Ο πατέρας του Ρόμπερτ Ντε Νίρο έχει αφήσει πίσω του προσωπικά ημερολόγια που αποκαλύπτουν τις μάχες του με τη σεξουαλικότητά του και την ψυχική υγεία, αλλά ο διάσημος ηθοποιός ακόμη δεν τα έχει διαβάσει.
Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο έχει δώσει πρόσβαση στο υλικό αυτό, στους δημιουργούς ενός βιβλίου για τη ζωή του πατέρα του, που ήταν ζωγράφος, αλλά ο ίδιος δηλώνει πως δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει.
Τα ημερολόγια τα οποία ο ηθοποιός χαρακτηρίζει «δαίμονες» του πατέρα του, αποτυπώνουν την προσπάθεια του ζωγράφου να συγκεντρώσει αρκετά χρήματα και να πετύχει την καλλιτεχνική αναγνώριση, καθώς και τις ανησυχίες του για την ψυχική του υγεία και την ομοφυλοφιλία του, που ήταν η αφορμή του διαζυγίου του όταν ο γιος του ήταν ακόμα παιδί.
Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο ο πρεσβύτερος πέθανε το 1993, αφήνοντας πίσω του τέσσερα σημειωματάρια γεμάτα με τις εσωτερικές σκέψεις του, τις οποίες κατέγραφε για πάνω από 10 χρόνια, από το 1963. Μιλώντας για τα ημερολόγια αυτά, ο γιος του είπε στον Observer: «Είμαι ανυπόμονος να τα διαβάσω. Θα τα διαβάσω όταν αισθανθώ πως μπορώ... αλλά αυτή τη στιγμή έτσι μπορώ να το διαχειριστώ».
Ωστόσο ο Ντε Νίρο έδωσε πρόσβαση σε κάποιους ιστορικούς τέχνης που εργάζονταν σε ένα βιβλίο με τίτλο «Robert De Niro, Sr: Paintings, Drawings and Writings: 1942-1993 το οποίο θα δημοσιευθεί από τον εκδοτικό οίκο Rizzoli τον επόμενο μήνα.
Έχοντας διαβάσει μόνο αποσπάσματα που είχαν επισημανθεί για τη δημοσίευση, ο Ντε Νίρο δήλωσε: «Ήταν λυπηρό να τα διαβάζω. Είχε τους "δαίμονες" του ... Λυπάμαι». Σε ένα απόσπασμα, ο πατέρας του έγραψε ότι προσεύχεται: «μέχρι να θεραπεύσω την ψυχική και συναισθηματική μου αρρώστια. Αν ο Θεός δεν θέλει να είμαι ομοφυλόφιλος (κάτι για το οποίο έχω τόσο μεγάλες ενοχές), θα βρεθεί μια γυναίκα την οποία θα αγαπώ και θα με αγαπά. Αλλά πραγματικά δεν θέλω να θεραπευθεί η ομοφυλοφυλία μου».
«Είμαι γεμάτος φόβο ... για την ενόχληση που μου προκαλούν οι δικές μου σκέψεις, τα συναισθήματα και οι παρορμήσεις», αναφέρει σε άλλο απόσπασμα. Αν και τα έργα του πατέρα του αποκτήθηκαν από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης και το Μουσείο Αμερικανικής Τέχνης Whitney, μεταξύ άλλων γκαλερί, ο Ντε Νίρο έζησε «τη ζωή ενός κλασικού καλλιτέχνη σε ένα στούντιο που ήταν ένα χάος», θυμάται ο γιος του.
Γεννημένος στη Νέα Υόρκη, σε ένα ιρλανδοϊταλικό νοικοκυριό, ο Ντε Νίρο ήταν ένα θαυμαστό παιδί. Το 1933, σε ηλικία 11 ετών, άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα στο Μουσείο Καλών Τεχνών στις Συρακούσες, το οποίο του παρείχε και το δικό του δωμάτιο για να εργαστεί.
Αργότερα, στους θαυμαστές του έργου του προστέθηκε και η πασίγνωστη «προστάτιδα» της τέχνης και συλλέκτρια, Πέγκι Γκουγκενχαϊμ. Έκανε την πρώτη ατομική έκθεσή του στα 23 του, εμπνέοντας την αναγνωρισμένη κριτικό Κλέμεντ Γκρίνμπεργκ να γράψει: «Η Γκούγκενχαϊμ ανακάλυψε ακόμα έναν σημαντικό, νέο ζωγράφο της αφηρημένης τέχνης».
Στο βιβλίο, ο πρώην συντηρητής μουσείων Τσαρλς Στούκι χαρακτηρίζει τον πατέρα Ντε Νίρο ως έναν από τους καλλιτέχνες που έχαιραν μεγάλου σεβασμού στη Νέα Υόρκη, τις δεκαετίες του 1940 και του 1950. «Όπως όμως και πολλοί άλλοι από τους φερέλπιδες σύγχρονούς του, ο Ντε Νίρο συχνά παραλειπόταν από την αυτοαποκαλούμενη "σχολή της Νέας Υόρκης"».
Αντιμετώπισε αρκετές δυσκολίες στη ζωή του και ο γιος Ντε Νίρο θυμάται πως τον βοηθούσε οικονομικα: «Όταν άρχισα να τα καταφέρνω με την υποκριτική, τον βοήθησα. Ήταν πολύ περήφανος για μένα. Την ίδια στιγμή, ένα κομμάτι του ίσως σκεφτόταν "εύχομαι να είχα κι εγώ κάποια επιτυχία". Συνήθιζε να μου λέει ότι μεγάλοι καλλιτέχνες αναγνωρίζονται πολλά, πολλά χρόνια μετά τον θάνατό τους».
«Δεν κάθισε ποτέ να μου πει "μου άρεσε η τάδε ταινία" αλλά ξέρω πως ήταν περήφανος». Στα ημερολόγιά του, ο πατέρας Ντε Νίρο γράφει για τον διάσημο γιο του ότι «δέχεται όλων των ειδών τις προτάσεις για ταινίες και θεατρικά έργα. Το μωρό μου μεγάλωσε».
Με πληροφορίες από Guardian
σχόλια