ΕΝ ΜΕΣΩ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗΣ στη Βουλή, υπερψηφίστηκε την Πέμπτη το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας που, μεταξύ άλλων, προβλέπει την ελεγχόμενη είσοδο στα ΑΕΙ, την πανεπιστημιακή αστυνομία που θα υπάγεται στην ΕΛ.ΑΣ. και πειθαρχικό δίκαιο για φοιτητές.
Ωστόσο, πανεπιστημιακοί και φοιτητές εκφράζουν όχι μόνο την αντίδρασή τους, αλλά και τον φόβο της όξυνσης. Η επόμενη μέρα στα ΑΕΙ ενδεχομένως να έχει τελικά περισσότερη βία, εκτιμούν ακαδημαϊκοί που μιλούν στo LIFO.gr, ενώ φοιτητές προαναγγέλλουν εκ νέου κινητοποιήσεις.
Ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, στην ομιλία του στη Βουλή, την Πέμπτη, μιλώντας για το επίμαχο νομοσχέδιο ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «οι σχολές θα κλείσουν την πόρτα στη βία ανοίγοντας την πόρτα στην ελευθερία», ενώ ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, από την πλευρά του υποστήριξε πώς «στο ερώτημα αν η αστυνομία είναι αναγκαία σήμερα στα πανεπιστήμια η απάντηση είναι "μόνο η αστυνομία μπορεί"».
Ωστόσο μερίδα της ακαδημαϊκής κοινότητας, όσο και φοιτητικοί σύλλογοι κάνουν λόγο για παραβίαση των ελευθεριών, για «αυταρχικό» νομοσχέδιο, που «θα οδηγήσει τελικά σε εκ νέου ένταση, αντιπαραθέσεις και τριβές και πιθανώς βίαια επεισόδια μέσα στα ΑΕΙ». Εκτιμούν δε πως είναι ένα νομοσχέδιο που στην ουσία «δεν θα εφαρμοστεί».
Φοβάμαι όμως ότι αν τελικά μπει η αστυνομία στα πανεπιστήμια θα προκαλέσει αυτό που η κυβέρνηση λέει ότι θέλει να αποτρέψει. Δηλαδή ένταση, αντιπαραθέσεις και τριβές και πιθανώς βίαια επεισόδια.
Γιώργος Πλειός
Καθηγητής και Πρόεδρος του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ στο ΕΚΠΑ και μέλος του ΔΣ του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης
«Η γνώμη μου για την αστυνόμευση στα ΑΕΙ, όπως και της μεγάλης πλειοψηφίας των συναδέλφων μου, των πρυτάνεων, των συγκλήτων, συναδέλφων από το εξωτερικό, είναι αρνητική. Κατ' αρχάς είναι ακατανόητη, πρώτον διότι τα πανεπιστήμια είναι κλειστά εδώ και έναν χρόνο, δεύτερον επειδή η παραβατικότητα στα πανεπιστήμια είναι πολύ μικρότερη από άλλους δημόσιους χώρους (δεν είναι τυχαίο που η κυβέρνηση δεν δίνει στοιχεία για την παραβατικότητα στα πανεπιστήμια), κι αυτή που υπάρχει σε κάποια σημεία έρχεται κυρίως από εξωπανεπιστημιακά στοιχεία, ενώ είναι ήπιας μορφής, και κυρίως τα παραδείγματα που φέρνουν (π.χ. χτίσιμο πρύτανη) είναι πολύ παλιά και περιστασιακά, όχι τακτικό φαινόμενο.
Τρίτον μπορεί να αντιμετωπιστεί με το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο και την υπάρχουσα αστυνομία. Η αστυνομία μπορεί να εισέλθει χωρίς πρόσκληση, άδεια ή εμπόδια σε οποιοδήποτε ανοικτό ή κλειστό χώρο. Συνεπώς η θεσμοθέτηση αστυνομίας μέσα στα πανεπιστήμια αποσκοπεί αλλού. Κατά τη γνώμη μου στο να επιβάλει το δόγμα "νόμος και τάξη", να καταστήσει την αστυνομία τον πραγματικό διαχειριστή των πανεπιστημίων, να καταστείλει το πνεύμα αμφισβήτησης και κριτικής που υπάρχει στα πανεπιστήμια και να εξυπηρετήσει την κομματική της πελατεία.
