Η Γαλλική Πρεσβεία της Αθήνας γιόρτασε την Εθνική Επέτειο της Γαλλίας

Την Κυριακή, 14 Ιουλίου, στα πλαίσια του εορτασμού της Γαλλικής Εθνικής Επετείου, η Γαλλική Πρεσβεία έδωσε δεξίωση. Πέρυσι, ο πρέσβης της Γαλλίας στην Ελλάδα, Jean Loup Kuhn-Delforge, είχε υποδεχθεί τους καλεσμένους της δεξίωσης στους κήπους της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής.
Όμως, εν μέσω σφιχτού προυπολογισμού, αποφασίστηκε να ανοίξει η Πρεσβεία τις πόρτες της και τον κήπο της, στους φετινούς της καλεσμένους.
 
 
Κάτι που ευχαρίστησε ιδιαίτερα όσους δεν είχαν την ευκαιρία στο παρελθόν, όπως και εγώ, να περάσουν το κατώφλι του νεοκλασικού μεγάρου του Αναστάσιου Μεταξά, επί της Βασιλίσσης Σοφίας. Το ότι ο προυπολογισμός της δεξίωσης ήταν μικρότερος και αντί να ρέει σαμπάνια, έρεε Γαλλικό κρασί, απεριτίφ και μπύρα, δεν έκανε το βράδυ λιγότερο ευχάριστο.
 
 
Μάλλον το αντίθετο. Η καλοκαιρινή βραδυά, η καλή μουσική, το καλό κρασί, το χαλαρότερο dress code και η εν γένει χαλαρή ατμόσφαιρα οδήγησαν νομοτελειακά σε χαλαρές επίσης συζητήσεις. Προς δική μου απογοήτευση (ή επαγγελματική διαστροφή), πολιτικοί δεν υπήρχαν τριγύρω, πιθανών  ήρθαν νωρίς και έφυγαν νωρίς, αλλά ούτε και η πολιτική στις συζητήσεις ήταν παρούσα. Μια επίφαση έστω πολιτικής, μπορούσες να διακρίνεις ανάμεσα στις χαλαρότατες συζητήσεις μεταξύ διπλωματών και στρατιωτικών, σχετικά με την αλλαγή βάρδιας του Δ.Αβραμόπουλου από το Υπουργείο Εξωτερικών στο Άμυνας.
 
 
Τα ονόματα πάντως που άκουγες να πλανώνται στις μεγάλες σάλες του μεγαρου της Γαλλικής Πρεσβείας ήταν μάλλον τα ίδια που θα ακούγαμε πιθανώς σε προηγούμενα χρόνια, αν όχι δεκαετίες. Έπιανες στον αέρα τα ονόματα του Βαγγέλλη Παπαθανασίου (ο οποίος πρόκειται να βραβευθεί σύντομα), της Μελίνας (για την οποία καλός συγγραφέας/δημοσιογράφος έχει κάτι πολύ ενδιαφέρον στα σκαριά, καθώς πλησιάζουν τα 20 χρόνια από τον θάνατό της), της Νανάς Μούσχουρη, η οποία ήταν παρούσα και φυσικά του Κώστα Γαβρά.
 
 
Ίσως να έφταιγε και ο μέσος όρος της ηλικίας των καλεσμένων, αλλα είναι λυπηρό που δεν έχουμε ανανεώσει τις πολιτιστικές μας γέφυρες με την Γαλλική κουλτούρα, αλλά ούτε και τους πολιτιστικούς μας πρεσβευτές στον Γαλλόφωνο κόσμο. Σαφώς και υπάρχουν νεότεροι Έλληνες συγγραφείς ή σκηνοθέτες και μουσικοί ή ακόμη και δημοσιογράφοι που ανανεώνουν, πολλοί με επιτυχία, τις διαπολιτιστικές μας σχέσεις, αλλα όχι στον έντονο βαθμό που κάναμε σε παλαιότερες, ταραχώδεις αλλα πολιτιστικά παραγωγικές δεκαετίες. Τις πολιτιστικές αυτές γέφυρες, φροντίζει να ενισχύει απο την πλευρά του και ο δραστήριος πρέσβης της Γαλλίας, Jean Loup Kuhn-Delforge, ο οποίος μεταξύ άλλων έχει αναμιχθεί ενεργά στην διοργάνωση του Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Ελλάδας, σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο.
 
 
Πάντως, τις εντυπώσεις της βραδυάς έκλεψε το νεοκλασικό μέγαρο του τέλους του 17ου αιώνα, το οποίο στεγάζει την Γαλλική Πρεσβεία. Το κτήριο έχει ανακυρηχθεί νεώτερο μνημείο και βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση μετά τη ευρεία ανακαίνιση του, που τελείωσε το 1995. Ο διάκοσμος του ήταν εκπληκτικός ενώ η βεράντα του έβλεπε στο Κοινοβούλιο, του οποίου τα φώτα, περιέργως, τρεμόπαιζαν.
 
 
«Ελπίζω να μην είναι κακό σημάδι», ψιθύρησε μια κομψή Γαλλίδα πίσω μου, στον Έλληνα σύζυγό της.
Αν συμβεί τίποτα απόψε, θα ζητήσουμε άσυλο από την Πρεσβεία, της είπε ο δεύτερος ‘Ελληνας της παρέας, χαμογελώντας και κοιτάζοντας τριγύρω. Εκείνη την στιγμή, το άσυλο της Γαλλικής Πρεσβείας δεν ακούστηκε σαν κακή ιδέα. Κανείς όμως δεν θέλει να ζητήσει άσυλο από την πραγματικότητα. Λίγα λεπτα αργότερα, εγώ και η παρέα μου ήμασταν έξω απο το φιλόξενο μέγαρο ης Γαλλικής Πρεσβείας που μας χάρισε ένα μικρό ξένοιαστο διάλλειμα.
 
Τα φώτα στην Βουλή συνέχιζαν να τρεμοπαίζουν, φωτίζοντας όμορφα πάντως την Πλατεία Συντάγματος, που ζει ξανά περίεργους, δύσκολους, ταραχώδεις αλλα και ενδιαφέροντες καιρούς.