Ο νεαρός φοιτητής Ανδρέας Αλικανιώτης, οι προσπάθειες του οποίου βοήθησαν στη διάσωση επιβατών του τρένου στα Τέμπη, αναφέρθηκε στις στιγμές που βίωσε εντός του συρμού μετά τη σύγκρουση.
«Έκανα αυτό που ένιωθα να κάνω ως άνθρωπος» είπε ο 20χρονος στον ΣΚΑΪ και σημείωσε πως λίγο πριν από τη σύγκρουση συνομιλούσε με φίλους του, λέγοντάς τους πως θα είχε καθυστέρηση το δρομολόγιο.
«Εκείνη την ώρα έγινε η σύγκρουση. Την ώρα της έκρηξης βρέθηκα στον αέρα μαζί με τρεις συμφοιτητές μου, όλοι βρισκόμασταν στο δεύτερο βαγόνι» περιέγραψε και συμπλήρωσε πως παντού γύρω του υπήρχε σκοτάδι και έβλεπε φωτιά και σπινθήρες, ενώ η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική.
Ο ίδιος και οι φίλοι του κατάφεραν να πηδήξουν από το παράθυρο και βοήθησαν όσο κόσμο μπορούσαν να φύγει. Όσοι ήταν σε θέση, πηδούσαν από ύψος 3-4 μέτρων.
«Ο κόσμος έφευγε μακριά από τη φωτιά, μιλούσε στα κινητά, άλλοι ήταν σωριασμένοι στο χωράφι, άλλοι πάλευαν με τον πόνο και την αγωνία αν θα καταφέρουν να ζήσουν. Εκείνη την ώρα σκέφτηκα τρία πράγμα. Αναρωτιόμουν αν είναι αλήθεια αυτό που συνέβη, ότι θα φύγω και δεν θα προλάβω να χαιρετήσω τους δικούς μου ανθρώπους και τουλάχιστον να φύγω ακαριαία, να μην καώ ζωντανός» σημείωσε, εν συνεχεία.
Μόλις συνειδητοποίησε πως είναι καλά, «είχα την ψυχραιμία να βοηθήσω κόσμο να βγει και δεν ήμουν μόνος μου σε αυτό. Όλοι όσοι μπορούσαμε βοηθήσαμε».
Καταλήγοντας ο 20χρονος τόνισε πως «δεν νοείται να μην υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας, να μην υπάρχουν μέτρα ασφαλείας, μιλάμε για ανθρώπινες ζωές. (...) Δεν θα ξανάπαιρνα το τρένο, όχι επειδή φοβάμαι, αλλά επειδή δεν θα ήθελα να ξαναδώσω τα χρήματά μου σε τέτοιους ανθρώπους».