Ωστόσο πρέπει να γνωρίζουν όλοι ότι η αστυνομία και το πανεπιστήμιο είναι δυο κόσμοι διαφορετικοί, με διαφορετικές αξίες και κανόνες συμπεριφοράς. Γι' αυτό και πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει αστυνομία στα πανεπιστήμια σε μόνιμη βάση. Στην Αμερική, όπου συμβαίνει, καλό είναι να θυμόμαστε ότι εκεί επιτρέπεται και η οπλοφορία. Φοβάμαι όμως ότι αν τελικά μπει η αστυνομία στα πανεπιστήμια θα προκαλέσει αυτό που η κυβέρνηση λέει ότι θέλει να αποτρέψει. Δηλαδή ένταση, αντιπαραθέσεις και τριβές και πιθανώς βίαια επεισόδια.
Δεν είναι τυχαίο που και πολλές ενώσεις αστυνομικών είναι αντίθετες. Θεωρώ ότι η κυβέρνηση αναλαμβάνει μεγάλη ευθύνη και, κυρίως, χωρίς να υπάρχει πρακτικός λόγος, πέρα από καθαρή ιδεοληψία που οδηγεί σε τέτοια απόφαση. Προφανώς, εφόσον ψηφίστηκε σχετικός νόμος, δεν μπορούμε να τον παραβιάσουμε. Ωστόσο από τη στιγμή που δεν υπάρχει λόγος να εγκατασταθεί αστυνομία στα πανεπιστήμια και δεν έχει αντικείμενο εκεί, είναι πιθανόν να εκτραπεί η συμπεριφορά της από τον εκ του νόμου προβλεπόμενο ρόλο της με απρόβλεπτη συνέχεια.
Πριν από λίγο καιρό αστυνομικός εισήλθε στην ΑΣΟΕΕ και χωρίς λόγο πρόταξε το όπλο του απέναντι σε άοπλους φοιτητές. Μπορεί τώρα να μην έχει όπλα η αστυνομία που ίσως μπει στα πανεπιστήμια, αλλά πολύ φοβάμαι ότι σύντομα θα αποκτήσει. Το καλοκαίρι του 2019 η κυβέρνηση διακήρυττε ότι με την πλήρη κατάργηση του ασύλου θα επέλθει η τάξη στα πανεπιστήμια. Τώρα, χωρίς να εφαρμόζει αυτόν τον νόμο και να δει αν είναι αποτελεσματικός, πάει παραπέρα. Δεν βλέπω γιατί να μην εξοπλίσει και με πυροβόλα όπλα την αστυνομία, σε έναν χρόνο από την ημέρα που θα τη βάλει στα πανεπιστήμια».
Γιάννης Πανούσης
Ομότιμος καθηγητής Εγκληματολογίας στο ΕΚΠΑ και πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη
«Η λεγόμενη πανεπιστημιακή αστυνομία, εκτός από τις ενστάσεις αντισυνταγματικότητας και πέραν των κραυγών περί ανελευθερίας στη διακίνηση των ιδεών, δεν πρόκειται να προσφέρει τίποτα το σημαντικό στην ασφάλεια των ΑΕΙ. Η εσωτερική λειτουργία των πανεπιστημίων, με τους παραδοσιακούς τρόπους δυναμικής αντιπαράθεσης των φοιτητικών παρατάξεων αλλά και με τις πολιτικές εκδηλώσεις για επίκαιρα θέματα, δεν αποτελεί αντικείμενο "αστυνόμευσης". Όχι διότι έτσι "φασιστικοποιούνται" τα ΑΕΙ ή διότι θα φακελώνονται οι φοιτητές, αλλά κυρίως διότι έτσι δίνεται η εντύπωση και το μήνυμα στην ευρύτερη κοινωνία ότι μέσα στο πανεπιστήμιο άπαντες (καθηγητές, φοιτητές, λοιπό προσωπικό) κινούνται εκτός νόμου και ηθικής και χρειάζονται ένστολη επιτήρηση για να "μάθουν να είναι καλοκάγαθοι και νομοταγείς".
