Ένας Αφγανός μαθητής που πριν από πέντε χρόνια πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει ολομόναχος την πατρίδα του για την Ευρώπη με μόνο όνειρο να σπουδάσει, διέπρεψε στις πανελλαδικές εξετάσεις.
Διαγωνιζόμενος με όσους φοιτούν σε εσπερινά λύκεια, ο κ Βαχίτ Βασίλ κατέκτησε την πρώτη θέση στο τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
Ο μαθητής που ήρθε στην Ελλάδα και επέλεξε τη Θεσσαλονίκη για να μείνει, δηλώνει στην εφημερίδα «Μακεδονία» ότι όταν ήρθε στη χώρα μας, δεν ήξερε ούτε πώς λέγεται το «καλημέρα».
Τώρα μιλάει τα ελληνικά σχεδόν σαν μητρική του γλώσσα και όπως δηλώνουν οι συμμαθητές του, «μπορεί να βάλει τα γυαλιά σε πολλά ελληνόπουλα με την καλλιέργειά του».
«Στο σχολείο εξ ολοκλήρου έμαθα να μιλώ και να γράφω τα ελληνικά. Στο σχολείο έκανα και τους περισσότερους φίλους, οι οποίοι με βοήθησαν με τη γλώσσα, αλλά και γενικότερα με την καθημερινότητά μου σε ένα καινούργιο περιβάλλον», επισημαίνει ο Βαχίτ Βασίλ στην εφημερίδα .
«Όπως είναι λογικό και αναμενόμενο, όταν πρωτοήλθα στη Θεσσαλονίκη συνάντησα ορισμένα προβλήματα. Σήμερα όμως έχω κάθε λόγο να αισθάνομαι πολύ τυχερός, γιατί, παρά τις δυσκολίες που συνάντησα στην αρχή, ο κόσμος στη Θεσσαλονίκη με αγκάλιασε και με αγάπησε» σημειώνει, τονίζοντας ότι επέλεξε τη Θεσσαλονίκη και όχι την Αθήνα γιατί «εδώ η κοινωνία δεν είναι τόσο απρόσωπη».
Δηλώνει δε ευγνώμων για τους αξιόλογους ανθρώπου που «με βοήθησαν όχι μόνο ηθικά, αλλά ακόμη και οικονομικά, ώστε να κάνω το όνειρό μου να σπουδάσω πραγματικότητα». Μεταξύ αυτών και τον άνθρωπο που του έδωσε δουλειά.
«Ο άνθρωπος αυτός είναι τόσο αξιόλογος, που δεν έχει μιλήσει πουθενά για τα ευεργετήματά του. Το προηγούμενο διάστημα μου κάλυψε τα έξοδα ορισμένων φροντιστηριακών μαθημάτων, ενόψει των πανελλαδικών, και τώρα μου προσέφερε εργασία, οπότε πλέον θα σπουδάζω στη Θεσσαλονίκη δουλεύοντας ως αποθηκάριος», τονίζει.
Στόχος του Βαχίτ είναι, μόλις ολοκληρώσει τις σπουδές του στο τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, να επιστρέψει στη χώρα του.
«Θέλω να γυρίσω πίσω, για να βοηθήσω τη χώρα μου. Θέλω να μεταφέρω τις γνώσεις που θα έχω λάβει στο πανεπιστήμιο, θέλω να καταλάβει ο κόσμος την αξία που έχουν τα γράμματα για την ανάπτυξη μιας κοινωνίας.
Μπορεί να ακούγεται ουτοπικό, αλλά θέλω, αν αυτό σταθεί δυνατό, να βάλω κι εγώ ένα μικρό λιθαράκι ώστε να ξεριζωθούν από τη χώρα μου τα μίση και οι εμφύλιοι», υπογραμμίζει ο ίδιος.
