίς να τον νοιάζουν τα χρήματα. Ήταν εθελοντής όπως είναι όλοι στον Αστέρα και η διοίκηση και οι παίκτες».
Ο Αστέρας Εξαρχείων είναι μία ομάδα που εξαρτιέται μόνο από τους φίλους του. Κάθε φορά που παίζουν στην έδρα τους βγαίνει το κουτί ενίσχυσης και όλοι συνεισφέρουν. «Είμαστε μια καθαρά αυτοσυντηρούμενη ομάδα που ανήκει σε όλους και είμαστε ανοιχτοί σε οποιαδήποτε προσφορά. Μια δουλειά, η απλή παρουσία, το ένα ευρώ ή τα πενήντα ευρώ. Θέλουμε αυτούς που θα μπορούν να βοηθήσουν τον Αστέρα ακόμη και με ιδέες. Έχουμε πολλές ελλείψεις και για να καλύψουμε τα έξοδα και κάθε εβδομάδα βγαίνουμε στη ζητιανιά», λέει ο Ευγένιος. «Θα πουλήσουμε ημερολόγια, θα ψήσουμε σουβλάκια, θα πουλήσουμε μπύρες, θα κάνουμε κάποιο πάρτι. Κατά καιρούς μας έχουν βοηθήσει και μεγάλες ομάδες όπως ο Ολυμπιακός». Οι φίλοι του Αστέρα είναι πάντα μέσα σε όλα και βοηθάνε την ομάδα τους με κάθε τρόπο. Πηγαίνουν πάντα στους εκτός έδρας αγώνες. «Είναι η ψυχή της ομάδας. Μια φορά είχαν μαζευτεί χίλια άτομα στην Ακαδημία Πλάτωνος. Μόνο και μόνο που τους βλέπεις στο γήπεδο και τους ακούς να φωνάζουν συνθήματα είναι μια μαγική η στιγμή. Είμαστε η μοναδική ομάδα που όταν πέσαμε κατηγορία κάναμε πάρτι καθόδου μαζί με τους φιλάθλους. Όλοι έρχονται στο γήπεδο για να περάσουν καλά και να δουν ωραίο ποδόσφαιρο», λέει. «Μπορεί να είναι αναρχικοί και αντιφρονούντες και ενάντια σε όλα, αλλά ο Αστέρας είναι ο Αστέρας και όλοι τον στηρίζουν. Το μόνο που δεν τους αρέσει είναι όταν δουν μπροστά τους την αστυνομία. Δεν είχαμε ποτέ προβλήματα με την αστυνομία όμως. Έχει τύχει να πάμε σε γήπεδο στο οποίο μετά θα γινόταν αγώνας Δ’ Εθνικής – που είναι ημιεπαγγελματικός – και εκεί η αστυνομία επιβάλλεται. Στην εξέδρα είχε τριακόσιους οπαδούς του Αστέρα. Με συζητήσεις καταφέραμε να τους πείσουμε να αποχωρήσουν και να επιστρέψουν όταν ξεκινήσει ο επόμενος αγώνας. Παρότι είμαστε η ‘αναρχική’ ομάδα των Εξαρχείων, στους αγώνες μας δεν θα δεις ποτέ ξύλο».
Μιλάμε με τον Ευγένιο για την βία και τον χουλιγκανισμό στα γήπεδα και το πόσο έχει επηρεάσει το ποδόσφαιρό γενικά. «Παλιά πηγαίναμε στο γήπεδο και καθόμασταν ολυμπιακοί-παναθηναϊκοί διπλά-διπλά. Πειράζαμε ο ένας τον άλλον, ήταν ωραίες στιγμές. Αυτό δεν υπάρχει πια, τώρα αν είσαι Παναθηναϊκός και σε δουν στο γήπεδο του Ολυμπιακού ή το αντίστροφο μπορεί να σε σκοτώσουν. Προσπαθούν κάθε χρόνο με μπαλώματα να βελτιώσουν την κατάσταση αλλά τίποτα δεν γίνεται τελικά», λέει. «Οι οργανωμένοι φίλαθλοι είναι αυτοί που κάνουν το κακό στο ελληνικό ποδόσφαιρο γιατί δεν είναι αγνοί φίλαθλοι. Από κάπου παίρνουν εντολές και κάνουν αυτά που κάνουν. Στον Αστέρα δεν είμαστε οργανωμένοι, έρχεται ο καθένας γιατί θέλει να έρθει. Έχουμε φιλάθλους και του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ. Έχουμε βγάλει άπειρες ανακοινώσεις ενάντια στον χουλιγκανισμό. Έχει συμβεί και σε μας αλλά το αντιμετωπίσαμε άμεσα και ριζικά, απομακρύνοντας από την ομάδα όσους ευθύνονταν για το συμβάν».