Το μέτρο είναι και αναποτελεσματικό κι από τις δύο πλευρές: ούτε οι αστυνομικοί-φρουροί θα νιώθουν άνετα να κυκλοφορούν ανάμεσα σε νέους που θα τους κοιτάνε περίεργα (ή και σκωπτικά), ούτε οι φοιτητές θα αισθάνονται καλά πιστεύοντας ότι θεωρούνται συλλήβδην "ύποπτοι" ή ότι κάθε τους κίνηση θα αξιολογείται με βάση την οπτική του ποινικού δικαίου. Σχετικά με σοβαρές εγκληματικές ενέργειες, νομίζω ότι η δυνατότητα να μπαίνουν ειδικές ομάδες της αστυνομίας για να τις αντιμετωπίσουν, λόγω άρσης του καλούμενου πανεπιστημιακού ασύλου, είναι για την ώρα αρκετή.
Αν μάλιστα συνδυαστεί με έλεγχο της εισόδου (κάρτα, ταυτότητα κ.λπ.) και με συνεχή εποπτεία από υπαλλήλους των ΑΕΙ, θα μειωθούν οι κίνδυνοι σε μεγάλο ποσοστό. Η πρόληψη ανήκει στις πανεπιστημιακές Αρχές (οι οποίες οφείλουν να αναλαμβάνουν και τις ευθύνες τους), η διαχείριση των εσωτερικών εντάσεων σε ειδικά συμμετοχικά όργανα της κοσμητείας και μόνον τα εγκλήματα που τελούνται –κυρίως από εξωπανεπιστημιακά στοιχεία– ανήκουν στην αστυνομία. Ας δούμε αν αυτό το μοντέλο λειτουργήσει για έναν χρόνο και βλέπουμε.
Ακόμα κι αν η κυβέρνηση θέλει για λόγους πολιτικής σημειολογίας να ψηφίσει αυτόν το νόμο, να αναστείλει την εφαρμογή του, μέχρις ότου αξιολογηθεί το σύστημα πανεπιστημιακής συνευθύνης (με εξαμηνιαία λογοδοσία των υπεύθυνων) και έως ότου η ελληνική κοινωνία (και ορισμένοι κομματικοί φορείς) συνειδητοποιήσουν ότι η βία και η ανομία δεν εντάσσονται στις διαδικασίες απελευθέρωσης των ιδεών και αναβάθμισης των αξιών, των έτσι κι αλλιώς "δέσμιων", για άλλους λόγους, Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.
Το πρόβλημα των ΑΕΙ είναι ότι ασχολούνται κυρίως με την εκπαίδευση κι ελάχιστα με την παιδεία. Κατά συνέπεια οι εξαγγελίες και οι νόμοι αποκτούν πραγματικό νόημα αν σύμπασα η ελληνική κοινωνία πιστέψει στην (αυτ)αξία της μόρφωσης και της καλλιέργειας (από το δημοτικό μέχρι το πτυχίο θεσμικά, και χωρίς τέλος προσωπικά).
Από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα οι εσω-διαπλοκές (πρυτάνεων, μεγαλοκαθηγητών και φοιτητικής νομενκλατούρας) συγκρούσθηκαν με τις εξω-παρεμβάσεις (υπουργών Παιδείας) και έδωσαν τη χαριστική βολή σ' ένα πανεπιστήμιοπου από χρόνια έχει χάσει τον ρόλο, τη φυσιογνωμία, την ψυχή του. Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Αν (ξε)φύγουμε όμως από τη λογική της πελατειακής φαυλότητας και της τακτοποίησης των ημετέρων, κάποιες προτάσεις μπορεί να πιάσουν τόπο:
• Υλοποίηση της έννοιας της Universitas, που σημαίνει επαγγελματικό ασυμβίβαστο για τους καθηγητές και υποχρεωτική παρακολούθηση των μαθημάτων από τους φοιτητές.
