Bullying σε σχολείο της Θεσσαλονίκης: Υποχρέωσαν μαθήτρια δημοτικού να γλείψει τουαλέτα

Επικροτώ την πρόταση περί μαθήματος Κοινωνικής Συνύπαρξης, παρόλο που γι' αυτές τις αξίες/αρχές/κανόνες γίνεται λόγος στη Μελέτη Περιβάλλοντος, θεωρώ πως αν απομονωθεί σαν ενότητα και με αυτήν ακριβώς την ονομασία, θα δοθεί η απαιτούμενη βαρύτητα. Επίσης, για καλύτερο αποτέλεσμα θα έκρινα υποχρεωτική και την παρουσία γονέων/κηδεμόνων προκειμένου να υπάρχει κοινή θεώρηση και κατ' επέκταση αντιμετώπιση των προβλημάτων συμπεριφοράς που προκύπτουν και άπτονται του συγκεκριμένου θέματος.Δεν σας κρύβω ότι πολλές φορές βρίσκομαι σε δίλημμα όταν προκύπτει κάτι με την κόρη μου στο σχολείο, να τις μεταλαμπαδεύσω τις αρχές ή να τις ενισχύσω την πιο δυναμική πλευρά αντιμετώπισης θεμάτων συνύπαρξης, η οποία σε αυτή την περίπτωση σημαίνει προσαρμογή στο μέσο όρο και το γενικότερο κλίμα του σχολείου για λόγους "επιβίωσης", άρα συνύπαρξης;Τέλος, θα πρότεινα σεμινάριο Κοινωνικής Συνύπαρξης από Δήμους, Φορείς, Ιδιωτικές εταιρείες, μη σας πω και υποχρεωτική εξέταση όπως ισχύει για το Δίπλωμα Οδήγησης και μάλιστα κάθε 4 χρόνια (ναι όπως στις εκλογές) για όλους μας, γιατί η κοινωνία μας έχει ανάγκη κάτι τέτοιο σε ομαδικό επίπεδο γιατί μόνο η ατομική προσπάθεια (ψυχοθεραπεία κτλ) δεν φαίνεται να είναι αρκετή αν το περιβάλλον δεν ευνοεί.

Μερικές επισημάνσεις πάνω σε διάφορα σχόλια (και εδώ και στο fb). α) Οι εκπαιδευτικοί δεν επιτρέπεται να πηγαίνουν στην τουαλέτα μαζί με τα παιδιά (οι τουαλέτες συνήθως βρίσκονται μέσα στο σχολείο και δεν γίνεται να είναι ένας εκπαιδευτικός έξω από αυτές συνέχεια στο διάλειμμα για τις επιτηρεί).β) Ειδικά στα μεγάλα σχολεία, το ολοήμερο μπορεί να έχει και 2 και 3 τμήματα και αρκετές δεκάδες παιδιά. Επί του πρακτέου αυτό σημαίνει ότι ο εκάστοτε εκπαιδευτικός, δεν γνωρίζει πόσα παιδιά από τα άλλα τμήματα έχουν πάει τουαλέτα. Επίσης, δεν μπορεί να αρνηθεί στο παιδί να πάει τουαλέτα (και να περιμένει μέχρι το διάλειμμα π.χ.)γ) Προγράμματα αντι-bulling, συναισθηματικής αγωγής, ενημέρωσης μαθητών γίνονται συχνά (έγω φέτος π.χ. έχω ξεκινήσει ένα πρόγραμμα σε συνεργασία με ψυχολόγους δημόσιας δομής της πόλης μου και μία ενημέρωση των μεγάλων τάξεων σε σχετικά θέματα, την οποία έχω αναλάβει μόνη μου). Δυστυχώς δεν υπάρχουν πάντα οι κατάλληλοι ειδικοί (ψυχολόγοι-κοινωνική λειτουργοί) για να συνεργαστούν με τον εκπαιδευτικό ή ακόμη χειρότερα δεν δίνουν την έγκριση οι γονείς να συμμετάσχουν τα παιδιά τους σε αυτά τα προγράμματα.δ) Συμβαίνει συχνά να καλούν επανειλημμένως οι εκπαιδευτικοί τους γονείς για περιστατικά που συμβαίνουν στο σχολείο και αυτοί απλά να μην εμφανίζονται.ε) Τα παιδιά δεν σέβονται κανόνες και όρια και με την ευλογία των γονέων ("παιδιά είναι"). Στο διάλειμμα τρέμει η καρδιά μας εκεί που πάμε να χωρίσουμε 2 παιδιά που τσακώνονται π.χ., μήπως παράλληλα πίσω μας άλλα σκοτώνονται.στ) Δυστυχώς οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να κάνουν κάτι περισσότερο από το να ενημερώσουν τους γονείς για το όποιο συμβάν. Τα χέρια τους είναι κυριολεκτικά δεμένα. Έχει τύχει σε συνάδελφο να πάει να χωρίσει παιδιά που μάλωναν (Δημοτικό) και ο ένας μαθητής του αντιγύρισε πως απαγορεύεται να τον αγγίξει και θα του κάνει μήνυση (μαντέψτε από πού το άκουσε-και ναι, δυστυχώς ισχύει ότι μπορεί).Σίγουρα υπάρχουν και λουφαδόροι, ανεκδιήγητοι εκπαιδευτικοί, αλλά οι γονείς πρέπει να καταλάβουν πως οι εκπαιδευτικοί επιτελούν ένα συγκεκριμένο έργο. Δεν είναι ούτε παιδονόμοι, ούτε αυτοί που θα μάθουν στα παιδιά αρχές και σεβασμό (όσο κι αν προσπαθείς γι' αυτό, αν φτύνεις αίμα στο σχολείο και με το που πάει το παιδί σπίτι, αναιρούνται όλα, δεν καταφέρνεις τίποτα). Ναι, το σχολείο είναι υπεύθυνο για τη σωματική ακεραιότητα των μαθητών. Πρώτα όμως πρέπει να μάθουν να σέβονται τους κανόνες από το σπίτι τους, για να μπορεί να διασφαλιστεί αυτή η σωματική ακεραιότητα.