Ο Αστέρας Εξαρχείων είναι μία ομάδα που δεν νοιάζεται και πολύ για τις διακρίσεις και δεν την ενδιαφέρει αν θα ανέβει ή θα πέσει κατηγορία. Οι παίκτες παίζουν για να το ευχαριστηθούν και για να ευχαριστήσουν τους φιλάθλους τους. Σε έναν αγώνα πέρσι με τον Βύρωνα ο Αστέρας κατάφερε να βάλει οκτώ γκολ και αντί να πανηγυρίσουν έκαναν κάτι εντελώς απροσδόκητο. «Στείλαμε επιστολή σε εφημερίδα και ζητήσαμε συγνώμη από την αντίπαλη ομάδα. Ήταν πολύ νεαροί οι παίκτες και ενώ θέλαμε να κερδίσουμε δεν θέλαμε να φτάσουμε σε αυτό σκορ. Ήταν κρίμα. Τα περισσότερα που έχουμε φάει ήταν έξι γκολ από την ΑΕ Χαλανδρίου», λέει ο Ευγένιος. «Μία από τις πιο ωραίες στιγμές του Αστέρα ήταν πέρσι που ήρθε μία αμάδα από την Τουρκία, η Σπάρτακ Κωνσταντινούπολης μόνο και μόνο για να παίξει ένα παιχνίδι με τον Αστέρα επειδή μας συμπαθούν. Ήταν πρωτόγνωρο για την να παίξουμε ένα διεθνές παιχνίδι».
«Είμαστε μια καθαρά αυτοσυντηρούμενη ομάδα που ανήκει σε όλους και είμαστε ανοιχτοί σε οποιαδήποτε προσφορά. Μια δουλειά, η απλή παρουσία, το ένα ευρώ ή τα πενήντα ευρώ. Θέλουμε αυτούς που θα μπορούν να βοηθήσουν τον Αστέρα ακόμη και με ιδέες. Έχουμε πολλές ελλείψεις και για να καλύψουμε τα έξοδα και κάθε εβδομάδα βγαίνουμε στη ζητιανιά»
Το όνειρο του Αστέρα Εξαρχείων είναι να δημιουργήσει μία ακαδημία για να μπορούν να έρχονται όλα τα παιδιά που θέλουν να παίζουν στην ομάδα από όλες τις περιοχές. «Έχουμε μία γειτονιά προβληματική, με πολλούς μετανάστες και παιδιά που δεν έχουν χρήματα να γυμναστούν σε άλλες ομάδες. Από αυτούς δεν παίρνουμε χρήματα. Είναι σημαντικό να προσφέρουμε κοινωνικό έργο. Δεν κυνηγάμε τις κατηγορίες θέλουμε να περνάμε καλά, να κάνουμε αθλητισμό και να κάνουμε ό,τι παρέμβαση μπορούμε στην γειτονιά. Νομίζω ότι τα καταφέρνουμε αρκετά καλά», λέει ο Ευγένιος και μας καλεί στον επόμενο αγώνα του Αστέρα Εξαρχείων με τον Απόλλωνα Χαλανδρίου.
Χαλάνδρι στον αγώνα Απόλλωνας Χαλανδρίου – Αστέρας Εξαρχείων.
