Η συμπεριφορά των Ελλήνων προσομοιάζει όλο και περισσότερο με τη γερμανική μέσα από τη «μεταμόρφωση» της κρίσης, εκτιμά το περιοδικό Spiegel, σε άρθρο που υπογράφει ο Γιώργος Χρηστίδης και το οποίο αναφέρεται στην αλλαγή του τρόπου κατανάλωσης.
Το περιοδικό γράφει, ότι κάποτε οι Έλληνες κορόιδευαν τους Γερμανούς που πήγαιναν στο σούπερ μάρκετ για να πάρουν μια φέτα πεπόνι και τέσσερις ντομάτες. «Για τους Έλληνες κάτι τέτοιο ήταν μεγάλη ντροπή. Αυτό ίσχυε και για τα νοικοκυριά, για τα οποία δύο κιλά ντομάτες είχαν μεγαλύτερο νόημα από ότι τέσσερις ντομάτες, άσχετο αν κατέληγαν στα σκουπίδια».
Το γερμανικό περιοδικό σημειώνει ότι από τις αρχές της δεκαετίας του ‘80 οι Έλληνες εμβολιάστηκαν με μια νοοτροπία «αντι-εξοικονόμησης», «ένα μοντέλο που καμία σχέση δεν είχε με τη ζωή των αρχαίων Σπαρτιατών, η οποία ήταν πιο κοντά στη ζωή των Γερμανών».
«Η κατανάλωση ήταν η κύρια πηγή της ελληνικής αυτογνωσίας. Και αυτό άρχισε με τις επεκτατικές πολιτικές του σοσιαλιστή Ανδρέα Παπανδρέου. Απέκτησε φήμη όταν κατάφερε να διπλασιάσει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Συνέχισε με τις ταμειακές ροές από τα ταμεία της ΕΕ, φέρνοντας την οικονομική άνθηση της δεκαετίας του ενενήντα».
«Το αποκορύφωμα αυτής της τάσης ήταν κατά την τελευταία δεκαετία. Μετά την είσοδο στο ευρώ, η Ελλάδα πλημμύρισε με φτηνά δάνεια. Σήμερα, οι Έλληνες θυμούνται μελαγχολικά εκείνες τις ημέρες των τραπεζικών προϊόντων, όπως τα εξωφρενικά διακοποδάνεια. Η δαπάνη είχε γίνει μέρος της εθνικής ταυτότητας. Ήταν ο στυλοβάτης της οικονομίας, στηρίζοντας το "οικονομικό θαύμα" της ιδιωτικής και δημόσιας κατανάλωσης.
Όμως οι καιροί άλλαξαν. Και όπως σημειώνει ο αρθρογράφος, «η κατανάλωση δεν ταιριάζει με την κρίση. Οι πωλήσεις αυτοκινήτων μειώνονται δραματικά, οι άνθρωποι ζεσταίνονται και πάλι με ξυλόσομπες και οι καρέκλες των εστιατορίων παραμένουν κενές ακόμη και τα βράδια του Σαββάτου. Εκεί όπου κάποτε πλήρωνες ποτό και καφέ σε εξωφρενικές τιμές, τώρα κυριαρχεί το "happy hours".
Μάλιστα ο Χρηστίδης, ως το ιδανικό παράδειγμα για το πώς κινείται τώρα ο Έλληνας στην αγορά, αναφέρει τον «τζάμπα» της γνωστής διαφήμισης που διαφημίζει γερμανική επιχείρηση.
«Τώρα η επιδεικτική κατανάλωση απορρίπτεται και θεωρείται όλο και περισσότερο ως αμαρτία να αγοράσει κανείς φανταχτερά πράγματα. «Ξέρω κάποιον που κάθε φορά που πρόκειται να έχει επισκέψεις, κρύβει το νέο του υπολογιστή iMac. Η μεσαία τάξη δεν έχει πλέον κανένα πρόβλημα να στέκεται μπροστά από τα καταστήματα με τις προσφορές. Καλά ντυμένοι άνθρωποι, κινούνται με δύο τσουβάλια πατάτες στους ώμους που πήραν φθηνότερα λόγω του κινήματος της πατάτας.
Τώρα καταλαβαίνουν όλοι ότι πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία, γράφει ο Χρηστίδης. «Θυμάμαι πολύ καλά τη συζήτηση με ένα γερμανό υπουργό πέρυσι στο Βερολίνο. Του είπα ότι η Γερμανία θα μπορούσε να κάνει ακόμα περισσότερα, ώστε να αυξηθεί η κατανάλωση και έτσι να βοηθήσει την οικονομία των χωρών που βρίσκονται σε κρίση. Μου απάντησε ότι μια τέτοια προσπάθεια θα ήταν μάταιη. "Ακόμη κι αν αυξηθούν οι μισθοί των Γερμανών, η κατανάλωση τους θα παραμείνει σε χαμηλά επίπεδα."
Και τι θα γίνει με την Ευρώπη, αν συνεχίσει να υποχωρεί η κατανάλωση; «Ας ελπίσουμε ότι οι Κινέζοι θα συνεχίσουν να αγαπούν τη Mercedes και τη BMW. Ας ελπίσουμε επίσης ότι μπορούν να ξεπεράσουν και τη δυσανεξία στη λακτόζη - και να γίνουν μεγάλοι θαυμαστές της φέτας».
