Ο 18χρονος Γιάννης Δρικός, επέβαινε στο επιβατικό τρένο που συγκρούστηκε με το εμπορικό στα Τέμπη και μίλησε για τις δραματικές στιγμές που εκτυλίχθηκαν κατά τη διάρκεια και μετά το δυστύχημα.
«Ήταν πολύ τρομακτική εμπειρία, δεν καταλάβαμε την έκρηξη, είδα βίντεο αλλά δεν καταλάβαμε ότι έγινε κάτι τέτοιο. Ήταν σαν τρακάρισμα αυτοκινήτου, πεταχτήκαμε πάνω στα καθίσματα. Επειδή εκτροχιάστηκε το τρένο πολλοί πετάχτηκαν πάνω, η κοπέλα που ήταν δίπλα μου πετάχτηκε στο παράθυρο» σημείωσε, μιλώντας στο MEGA.
Ο νεαρός επέβαινε στο τρίτο βαγόνι του τρένου και βρισκόταν στο πίσω μέρος του, κάτι που αποδείχθηκε σωτήριο. «Εγώ ήμουν πιο πίσω και συνεπώς σε καλύτερη θέση από τους άλλους που το ένιωσαν πιο έντονα το τρακάρισμα. Ήταν πολύ έντονο, χτύπησαν πολλοί, σκισίματα, μελανιές είχαν πολλοί, ο απέναντί μου σκίστηκε στον λαιμό. Επικρατούσαν φωνές εκείνη τη στιγμή, έλεγαν όλοι ότι "θα πεθάνουμε", γενικότερα πανικός. Δεν φανταστήκαμε ότι έχουν τρακάρει δύο τρένα, προσωπικά δεν το έχω ξανά ακούσει να τρακάρουν δύο τρένα, φαντάστηκα ότι εκτροχιάστηκε το τρένο».
Όταν τελικώς ακινητοποιήθηκε το τρένο και συνειδητοποίησε πως είναι ζωντανός, διατήρησε την ψυχραιμία του και προσπάθησε να κάνει το ίδιο και για τους άλλους. «Όταν ακινητοποιήθηκε το τρένο και κατάλαβα ότι δεν σκοτωθήκαμε ουσιαστικά, ήμουν πολύ ψύχραιμος προσπάθησα να μεταδώσω την ψυχραιμία μου και στους άλλους, για να δούμε πώς να βγούμε έξω σε ασφαλές μέρος».
Αναφερόμενος στις σκηνές που εκτυλίχθηκαν στη συνέχεια, επεσήμανε πως βγήκαν από ένα από τα παράθυρα και όταν βγήκαν είδαν «συντρίμμια και είδα μία άμορφη μάζα είχε διαλυθεί τελείως. Σοκαρίστηκα γιατί εκεί ήταν όλοι νεκροί άνθρωποι. Εκείνη την ώρα δε συνειδητοποιήσαμε τι έχει γίνει. Πολλά αίματα παντού, κατάγματα και σκισίματα».
Λεπτά αργότερα πήρε τον πατέρα του, οποίος πίστεψε ότι του έκανε πλάκα. Τον διαβεβαίωσε ότι έγινε πράγματι και εκείνος ξεκίνησε από την Αθήνα για τη Θεσσαλονίκη, όπου έφτασε με ΚΤΕΛ για τον βρει.
«Έχω ξαναταξιδέψει 3-4 φορές με το τρένο το θεωρούσα ασφαλές. Ήμουν με φίλο μου που και αυτός είναι καλά. Ο φίλος μου μου είπε ότι ήθελε να πάει να πάρει κάτι από το κυλικείο και του είπα να μην πάει γιατί φτάνουμε. (...) Νιώθω τυχερός και χαρούμενος που έχω φύγει από το τρένο και είμαι καλά στην υγεία μου. Λυπάμαι πολύ για τα παιδιά που έφυγαν από τη ζωή. (...) Απορώ πώς βγήκα από εκεί μέσα».
«Θα ήθελα να το αφήσω πίσω μου, ωστόσο πιστεύω ότι θα με στιγματίσει. Δεν μπορώ να μην είμαι χαρούμενος που επιβίωσα. Σίγουρα είναι σοκαριστικό να βλέπεις εικόνες και να συνειδητοποιείς από τι γλίτωσες και τι πάθανε όλοι οι άλλοι» κατέληξε.