Ο Αγώνας έχει ξεκινήσει και οι παίκτες είναι ντυμένοι με την χαρακτηριστική στολή του Αστέρα Εξαρχείων – μαύρη με κόκκινο αστέρι. Το αστέρι ήταν το έμβλημα της ομάδας από την ίδρυσή της. Τα τρία επίσημα χρώματα της ομάδας είναι το κίτρινο, το μπλε και το μαύρο. «Συνήθως επιλέγουμε το μαύρο λόγω της περιοχής και γιατί αρέσει στους φιλάθλους», μας πληροφορεί ο Παρασκευάς Μηλιώνης που έχει διατελέσει πρόεδρος της ομάδας και τώρα είναι μέλος του Δ.Σ. «Οι παίκτες δεν έχουν πρόβλημα με την εμφάνιση. τους νοιάζει μόνο που παίζουν στον Αστέρα», συνεχίζει. «Κάθε καλοκαίρι τα τηλέφωνα στα γραφεία του Αστέρα χτυπάνε ασταμάτητα. Παίκτες από διάφορες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος έρχονται στον Αστέρα εθελοντικά. Ενώ οι άλλες ομάδες δεν μπορούν να συμπληρώσουν την εντεκάδα τους εμείς δεν ξέρουμε ποιον να διαλέξουμε». Όλοι οι παίκτες και η διοίκηση του Αστέρα Εξαρχείων είναι εθελοντές. Οι περισσότεροι εργάζονται αλλά πάντα βρίσκουν χρόνο για τις προπονήσεις. «Είναι τεράστια τιμή για τον Αστέρα. Ο αρχηγός της ομάδας μένει στον Γέρακα, δουλεύει στον Πειραιά και έρχεται στην Κυψέλη για προπόνηση. Όλοι οι παίκτες έχουν πολύ καλά χαρακτηριστικά». Ο αλτρουισμός, η ποδοσφαιρική διάθεση χωρίς διαμάχες και ακρότητες και η καλή παρουσία της εξέδρας είναι από τα βασικά χαρακτηριστικά του Αστέρα. «Έχουμε μία συμπεριφορά πολύ καλή προς τους αθλητές -προς τους δικούς μας αλλά και προς τους ξένους. Δεν ξεχωρίζουμε κανέναν και είναι όλοι ίσοι στο γήπεδο. Μπορώ να πω ότι έχουμε γίνει ένα είδος σχολής. Έχει δημιουργηθεί και μία ομάδα στην Θεσσαλονίκη που ακολουθεί το μοντέλο του Αστέρα, στην Πάτρα στα Γιάννενα. Μία ομάδα που πλησιάζει στις ιδέες του Αστέρα αλλά είναι επαγγελματική είναι η γερμανική St. Pauli». Ο Αστέρας Εξαρχείων, έχει βγάλει πολλούς παίκτες που έχουν παίξει σε μεγάλες ομάδες: τον Κώστα Παταβούκα, τον Ανδρέα Μαντζούνη, Νίκο Αλέφαντο, Μίμη Στεφανάκο, ο Γιάννη Παυλόπουλο και πολλούς ακόμη. Ο αγώνας λήγει 0-0, οι παίκτες του Αστέρα χαιρετάνε τους συμπαίκτες και αποχωρούν για τα αποδυτήρια.
Άνω Κυψέλη, Αλεπότρυπα, το γήπεδο της ομάδας των Εξαρχείων στην προπόνηση της ομάδας.
Οι παίκτες του Αστέρα προπονούνται στο γήπεδό τους στην Αλεπότρυπα τέσσερις φορές την εβδομάδα. Έρχονται από διάφορες περιοχές της Αθήνας με δικά τους μέσα και προετοιμάζονται για τον επόμενο αγώνα. Κάποιοι είναι φοιτητές και κάποιοι άλλοι δουλεύουν σε πρωινές δουλειές. Είναι όλοι μία ομάδα και βοηθάνε ο ένας τον άλλον και στο γήπεδο αλλά και στην καθημερινότητα.
Ο Λάμπρος Γούλας είναι 23 χρονών, είναι Εξαρχειώτης και παίζει στον Αστέρα από πιτσιρικάς. Τώρα είναι ένας από τους αρχηγούς. «Έπαιζα μπάλα στην πλατεία και με είχε δει ο Μιχάλης Λώλος. Μου είπε ‘θέλεις να έρθεις για μπαλίτσα;’, πήγα και από τότε δεν ξανάφυγα. Όταν ξεκινάς να παίζεις στον Αστέρα είναι πολύ δύσκολο να αλλάξεις ομάδα», λέει. «Είναι τέτοιο το κλίμα που σε κρατάει και ο κόσμος είναι απίστευτος. Κάθε χρονιά έρχονται καινούριοι παίκτες και γινόμαστε όλοι μια παρέα. Παίζω στον Αστέρα τα τελευταία εννιά χρόνια. Είμαστε όλοι εθελοντές και ο Αστέρας συντηρείται από τους φιλάθλους. Βρισκόμαστε συχνά όλοι μαζί και σκεφτόμαστε πού θα βρούμε τα λεφτά για να κάνουμε το επόμενο ματς. Ο καθένας λέει τις ιδέες του. Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν ο Αστέρας έπεσε κατηγορία από την Β’ στην Γ’. Όταν γυρίσαμε στα Εξάρχεια ήμασταν όλοι χάλια, μας περίμεναν πεντακόσια άτομα για να μας αποθεώσουν. Κάναμε πάρτι καθόδου! Φωνάζανε ‘Αστέρα πρώτες εθνικές δεν ονειρεύτηκα ποτές, δεν κάνω όνειρα τρελά αστέρα μια ζωή στα τοπικά’. Αυτό δεν συμβαίνει πουθενά αλλού. Σε άλλη ομάδα θα τρώγαμε βρισίδι και κράξιμο. Ήταν μαγεία».
