O Bill Cunningham, ο διάσημος φωτογράφος μόδας των New York Times, πέθανε το Σάββατο στο Μανχάταν. Ήταν 87 ετών και νοσηλεύονταν μετά από πρόσφατο εγκεφαλικό επεισόδιο.
Ο Cunningham ήταν μια μοναδική παρουσία στην μητρόπολη των ΗΠΑ, τη μόδα και τη φωτογραφία. Η φιγούρα του πάνω στο ποδήλατό του με το οποίο γυρνούσε τη Νέα Υόρκη έχοντας πάντα περασμένη στον ώμο τη φωτογραφική μηχανή του, ήταν χαρακτηριστική και αγαπητή.
Εργάστηκε για σχεδόν 40 χρόνια για την εφημερίδα The Times και μέσα από αυτή την επιτυχημένη πορεία του κατάφερε και ο ίδιος να θεωρείται διασημότητα, όρο που όμως δεν επεδίωξε και ποτέ δεν πήρε στα σοβαρά.
O φακός του απαθανάτισε όλη την ελίτ της Νέας Υόρκης για την πολύ επιτυχημένη στήλη του "On The Street" στους "The New York Times", αλλά τα περισσότερα από τα αγαπημένα θέματα του Cunningham είχαν για πρωταγωνιστές το street style, απλούς, ανώνυμους ανθρώπους με τολμηρό προσωπικό στιλ και την κουλτούρα της πόλης μακριά από τα κόκκινα χαλιά του Χόλιγουντ.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του συνέβαλε σημαντικά στη δημοσιογραφία μόδας, συστήνοντας στο αμερικανικό κοινό σχεδιαστές όπως ο Azzedine Alaïa και ο Jean Paul Gaultier. Οι φωτογραφίες με την Γκρέτα Γκάρμπο που δημοσίευσαν τον Δεκέμβριο του 1978, οι ΝΥΤ ήταν μια κρίσιμη καμπή για την εφημερίδα, γιατί ουσιαστικά ήταν η πρώτη φορά που φιλοξενήθηκαν οι εικόνες ενός διάσημου χωρίς να υπάρχει η άδειά του. Αλλά ο Cunningham δεν ήταν παπαράτσι...
Ήταν γνωστό ότι δεν επέλεγε και δεν προτιμούσε τους υπερβολικά διάσημους και δεν τον ενδιέφερε να καταγράφει τα ρούχα που όπως ο ίδιος έλεγε δεν είχαν καν επιλέξει οι ίδιοι. Στη νεκρολογία τους οι ΝΥΤ κάνουν λόγο για έναν καλλιτέχνη που έζησε παρατηρώντας και καταγράφοντας το lifestyle, αλλά που από επιλογή δεν το έζησε ποτέ ο ίδιος. "Τα χρήματα είναι το φθηνότερο πράγμα. Η ελευθερία είναι το πιο ακριβό.", ήταν το μότο του που χαρακτήριζε όλη του τη στάση απέναντι στη δουλειά του και τη ζωή του.
Αν και μερικές φορές είχε αποστολές σε πάνω από είκοσι μεγάλα γκαλά και εκδηλώσεις την εβδομάδα, ο ίδιος ποτέ δεν κάθισε για δείπνο σε κάποιο από αυτά και πάντα απέφευγε τους ανθρώπους που ενώ θα ήθελαν πολύ να τον έχουν στο τραπέζι τους, τον ρωτούσαν απλά αν θα ήθελε έστω ένα ποτήρι νερό.
"Όταν είμαι σε φωτογράφηση, ψάχνω για το προσωπικό ύφος με το οποίο φοριέται κάτι - μερικές φορές ακόμη και το πώς κρατάς μια ομπρέλα η το παλτό σου ήταν αρκετό για να κάνεις στιλ." έλεγε για τους ανθρώπους που γοήτευαν τη ματιά του και που γινόντουσαν οι πρωταγωνιστές του.
Ο Cunningham κατάφερε να περάσει τα σύνορα των ΗΠΑ και να σφραγίσει τη φωτογραφία με τη δική του σχολή η οποία αναγνωρίσθηκε από πρωτεύουσες της μόδας σε όλο τον κόσμο. Η γαλλική κυβέρνηση του απένειμε το Legion d'Honneur, και η Νέα Υόρκη τον ονόμασε "Living Landmark" ενώ το ντοκιμαντέρ "Bill Cunningham New York" αφηγείται τη ζωή του και ακολουθεί το έργο του από τα πρώτα του χρόνια.
Η Michele McNally, διευθύντρια φωτογραφία των Times λέει πως ο Bill ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος, με μεγάλη αφοσίωση και απαράμιλλο πάθος για τη δουλειά του, αλλά μεγάλη ταπεινοφροσύνη. "Ακόμα κι αν το ταλέντο του ήταν πολύ γνωστό, ο ίδιος προτίμησε να είναι ανώνυμος, κάτι ακατόρθωτο για έναν τέτοιο σούπερ σταρ. Θα μας λείψει." αναφέρει για τον Cunningham, τον λάτρη των εκκεντρικών και χρονογράφο της μόδας στο "Μεγάλο Μήλο".
H στήλη του Bill Cunningham στους Νew York Times:
σχόλια