• Διευκόλυνση των σπουδών on line για τους φτωχούς Έλληνες που τα παιδιά τους πέτυχαν σε πανεπιστήμιο της περιφέρειας αλλά τα οικονομικά τους δεν τους επιτρέπουν να μείνουν στις πόλεις αυτές.
• Ίδρυση σε κάθε περιφέρεια της χώρας ενός ενιαίου ιδρύματος (που θα περιλαμβάνει ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΚΕΚ, ΙΕΚ, Κέντρα Αριστείας, Κέντρα Καινοτομίας κ.λπ.) και θα διέπεται από ειδικό κατά περίπτωση νόμο.
• Τα παραπάνω θα μπορούσαν να υλοποιηθούν αποτελεσματικότερα, αν αποφασίζαμε επιτέλους να καταργήσουμε το υπουργείο Παιδείας και να δημιουργήσουμε μια Διαπανεπιστημιακή Ανεξάρτητη Αρχή».
Κώστας Υφαντής
Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
«Μόνο εξαιρετικά κακόπιστοι/-ες θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν ότι μεγάλο μέρος της κοινότητας σε εμβληματικά ιδρύματα της χώρας (ΕΚΠΑ, ΑΠΘ, ΕΜΠ, ΟΠΑ) πραγματικά λειτουργεί υπό καθεστώς κεκαλυμμένων ή απροκάλυπτων απειλών και εκφοβισμού και υποφέρει από τη συστηματική άσκηση ιδεολογικής και σωματικής βίας από μικρές αλλά χωρίς αναστολές βίαιες ομάδες. Η χωρίς καμία συνέπεια παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου είναι τόσο συχνή που η νοηματοδότησή της αντί να οδηγεί νομοτελειακά στην απόλυτη άρνησή της, σε αρκετές περιπτώσεις διαμορφώνει νοοτροπίες μοιρολατρικής αποδοχής.
Το άσυλο της ελεύθερης διακίνησης ιδεών καταλήγει να υφίσταται μόνο ως φαντασίωση μιας υπερσυντηρητικής στην ουσία της "ριζοσπαστικοποίησης". Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η αποκατάσταση της ακαδημαϊκής ελευθερίας και της ασφάλειας των μελών της κοινότητας είναι το πραγματικό διακύβευμα. Μέχρι να "αλλάξει το παράδειγμα" και να θωρακιστεί το πανεπιστημιακό άσυλο από αυτούς και αυτές που το ευτελίζουν, χρειάζεται ένα πλαίσιο αποτροπής της απειλής και ανάσχεσης της βίας.
Η επόμενη μέρα ίσως είναι περίοδος σύγκρουσης και όξυνσης. Σίγουρα, αντιλήψεις επιβολής και ιδεολογικής "ιδιοκτησίας" και πρακτικές βίας που αφέθηκαν να "ανθήσουν" για δεκαετίες δεν πρόκειται να αντιμετωπισθούν παρά με επιμονή, υπομονή και καθημερινή προσπάθεια κατοχύρωσης της ελευθερίας και της ασφάλειας όλων των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι ο θεσμός της πανεπιστημιακής αστυνομίας είναι η λύση. Και επί της αρχής απορρίπτω τον εκκωφαντικό συμβολισμό. Θα προτιμούσα η κοινότητά μου να εκπονήσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο με σενάρια αντιμετώπισης καταστάσεων κρίσης, λεπτομερή επιχειρησιακό σχεδιασμό και ρεαλιστικά κοστολογημένο, και έτσι να φέρει τη λογοδοτούσα στον λαό πολιτεία προ των ευθυνών της.