Ο Σωτήρης Κωνσταντόπουλος είναι 29 χρονών και παίζει στον Αστέρα τα τελευταία τρία χρόνια. Παίζει χρόνια επαγγελματικό ποδόσφαιρο και έχει περάσει από διάφορες ομάδες. «Πήγα στον Αστέρα καθαρά από επιλογή. Σε μια ομάδα που έχει πάθος, παίζει για την φανέλα και κάνει την ψυχή σου να γεμίζει», λέει. «Πέρα από το ποδόσφαιρο το παιχνίδι στον Αστέρα έχει μία αγωνία και ένα πάθος που αν δεν τα ζήσεις και δεν τα δεις δεν μπορείς να το καταλάβεις. Έχω παίξει σε πάνω από δέκα ομάδες και παρότι ο Αστέρας είναι σε χαμηλότερη κατηγορία, με γεμίζει. Το μόνο που δεν έχει είναι χρήματα και αυτό νομίζω ότι είναι το καλό. Κάνουμε κάτι από την ψυχή μας και την καρδιά μας για το εμείς και όχι για το εγώ. Παίζουμε για αυτούς που έρχονται να μας δουν. Μας ξέρουν, μας βλέπουν στα καφενεία στα Εξάρχεια και γουστάρουν αυτό το μαύρο χρώμα που έχει η φανέλα», συνεχίζει. «Με συγκινεί αυτό και δεν το ανταλλάσσω ούτε με χρήματα ούτε με τίποτα, παρόλο που έχω βγάλει χρήματα από το ποδόσφαιρο. Είτε κερδίζει ο Αστέρας είτε χάνει, οι φίλαθλοι πανηγυρίζουν και εμείς φεύγουμε από τον αγώνα χωρίς να έχουμε το άγχος αν θα πέσουμε κατηγορία ή όχι. Ο απώτερος σκοπός του Αστέρα είναι να προσφέρει στην κοινωνία. Μπορεί να έρθει οποιοσδήποτε ανεξαρτήτως πολιτικών φρονήσεων δεν πειράζουμε κανέναν, ποτέ δεν το έχουμε κάνει και μαζεύουμε και τα σκουπίδια μας στο τέλος. Είμαστε κύριοι», λέει ο Σωτήρης και χαμογελάει. «Ο Αστέρας έχει την ιστορία που έχει ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός και πάντα ήθελα να έρθω σε αυτή την ομάδα. Υπήρχε και θα συνεχίσει να υπάρχει ανεξαρτήτως από εμάς, εμείς απλά δίνουμε ουσία στο τώρα. Ειδικά στις μέρες της κρίσης ο Αστέρας δίνει το παράδειγμα του πώς πρέπει όλοι να σκεφτόμαστε. Να βοηθάμε ο ένας τον άλλον και να μην σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας. Αυτό δεν υπάρχει πουθενά!».
Στα γραφεία του Αστέρα στην οδό Τσαμαδού, Εξάρχεια
Εκεί γίνονται οι συνελεύσεις της ομάδας Αστέρα Εξαρχείων οι οποίες είναι ανοιχτές για το κοινό και μπορεί να συμμετέχει οποιοσδήποτε. Το καλοκαίρι μπορεί να μαζευτούν γύρω στα 30-40 άτομα. Αλλά οι άνθρωποι που ασχολούνται με την ομάδα σε μόνιμη βάση είναι 3-4. Στα γραφεία του Αστέρα γράφτηκε και η ανακοίνωση που έβγαλε η ομάδα για το μόνο άσχημο περιστατικό στην ιστορία τους. Πριν από δύο μήνες ένας παίκτης του Αστέρα βιαιοπράγησε και δημιουργήθηκαν επεισόδια στον αγωνιστικό χώρο. Το βίντεο από τα επεισόδια κυκλοφορεί στο ίντερνετ και αμαύρωσε τον χαρακτήρα και την φιλοσοφία του Αστέρα. Όπως μας ενημέρωσε ο έφορος της ομάδας το επεισόδιο που προκλήθηκε αφορούσε ένα προσωπικό θέμα που είχαν οι δύο παίκτες. Ο Αστέρας έδρασε άμεσα και απομάκρυνε από την ομάδα όσους ευθύνονταν για τα επεισόδια.