Η πρώτη και κύρια αλλαγή που πρέπει να γίνει στο εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι από το νήπιο ακόμα και για αρκετές ώρες να ξεκινήσει μάθημα κοινωνικής συνύπαρξης. Πώς φέρομαι στους άλλους? Πώς περιμένω να μου φέρονται? Πώς συζητάω? Είμαι ομάδα με τους άλλους? Όποιος διαφέρει από μένα είναι προς εξόντωση? Και κατ' επέκταση: Ο δημόσιος χώρος είναι προς καταστροφή ή πρέπει να τον σέβομαι? Οι γύρω μου είναι εχθροί μου ή αποτελούμε μαζί μια κοινωνία?Στην Ιαπωνία τα παιδάκια από μικρά καθαρίζουν μόνα τους τα σχολεία και γι'αυτό όλοι οι δημόσιοι χώροι είναι πεντακάθαροι. Μεγαλώνουν και έχουν αποκτήσει συνείδηση. Έχουν ακόμα και την λέξη meiwaku, όταν "ενοχλείς τους άλλους με την συμπεριφορά σου" δηλαδή και το αποφεύγουν από μικροί μέχρι μεγάλοι, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Αυτή είναι η παιδεία ενός λαού, εμείς αρκούμαστε στην εκπαίδευση. Τεράστια η διαφορά. Απο γονείς κάφρους βέβαια το παιδί θα παίρνει άλλη "παιδεία" στο σπίτι του, αλλά με το λέγε-λέγε στο σχολείο για χρόνια ολόκληρα, με ειδικά παιχνίδια, με κίνητρα, με επιβράβευση, με έξτρα βαθμούς κλπ. δεν μπορεί κάτι θα μείνει. Όνειρα θερινής νυκτός βέβαια...

Άθλια δικαιολογία για τη μη επιτήρηση της τουαλέτας, ειδικά αυτός ο χώρος είναι που χρήζει αυστηρότερης επιτήρησης. Και στην κόρη μου εκεί έχω επιστήσει την προσοχή, να πηγαίνει πάντα με συνοδεία συμμαθητριών που εμπιστεύεται ή τουλάχιστον όχι μόνη.Όσο για την συμπεριφορά των δασκάλων κι εγώ έχω μάθει ότι η Haifischnet. Βέβαια, αυτό δείχνουν και τα περιστατικά που γνωστοποιούνται, καθώς και η αντιμετώπισή τους όπως στο συγκεκριμένο.Πολύ θα ήθελα να ξέρω πόσα παιδιά έπαιζαν, γιατί αν ήταν 4 και πάνω, πως φάνηκε φυσιολογικό στο δάσκαλο να τους επιτρέψει να πάνε όλοι μαζί και χωρίς διακριτική επίβλεψη.

Δεν ήταν στον απόλυτο έλεγχο του δασκάλου, γιατί δεν έγινε στο χώρο του σχολείου, αλλά μέσα στην τουαλέτα», Πηγή: www.lifo.grΗ τουαλέτα δεν ήταν στον χώρο του σχολείου; Πού πάνε τα παιδιά για τουαλέτα, στις χημικές της διπλανής λαϊκής αγοράς;Λοιπόν, για να συνεννοούμαστε: Αυτά είναι δικαιολογίες του κώλου. Στα διαλείμματα των δημοτικών σχολείων, οι περισσότεροι δάσκαλοι που έχουν βάρδια στα προαύλια, είτε κουβεντιάζουν μεταξύ τους αντί να "ακροβολίζονται" και να επιβλέπουν είτε πιάνουν τα κινητά και δεν σηκώνουν κεφάλι. Το ξέρω από μαρτυρίες της κόρης μου και των συμμαθητών της. ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΕ ΤΟ ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ.

Θα πρότεινα να αναλάβει δράση ο διευθυντής του σχολείου σε συνεργασία με εκπαιδευτικούς και ψυχολόγο να οργανώσουν δραστηριότητες, εργασίες και ομιλίες με θέμα την ενσυναίσθηση, την ομαδικότητα κ.αΥ.Γ Είναι στενάχωρη η συμπεριφορά των γονέων.

Δηλαδή, είπαν στους γονείς ότι τα παιδιά τους ανάγκασαν ένα άλλο παιδί να γλύψει μια τουαλέτα και αντί οι γονείς να ζητήσουν συγνώμη, να συμφωνήσουν στο να τιμωρηθούν τα παιδιά τους και να τρέξουν σε έναν παιδοψυχολογο, αυτοί πήγαν να δείρουν τους δασκάλους. Ε, πώς να μην κάνουν τα παιδιά τέτοια πράγματα, αφού τα μεγάλωσαν αυτοί οι γονείς...