Η Ολυμπιονίκης Σοφία Μπεκατώρου που έκανε την αρχή του ελληνικού #MeToo μίλησε στα podcast της LiFO και στη Λασκαρίνα Λιακάκου για το πώς μπορεί ένας γονέας να μιλήσει για δύσκολα θέματα σε ένα παιδί και πώς νιώθει που έκανε την αρχή ενός κινήματος.
«Σε ανθρώπους που σκέφτονται να μιλήσουν και να καταφύγουν τη δικαιοσύνη έχω να πω τα εξής. Πρώτον, την και τον πιστεύουμε. Δεύτερον, υπάρχει φως. Μπορείς να ζήσεις μετά από αυτό. Μερικές φορές είναι τόσο έντονα τα συναισθήματα που νιώθουμε που πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να βγούμε απ'αυτό το βούρκο. Το τρίτο που θα έλεγα είναι να το πει σε κάποιον που εμπιστεύεται και να καλέσει τη γραμμή 15900 στην οποία μπορεί να καταγγείλει επώνυμα ή ανώνυμα.»
«Έχω βιώσει αυτή τη βρώμα και αυτή την ανάγκη να βγάλεις το δέρμα από πάνω σου. Όμως αν μιλάμε για βιασμό, ο μόνος τρόπος να πληρώσει αυτός που το έκανε είναι με το να καταγραφούν τα στοιχεία. Γι'αυτό είναι σημαντικό να μην πλυθεί το θύμα και να πάει στην αστυνομία.»
Η Σοφία Μπεκατώρου τονίζει πως η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι πολύ σημαντική. «Όταν διάβασα το εγχειρίδιο που έφτιαξε το 'Start to talk', μέσα σε 30 σελίδες είδα όλη μου τη ζωή. Αν είχα τις λέξεις, αν είχα ενημερωθεί νωρίτερα, θα είχα καλύτερη επίγνωση του τι μου έχει συμβεί και δεν θα είχα όλα αυτά τα ενοχικά συναισθήματα που δημιουργούνται λόγω του είδους της συγκεκριμένης κακοποίησης.»
Υπογραμμίζει μάλιστα την ανάγκη επαγγελματικής βοήθειας. «Δεν το μοιραζόμαστε μόνο με τους φίλους ή τους γονείς μας. Δεν αρκεί αυτό. Το μοιραζόμαστε με έναν ψυχολόγο. Δεν μπορεί ένας γονέας να σηκώσει το βάρος του να βοηθήσει ένα παιδί να ξεπεράσει το τραύμα του. Είναι κάτι πιο βαθύ που πρέπει να έχεις αφιερώσει χρόνο να μάθεις πώς να βοηθήσεις κάποιον να το αντιμετωπίσει.»
Το «στίγμα» του ψυχολόγου
«Αν πονάει το δόντι θα πας στον οδοντίατρο. Αν υπάρχει κάτι που σε απασχολεί γιατί να μην πας στον ψυχολόγο; Μας βοηθάει ν'αναλάβουμε το βάρος της ευθύνης της αλλαγής μας και ν'αλλάξουμε αυτό που μας προβληματίζει. Θα μπορούσαμε να τον πούμε βοηθό αυτογνωσίας. Θέλει δουλειά. Όπως στο σχολείο πάμε 12 χρόνια για να μάθουμε κάποια πράγματα φαντάσου πόση διαρκή δουλειά θέλει ο καθένας μας με τον εαυτο του.»
«Ήταν πολύ δύσκολο να μου λέει το παιδί μου ότι αν βγω στην τηλεόραση θα μας κάνω ρεζίλι. Όμως το εκλογίκευσα και σκέφτηκα ότι πρέπει να κάνουμε μια συζήτηση γι'αυτό γιατί σκέφτηκα ότι αν δεν καταλάβει το ίδιο μου το παιδί, σίγουρα δεν θα καταλάβει ένας ξένος [...] Έχοντας κάνει παιδιά, βρήκα το κουράγιο να μιλήσω όχι για μένα αλλά για να μπορέσω να σώσω κάποιους άλλους. Μπορεί κάποιοι βλέποντάς με στο δρόμο να με κουτσομπολέψουν ή να πουν «πω τι έχει πάθει αυτή η κακομοίρα» όμως δεν με ενδιαφέρει. Με ενδιαφέρει να βοηθήσω κάποιους συνανθρώπους μου.»
Η χρυσή Ολυμπιονίκης μίλησε μεταξύ άλλων και για το μέλλον των πρωταθλητριών: «Πολύ σημαντικό ζήτημα είναι το dual career. Στο εξωτερικό, μια αθλήτρια ή ένας αθλητής ξέρει τη στιγμή που ξεκινά τον πρωταθλητισμό, πώς θα τον τελειώσει. Γνωρίζει ότι είναι μια συγκεριμένη περίοδος της ζωής του κι ότι μετά θα πρέπει να επανέλθει κάποια στιγμή στην κοινωνία και να μπορέσει να γίνει ένα ενεργό και αποδοτικό μέλος. Στη χώρα μας αυτό δεν υπάρχει. Όταν τελειώσει η καριέρα του στον αθλητισμό, δεν απορροφάται κατά τρόπο που να του επιτρέπει να προσφέρει όλα όσα μπορεί να δώσει»
«Πολλοί νομίζουν ότι ο λόγος που κάνουμε πρωταθλητισμό είναι βιοποριστικός. Ισχύει το ανάποδο. Τον χρόνο και τα χρήματα που δαπανούμε και αφιερώνουμε στον αθλητισμό αν τα κάναμε οτιδήποτε άλλο θα είχαμε διαπρέψει. Είναι τέτοιο το μαρτύριο που περνάς που το βασικό κίνητρο είναι η αγάπη για το άθλημα.»
Ακούστε το podcast της LiFO με τη Σοφία Μπεκατώρου εδώ.