Αν εμείς δεν έχουμε τη βούληση, τη γνώση και την ικανότητα να διεκδικήσουμε την ιδιοκτησία ενός σχεδίου προστασίας του πανεπιστημιακού ασύλου και της ελευθερίας από τον φόβο της βίας, τότε θα το κάνει κάποιος άλλος για εμάς και θα απολαμβάνει της αποδοχής και επιδοκιμασίας της συντριπτικής μερίδας των πολιτών. Η αδράνειά μας απέναντι σε ένα υπαρκτό ζήτημα μας καταδικάζει στο περιθώριο της δημόσιας σφαίρας».
Βάσω Κιντή
Καθηγήτρια Φιλοσοφίας ΕΚΠΑ
«Εδώ που έχουμε φτάσει τη θεωρώ απαραίτητη για να αντιμετωπιστούν φαινόμενα που προσβάλλουν την αξιοπρέπεια όλων των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας και καταστρέφουν την περιουσία του ελληνικού λαού, υλική και άυλη. Τα πανεπιστήμια δεν είναι εκτός της επικράτειας του νόμου.
Η επόμενη μέρα είναι ακόμη μακριά. Για να έχουμε τη νέα εικόνα και να μπορέσουμε να κρίνουμε θα πρέπει να συγκροτηθεί αυτό το νέο ειδικό σώμα και να αναλάβει υπηρεσία. Έως τότε ελπίζω οι πρυτανικές αρχές να συνεργαστούν με τα υπουργεία Παιδείας και Προστασίας του Πολίτη και να λάβουν όλα τα μέτρα που προβλέπονται για την προστασία και φύλαξη των ιδρυμάτων.
Το σημαντικότερο βέβαια είναι να επιδείξουν τόσο αυτές όσο και η κυβέρνηση τη βούληση που απαιτείται για να εμπεδωθεί ένα ακαδημαϊκό κλίμα ελευθερίας και ασφάλειας. Το λέω διότι θα επιχειρηθεί από πολλές δυνάμεις να μην τηρηθεί ο νόμος και θεωρώ σίγουρο ότι θα γίνουν επιθέσεις και βιαιότητες. Είναι ντροπή μας που εν έτει 2021 ασχολούμαστε ακόμη με τέτοια θέματα, που είναι λυμένα από αιώνες σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου».
Οδυσσέας - Ιωάννης Ζώρας
Καθηγητής Χειρουργικής και Πρόεδρος του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου
«Το προηγούμενο χρονικό διάστημα, με αφορμή τη συζήτηση που είχε ανοίξει για την αστυνόμευση στα Α.Ε.Ι., είχε καταστεί κοινός τόπος από όλους όσους μετείχαν σε αυτήν η αναγκαιότητα της λήψης μέτρων για τη φύλαξη των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.
Άρα η διαπίστωση του προβλήματος και η αφετηρία της συζήτησης ήταν κοινές για όλους. Η επιλογή του τρόπου και της διαδικασίας ανήκε στην κυβέρνηση, γεγονός που επιβεβαιώθηκε (και) νομικά από την έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής των Ελλήνων. Αυτή η επιλογή, παρά τις αντιρρήσεις, τις ενστάσεις και τις αμφισβητήσεις, ήταν η μοναδική ουσιαστική απάντηση μετά από δυστυχώς πολλά χρόνια, σ' ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του δημόσιου πανεπιστημίου. Η αποτελεσματικότητα αυτής της λύσης δεν εξαρτάται μόνο από την πολιτεία.
Απαιτεί την ουσιαστική και ειλικρινή συνδρομή των ιδρυμάτων και των διοικήσεών τους. Και αποτελεί ένα ακόμα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί. Το οφείλουμε σε όλα τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας που αθόρυβα αγωνίζονται καθημερινά με επιμονή για την καταξίωση και αναγνώριση των ιδρυμάτων τους, συχνά υπό αντίξοες συνθήκες αλλά με όραμα και πίστη για την υπεράσπισή του.
Το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο, δεν έχει να φοβηθεί απολύτως τίποτα από την εφαρμογή του μέτρου. Άλλωστε η ιστορία, έχει αποδείξει πως το "Πανεπιστήμιο των ομάδων" (Αριστόβουλος Μάνεσης) μπορεί να διαχειριστεί κάθε νέα λειτουργία του με αποτελεσματικότητα. Τα ίδια τα μέλη του έχουν τη σύνεση, την εμπειρία και τα απαιτούμενα αντανακλαστικά για να οργανώσουν και να διαχειριστούν νέες λειτουργίες ή υπηρεσίες.
