Σε δύσκολες εποχές, όπως αυτή που διανύουμε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, συνηθίζουμε και συμβιβαζόμαστε σε λιγότερα. Αν και η μείωση κάποιων "πολυτελών" συνηθειών του παρελθόντος ίσως και να προσμετράται στα θετικά της κρίσης, το ίδιο δεν ισχύει για βασικά και αδιαπραγμάτευτα δικαιώματα. Ένα από αυτά είναι και το δικαίωμα στην κατοικία. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η αξιοπρεπής και ασφαλής στέγαση είναι δικαίωμα όλων και όχι των υγειών -ψυχικά και σωματικά- ατόμων ή αυτών που εργάζονται.
Πολλοί συμπολίτες μας για τον ένα ή το άλλο λόγο δεν καταφέρνουν να εξασφαλίσουν αυτό το βασικό δικαίωμα και δυστυχώς όταν ο καιρός κρυώνει αυτή η κατηγορία συνανθρώπων μας γίνεται ως δια μαγείας πιο ευδιάκριτη στα μάτια μας. Τότε είναι και η πιο μεγάλη ανάγκη για επέμβαση της πολιτείας. Την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε ήδη την πρώτη απώλεια άστεγου ενόψει του επερχόμενου δύσκολου χειμώνα. Υπάρχει όμως σχέδιο δράσης σε τοπικό και εθνικό επίπεδο για την υποστήριξη του άστεγου πληθυσμού;
Το Ελληνικό Δίκτυο για το Δικαίωμα στη Στέγη και την Κατοικία στη συνέντευξη τύπου που παρέθεσε σήμερα στα γραφεία της ΜΚΟ PRAKSIS (η οποία είναι και μέλος του Δικτύου) υποστήριξε πως δεν υπάρχει συντονισμένο σχέδιο υποστήριξης του άστεγου πληθυσμού και ο σχεδιασμός έκτακτων μέτρων σε κεντρικό ή τοπικό επίπεδο παρουσιάζεται τουλάχιστον ελλιπής. Οι άνθρωποι του Δικτύου τόνισαν ότι καταρχάς δεν ξέρουμε πόσοι ακριβώς είναι οι άστεγοι συμπολίτες μας. Η μόνη επίσημη καταγραφή του άστεγου πληθυσμού είχε γίνει πριν από τέσσερα χρόνια και από τότε δεν έχει γίνει καμιά συντονισμένη προσπάθεια επικαιροποίησης των στοιχείων.
Αυτό που γνωρίζουμε όμως είναι ότι 3,5 εκατ. Έλληνες ζουν κάτω από το υπολογιζόμενο όριο της φτώχειας με μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού να αδυνατεί να συντηρήσει την κατοικία του και να πληρώνει τους λογαριασμούς. Η κατάργηση του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας συνδράμει περαιτέρω στην αβεβαιότητα που βιώνουν χιλιάδες οικογένειας καθώς δεν υπάρχει δέσμευση κονδυλίων στον κρατικό προϋπολογισμό για τα παλαιότερα προγράμματα που ενσωματώθηκαν στον ΟΑΕΔ.
Τέλος είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε ότι άστεγοι δεν θεωρούνται μόνο όσοι άνθρωποι κοιμούνται στον δρόμο, αλλά και εκείνοι που ζουν σε επισφαλείς συνθήκες στέγασης (π.χ. δεν έχουν νερό, θέρμανση ή/και ρεύμα), άνθρωποι που ζουν σε πρόχειρα καταλύματα και αυτοί που φιλοξενούνται σε ξενώνες και ειδικά κέντρα. Όλοι αυτοί, τα πιο ευάλωτα μέλη της κοινωνίας μας, χρειάζονται τη μέριμνα και τη συντονισμένη φροντίδα της πολιτείας και των εμπλεκόμενων φορέων.