Αλεπότρυπα 3.30 μ.μ, αγώνας: Αστέρας Εξαρχείων – Θριάμβος Χαΐδαρίου
Μετά από τις συναντήσεις και τις συζητήσεις που είχαμε με τα μέλη της διοίκησης και τους παίκτες του Αστέρα, πήγαμε στο γήπεδο για να παρακολουθήσουμε την ομάδα να παίζει στην έδρα της και να ζήσουμε την εμπειρία που μας περιέγραφαν, από κοντά. Οι φίλαθλοι άρχισαν να μαζεύονται από νωρίς στην Αλεπότρυπα για να κρεμάσουν τα πανό, να στήσουν την ψησταριά για τα σουβλάκια, το κουτί όπου μπορούν όλοι να συνεισφέρουν αγοράζοντας μπλουζάκια, κασκόλ, μπύρες. Οι υπόλοιποι ξεκινούσαν σιγά-σιγά να φωνάζουν συνθήματα και να δίνουν παλμό στον αγώνα του αγαπημένου τους Αστέρα. «Πάμε Αστεράρα!». Οι φίλαθλοι του Αστέρα είναι γνωστοί για την ευρηματικότητα και τα συνθήματα που έχουν φωνάξει κατά καιρούς που ξαφνιάζουν ακόμη και τους παίκτες. Πολλά συνθήματα έχουν μείνει στην ιστορία:
«Έχουμε τον Λώλο, δεν θέλουμε τον Δώνη / µπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι»,
«Την παίρνω στο τηλέφωνο κι αυτή δεν το σηκώνει / µπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι»,
«Ο σκύλος µου τρελάθηκε, µε γάτα ζευγαρώνει / µπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι»,
«Αστέρα ολέ και είναι αργά / αρχίζω να τα βλέπω όλα ασπρόµαυρα / Αστέρα ολέ μπάτσοι παντού / όπου κι αν παίζεις τα Εξάρχεια µε ντου»,
«Έχω ζάλη, ζάλη στο κεφάλι / έχω τρέλα, τρέλα στο μυαλό / έχω Αστέρα, Αστέρα στην καρδιά µου / και παντού σ’ ακολουθώ»,
«Είμαι πλατεία, πίνω ρετσίνα / είμαι ο πιο μάγκας µες στην Αθήνα»
«Είμαι πλατεία, πίνω σιρόπι / είμαι ο πιο μάγκας μές στην Ευρώπη»
«Αστέρα, µε χόρτο, μοιάζεις µε την Πόρτο
«Αστέρα, µε ξύδια είσαι η Τσέλσι ίδια»
«Αστέρα, µε αρντάν σαν την Παρτιζάν» είναι μόνο κάποια από αυτά. Σε έναν αγώνα με την Ηλιούπολή στον οποίο ο Αστέρας είχε δεχτεί τέσσερα γκολ, οι φίλαθλοι φωνάζανε «τα 4 δεν είναι αρκετά/ γουστάρουμε να τρώμε τα διπλά/ 5, 6, 7 , 8, 9».
Και το διαχρονικό: «Αστεράρα μου/ να ξέρες το πόσο σ’ αγαπώ» σε ρυθμό λαμπάντα.
Ο Αγώνας ξεκινάει και όπως με ενημερώνει ένας αθλητικός ρεπόρτερ που παρακολουθεί και γράφει για το ερασιτεχνικό πρωτάθλημα χρόνια, ο Θρίαμβος Χαΐδαρίου είναι πρώτος στην κατηγορία και ο Αστέρας παλεύει να σωθεί- πρέπει να βάλει γκολ. Οι παίκτες του Αστέρα όμως παίζουν με την καρδιά τους για να ευχαριστήσουν τους φιλάθλους τους και δεν αγχώνονται για το αποτέλεσμα. Ο αγώνας λήγει 0-0. Όλοι οι παίκτες του Αστέρα Εξαρχείων και αυτοί που έπαιξαν και αυτοί που ήταν στον πάγκο τρέχουν προς την εξέδρα γίνονται ένα με τους φιλάθλους και όλοι μαζί φωνάζουν το πιο διαχρονικό σύνθημα από όλα: ΕΞΑΡΧΕΙΑ/ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ. Κάποιοι ζούνε για αυτή τη στιγμή.