Η φύλαξη των ιδρυμάτων με τις πρόσφατες ρυθμίσεις θα καταστεί αποτελεσματική έτσι ώστε τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας να μπορέσουν χωρίς προβλήματα να αντεπεξέλθουν στα καθήκοντά τους. Άλλωστε νομίζω πως η παρούσα εξαιρετική συνθήκη που βιώνει η χώρα μάς έχει κάνει όλους "σοφότερους", έτσι ώστε η οπτική μας και οι προτεραιότητές μας να μην εγκλωβιστούν στα λάθη ή τις αρρυθμίες του παρελθόντος».
Οι φοιτητές δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις ενάντια στην εφαρμογή του μέτρου της αστυνόμευσης των ΑΕΙ
«Εν μέσω πανδημίας και ενώ οι σχολές είναι κλειστές, πέρασε ένα νομοσχέδιο που παραβιάζει τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των φοιτητών. Οι φοιτητές, ζητάμε ένα πανεπιστήμιο ζωντανό και ανοιχτό σε όλους. Η επόμενη μέρα θα είναι βατερλό, καθώς το φοιτητικό κίνημα δεν θα επιτρέψει να εφαρμοστεί η αστυνόμευση στα ΑΕΙ», δηλώνει στο LIFO.gr η Ιωάννα Στασινού, φοιτήτρια στο Πολυτεχνείο Κρήτης.
Ο Κώστας Ιωαννίδης, φοιτητής στην ΑΣΟΕΕ, μιλώντας στο LIFO.gr, υποστηρίζει ότι η παραβατικότητα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά και γενικά στα ΑΕΙ, δεν είναι παρά ένας μύθος που συντηρείται, καθώς, όπως λέει, τα όποια φαινόμενα είναι ελάχιστα και μεμονομένα. «Οι κινητοποιήσεις θα συνεχιστούν για να μην εφαρμοστεί στην πράξη η αστυνόμευση στα ΑΕΙ. Το επίμαχο νομοσχέδιο έχει σοβαρές συνέπειες, μεταξύ άλλων, στο πώς οι φοιτητές θα κοινωνικοποιούμαστε και πώς θα πολιτικοποιούμαστε» προσθέτει.
«Είμαι υπέρ της παρουσίας της Αστυνομίας στα ΑΕΙ όταν συμβαίνει για παράδειγμα, ένας βανδαλισμός, ή απειλείται η ζωή κάποιου, ωστόσο δεν είμαι σίγουρη αν αυτό που λείπει από τα πανεπιστήμια σήμερα είναι η αστυνόμευση. Ενδεχομένως η παρουσία φυλάκων από ιδιωτικές εταιρίες σεκιούριτι να ήταν αρκετή», σημειώνει η Κωνσταντίνα Παπαμηχαήλ, φοιτήτρια στο Παιδαγωγικό Κρήτης.
Σημειώνεται ότι το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας για την τριτοβάθμια εκπαίδευση ψηφίσθηκε με 166 ψήφους «υπέρ» και 132 «κατά». Μετά από μία τριήμερη συζήτηση του νομοσχεδίου στην Ολομέλεια, θετική ψήφο παρείχαν οι βουλευτές της ΝΔ και της Ελληνικής Λύσης, ενώ οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ, του ΚΚΕ και του ΜέΡΑ 25 το καταψήφισαν.
Η κυβέρνηση θα δρομολογήσει την πρόσληψη περίπου 1.000 ειδικών φρουρών που θα στελεχώσουν τις «Ομάδες Προστασίας Πανεπιστημιακού Ιδρύματος». Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, η ομάδα δεν θα φέρει πυροβόλα όπλα, ωστόσο θα έχει γκλοπ και χειροπέδες.
σχόλια