Ο συνήθως ήρεμος και πράος (σε σημείο παρεξηγήσεως) Δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης ξέσπασε την προηγούμενη Παρασκευή: «Είμαστε όμηροι 100 συνδικαλιστών τραμπούκων. Είμαστε όμηροι μίας δράκας ανθρώπων οι οποίοι θέλουν να επιβάλουν με το έτσι θέλω τις απόψεις τους». Ο δήμαρχος αναφερόταν στην ΠΟΕ-ΟΤΑ, τη συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων στους Δήμους, η οποία αντιδρά στο μέτρο της διαθεσιμότητας και κάνει ό,τι ξέρει καλύτερα: καταλήψεις, τραμπουκισμούς, προπηλακισμούς, πορείες με φέρετρα, κτλ.
Την προηγούμενη ακριβώς ημέρα είχαν συγκεντρωθεί στο Σύνταγμα (προσοχή, όχι στην πλατεία αλλά στο δρόμο μπροστά από τα MacDonald's) όχι περισσότεροι από 150 εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, κλείνοντας τις τρεις από τις τέσσερις λωρίδες κυκλοφορίας, σε ένα από τα κεντρικότερα σημεία της Αθήνας. Πραγματικά τι θα άλλαζε, αν έπαιρναν τα πανό τους και μετακινούνταν στην κυριολεξία 5 μέτρα πιο δίπλα, δηλαδή πάνω στο πεζοδρόμιο ή την πλατεία; Η διαδήλωσή τους δεν θα ήταν το ίδιο επιτυχημένη αν δεν δημιουργούσαν κυκλοφοριακό κομφούζιο σε ακτίνα χιλιομέτρων και δεν ταλαιπωρούσαν μερικές χιλιάδες οδηγούς που έτυχε να περνούσαν ανυποψίαστοι από το σημείο;
Το σωματείο των τεχνικών της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με τις πράξεις του ίσως αποτελεί την κορύφωση του κακώς εννοούμενου και βολεμένου συνδικαλισμού. Πριν λίγες μέρες αποφάσισε να απεργήσει και ουσιαστικά να ακυρώσει τις παραστάσεις της Λυρικής Σκηνής, μεσούσης της εορταστικής περιόδου, επειδή το υπουργείο Οικονομικών τους αναγκάζει να υπαχθούν στο ενιαίο μισθολόγιο. Τους αναγκάζουν δηλαδή να λαμβάνουν τον ίδιο μισθό με έναν αντίστοιχο τεχνικό π.χ. σε ένα νοσοκομείο. Όταν από το Δ.Σ. της Λυρικής προτάθηκε να γίνουν οι παραστάσεις «κονσερτάντε», δηλαδή χωρίς κουστούμια, σκηνικά και εξεζητημένο φωτισμό (ουσιαστικά δηλαδή χωρίς τη βοήθειά τους) αρνήθηκαν και πάλι, απειλώντας να δημιουργήσουν επεισόδια. Γύρω στα 120 άτομα λοιπόν, έχουν καταφέρει να πλήξουν ανεπανόρθωτα το κύρος ενός φορέα πολιτισμού σαν τη Λυρική -σε μια περίοδο μάλιστα που οι παραστάσεις της πήγαιναν πολύ καλά- και να προκαλέσουν οικονομική ζημία που υπολογίζεται στα €20.000 για την ακύρωση μιας μόνο παράστασης.
Κάθε επαγγελματική ομάδα έχει το δικαίωμα να απεργεί και να αντιδρά σε οτιδήποτε θεωρεί ότι πλήττει τα εργασιακά της δικαιώματα -ακόμα και αν χαρακτηρίζονται ως προνόμια. Δεν γίνεται όμως στην Ελλάδα το 2012 να ζητάμε το αυτονόητο που ισχύει σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του Δυτικού κόσμου: Όταν μαζεύεστε 150 άτομα για να διαδηλώσετε, απλά ανεβείτε στην πλατεία. Μην κλείνετε έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, γιατί το μόνο που κερδίζετε είναι το μίσος των περαστικών. Αν εργάζεστε σε μια δημόσια επιχείρηση, μην την κλείνετε στην πιο προσοδοφόρα περίοδο του χρόνου. Μαζί με την επιχείρηση, χάνουν και όλοι οι φορολογούμενοι.
Υπάρχουν και άλλοι τρόποι. Στην Αμερική π.χ. όταν μια επιχείρηση δεν συμμορφώνεται με το τοπικό σωματείο εργαζομένων, στήνουν έξω από τα κεντρικά γραφεία της έναν τεράστιο, φουσκωτό αρουραίο. Όλοι καταλαβαίνουν για ποιο λόγο είναι εκεί ο αρουραίος, τα τοπικά ΜΜΕ το προβάλλουν, αλλά δεν ενοχλείται κανένας από τους περαστικούς, δεν προπηλακίζεται κανείς. Στη περίπτωση της Λυρικής άραγε δεν θα μπορούσαν να συγκεντρώνονται οι τεχνικοί έξω από το κτήριο και με πανό, φυλλάδια και πλακάτ κτλ. να ενημερώνουν τον κόσμο που προσέρχεται σε κάθε παράσταση για τα αιτήματα τους; Και μετά να επιστρέφουν στις θέσεις τους ώστε να πραγματοποιούνται οι παραστάσεις;
Λιγότεροι από 150 εργαζόμενοι των Ναυπηγείων του Σκαραμαγκά έχουν κλείσει τις 4 από τις 5 λωρίδες κυκλοφορίας μπροστά από την πλατεία Συντάγματος.
σχόλια