Με αφορισμούς, προειδοποιήσεις, ακόμα και εσχατολογικές προβλέψεις ότι ο γάμος των ομοφύλων θα διαλύσει τα θεμέλια λειτουργίας της ελληνικής κοινωνίας, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος προσπαθεί μέχρι την τελευταία στιγμή να πειθαναγκάσει την πλειονότητα των μελών της Βουλής των Ελλήνων να καταψηφίσουν το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.
Στην πολυσέλιδη επιστολή της Ιεράς Συνόδου προς τους 300 βουλευτές, το ανώτερο εκκλησιαστικό όργανο της ελληνικής Εκκλησίας τάσσεται ξανά εναντίον του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και αναπτύσσει όλη την σκοταδιστική επιχειρηματολογία των πιο ακραίων κύκλων που διαφωνούν με την προωθούμενη ρύθμιση.
Όπως αναφέρεται στην επιστολή της Ιεράς Συνόδου, το σχέδιο νόμου: «Τοποθετεί τα δικαιώματα ομοφυλόφιλων ενηλίκων πάνω από τα συμφέροντα των μελλοντικών παιδιών που θα επιτρέψει να έχουν ως γονείς ομόφυλα ζευγάρια και θα μεγαλώσουν χωρίς πατέρα ή μητέρα, σε ένα περιβάλλον σύγχυσης των ρόλων των δύο φύλων».
«Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος σέβεται μόνο το ιερό Μυστήριο του χριστιανικού γάμου και τάσσεται κατά του πολιτικού γάμου γενικώς».
«Επιχειρήθηκε η δικαιολόγηση του γάμου και της ομόφυλης υιοθεσίας ως της μοναδικής λύσης σε περίπτωση θανάτου του μοναδικού γονέα ανήλικου... τα παιδιά μεγαλώνουν με τον βιολογικό ή νομικό γονέα τους και μαζί με τον ομόφυλο σύντροφό του αξίζουν την αγάπη όλων μας και η Εκκλησία τα αγαπά περισσότερο από τον καθένα» αναφέρεται σε άλλο σημείο της επιστολής.
«Το ετερόφυλο ζευγάρι είναι φορέας της αναπαραγωγικής ικανότητας και το κατάλληλο γονεϊκό περιβάλλον για την ανατροφή παιδιών. Το ομόφυλο ζευγάρι δεν είναι φορέας αυτών των ιδιοτήτων οπότε η έλλειψη δυνατότητας απόκτησης παιδιών από αυτό αποτελεί μια δικαιολογημένα διαφορετική μεταχείριση ανόμοιων περιπτώσεων», επισημαίνεται επίσης στην επιστολή της Ιεράς Συνόδου.
«Πολλοί δικαιολογούν την αναθεώρηση του γάμου με το επιχείρημα ότι το Κράτος δεν υποχρεούται να νομοθετεί κατά τα πρότυπα και τις αξίες των χριστιανών ή/και ‘’παραδοσιακών’’ πολιτών του. Ελλοχεύει εδώ μια στρεβλωτική σύλληψη του γάμου. Για την Πολιτεία ο γάμος δεν θεσμοθετήθηκε ως υπόδειγμα ζωής ή ως ηθικό αγαθό, που χορηγείται στα ετερόφυλα ζευγάρια λόγω ηθικής κανονικότητας τους».
«Με τέτοια επιλογή ο νομοθέτης δίνει λάθος μήνυμα στην κοινωνία»
«Υποστηρίζεται ακόμα ότι για τα παιδιά αρκεί η παροχή αγάπης. Δεν αρκεί ωστόσο μόνο η αγάπη, αλλά απαιτούνται, μεταξύ άλλων, και το κατάλληλο περιβάλλον ανατροφής, που θα καλύπτει την ανάγκη του παιδιού για πατρική και μητρική φροντίδα, και η παροχή προτύπων των δύο φίλων. Η αντικειμενική συνθήκη της απουσίας πατέρα ή μητέρας και σύγχυσης ρόλων στα ομόφυλα ζευγάρια δεν ξεπερνιέται, ακόμα και εάν αυτά διαθέτουν συναισθηματικά, μορφωτικά ή υλικά εφόδια.
Η μεταβολή της έννοιας του γάμου και του γονέα αφορά όλους, ενώ τα παιδιά με ομόφυλους γονείς δεν θα είναι παιδιά ειδικής κατηγορίας, ώστε να μην ενδιαφέρει η ευημερία τους την ετεροφυλόφιλη πλειονότητα της κοινωνίας.
Δεν μπορεί τέλος η απόκτηση παιδιών να γίνει εργαλείο αντιρατσιστικής ή εξισωτικής πολιτικής υπέρ των ομοφυλόφιλων ατόμων. Υπάρχουν άλλες λύσεις, και κυρίως η καλλιέργεια παιδείας» υποστηρίζει η ελληνική Εκκλησία.
«Πολλά ομοφυλόφιλα άτομα, που σκέπτονται υπεύθυνα, καταλαβαίνουν ότι η μη πρόβλεψη γονεϊκής σχέσης μεταξύ παιδιών και ομόφυλων ζευγαριών δεν αποτελεί αποκλεισμό ή ηθική υποτίμηση των ζευγαριών αυτών».
«Πολλοί δικαιολογούν την αναθεώρηση του γάμου με το επιχείρημα ότι το Κράτος δεν υποχρεούται να νομοθετεί κατά τα πρότυπα και τις αξίες των χριστιανών ή/και ‘’παραδοσιακών’’ πολιτών του. Ελλοχεύει εδώ μια στρεβλωτική σ’ύλληψη του γάμου. Για την Πολιτεία ο γάμος δεν θεσμοθετήθηκε ως υπόδειγμα ζωής ή ως ηθικό αγαθό, που χορηγείται στα ετερόφυλα ζευγάρια λόγω της ηθικής κανονικότητάς τους. Ο γάμος είναι αναπαραγωγικός και παιδοκεντρικός θεσμός που εξυπηρετεί την προοπτική της κοινωνίας και του Έθνους και το συμφέρον των παιδιών και προβλέπεται για τα ετερόφυλα ζευγάρια, επειδή είναι φυσικοί φορείς της αναπαραγωγής και συνιστούν το πλέον κατάλληλο ανθρώπινο περιβάλλον ανατροφής των παιδιών, τα οποία έχουν ανάγκη πατρικής και μητρικής παρουσίας. Οι αποτιμήσεις αυτές καθορίζονται από τος φυσικές ανάγκες των παιδιών, και όχι από την συντηρητική ηθική, ώστε να επιδέχονται εκσυγχρονισμού».
«Τόσο το Σπύνταγμα (άρθρο 21) όπως ερμηνέυτηκε, όσο και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ, άρθρο 9) εγγυώνται τον γάμο μεταξύ άνδρα και γυναίκας. Είναι αναληθές ότι στην Ελλάδα υπάρχει ανισότητα σε βάρος των ομόφυλων ζευγαριών ως προς το δικαίωμα γάμου», υποστηρίζει η Ιερά Σύνοδος στην επιστολή της.
