Τουλάχιστον 300 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης γυναικών καταγράφονται ετησίως στον νόμο Λάρισας, από τον συμβουλευτικό σταθμό του δήμου Λαρισαίων ο οποίος δραστηριοποιείται σε θέματα βίας, αλλά και άλλων κοινωνικών προβλημάτων.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζει το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων τα περιστατικά αυτά αφορούν φαινόμενα λεκτικής, σωματικής, αλλά και σεξουαλικής βίας, τηλεφωνικές καταγγελίες των ίδιων των θυμάτων ή συγγενών, αλλά και περιστατικά καταγγελιών από ανώνυμες πηγές και πολίτες που έχουν πέσει στην αντίληψη τους τέτοια φαινόμενα.
Επίσης στα περιστατικά αυτά περιλαμβάνονται και όλες τηλεφωνικές κλήσεις των θυμάτων βίας, αλλά και των συγγενών τους που αναζητούν κάποιου είδους πληροφορίες και συμβουλές νομικής, κοινωνικής ή ψυχολογικής φύσεως.
Αξίζει να αναφερθεί πως σύμφωνα με τα στοιχεία της αρμόδιας υπηρεσίας του δήμου για το 2018 καταγράφονται τουλάχιστον 80 περιπτώσεις εισαγγελικής εμπλοκής για υποθέσεις που αφορούν πάσης φύσεως φαινόμενα βίας σε ανήλικα παιδιά και όχι μόνο, ενώ 20 περιστατικά κακοποίησης γυναικών εντάχθηκαν στη διαδικασία της ποινικής διαμεσολάβησης για το 2018.
Σημαντικός βέβαια είναι και αριθμός των γυναικών, αλλά και των παιδιών που φιλοξενήθηκαν στον ξενώνα φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών του δήμου Λαρισαίων από την έναρξη της λειτουργίας της δομής. Σύμφωνα με τα στοιχεία της αρμόδιας υπηρεσίας, από το 2013 έως το 2015 φιλοξενήθηκαν 31 γυναίκες και παιδιά, ενώ από το 2015 έως το 2018 τουλάχιστον 84 γυναίκες και παιδιά χρειάστηκε να μετακινηθούν από τα σπίτια τους και να φιλοξενηθούν στην δομή του δήμου, ώστε να προστατευτούν από τα φαινόμενα βίας και να λάβουν όλες τις απαραίτητες υπηρεσίες που προσφέρει.
Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η προϊσταμένη του τμήματος των Δομών Κοινωνικής Ένταξης, Απασχόλησης και Ισότητας των Φύλων Βασιλική Δοβλατανιώτη, για το προφίλ των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν προβλήματα βίας στο οικογενειακό τους περιβάλλον και απασχολούν τις συμβουλευτικές υπηρεσίες του δήμου Λαρισαίων, επεσήμανε πως οι αιτίες είναι πολυσύνθετες και σχετίζονται με τις πάσης φύσεως εξαρτήσεις, τη φτώχεια, τον κοινωνικό αποκλεισμό τις ψυχιατρικές νόσους, τις διακρίσεις, τα κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδα και πολλά άλλα.
Από την άλλη, η κ. Δοβλατανιώτη σημείωσε ότι τελευταία χρόνια το φαινόμενο φαίνεται πως σχετίζεται και με την οικονομική κρίση που έχει χτυπήσει αρκετές οικογένειες. «Βλέπουμε πως τα τελευταία χρόνια υπάρχει αύξηση των περιστατικών σε οικογένειες που διαπιστώνεται ότι υπάρχει πολύ μεγάλη οικονομική δυσχέρεια. Βλέπεις δηλαδή ζευγάρια με υψηλό μορφωτικό επίπεδο με φυσιολογικές οικογενειακές σχέσεις, να αντιμετωπίζουν έντονα προβλήματα συγκρούσεων λόγω οικονομικών προβλημάτων που στην τελική ανάλυση επηρεάζουνε όλη την οικογένεια και ειδικά τα παιδιά» τόνισε η κ. Δοβλατανιώτη.
Από την πλευρά του ο αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής του δήμου Λαρισαίων Δημήτρης Δεληγιάννης αναφέρθηκε στον «ολιστικό» -όπως είπε- ρόλο του ξενώνα, αλλά και συνολικά των υπηρεσιών του δήμου στον τομέα αυτό, σημειώνοντας πως το αίτημα μιας γυναίκας για να ενταχθεί στις υπηρεσίες των δομών είναι μόνο η αρχή.
«Πέρα από ό,ποιο αρχικό αίτημα, στις περισσότερες περιπτώσεις τα ζητήματα που έχει ένας άνθρωπος είναι πολύ περισσότερα από το περιστατικό της βίας. Μπορεί δηλαδή να υπάρχουν ζητήματα εξαρτήσεων, ψυχιατρικά θέματα, ζητήματα που έχουν να κάνουν με την ταυτότητα του ανθρώπου, με την πορεία του και με το μέλλον του, αλλά και με άλλες ανάγκες της οικογένειας που δεν καλύπτονται κτλ. Οι δομές αυτές είναι πολύ σημαντικές, καθώς αποτελούν ουσιαστικά μια ψηφίδα μέσα στο ένα ευρύτερο παζλ δράσεων που στοχεύουν στη συνολική αντιμετώπιση των προβλημάτων των ανθρώπων, ώστε να οδηγηθούμε σε συνθήκες κανονικότητας» είπε ο αντιδήμαρχος.
Μεταξύ άλλων ο κ. Δεληγιάννης υποστήριξε ότι πολλοί δήμοι, και ανάμεσα τους ο δήμος Λαρισαίων, τα τελευταία χρόνια και ειδικά μετά το 2014 έχουν μια πιο οργανωμένη παρέμβαση στα ζητήματα κοινωνικής πολιτικής. Όπως σημείωσε το γεγονός αυτό έχει ως αποτέλεσμα «να διαμορφώνεται πλέον μια συλλογική συνείδηση στην κοινωνία πως ο δήμος μπορεί να αναπτύσσει πιο σταθερές δράσεις, παρεμβάσεις και δραστηριότητες κοινωνικής πολιτικής και να είναι πιο κοντά στον πολίτη».
«Αν τα κατάφερα εγώ που είμαι ξένη τότε μπορούν και άλλες γυναίκες. Πρέπει να κάνουν υπομονή, να γίνουν δυνατές και να πάρουν την απόφαση για να ξεφύγουν από αυτό» σημειώνει από την μεριά της η νεαρή Σ.Α που φιλοξενήθηκε στις δομές του δήμου για τις κακοποιημένες γυναίκες στέλνοντας το μήνυμα προς τις υπόλοιπες γυναίκες που βιώνουν τη βία.
Η Σ.Α αποτελεί μια από τις ιδιαίτερες περιπτώσεις θυμάτων βίας. Η ίδια -όπως είπε- γεννήθηκε μέσα στη βία και στον πόλεμο στη χώρα της. Αναγκάστηκε εδώ και αρκετά χρόνια να αφήσει πίσω την πατρίδα και ταυτόχρονα κατάφερε να αποκτήσει τη δύναμη και να «δραπετεύσει» και από την σκληρή και απάνθρωπη βία που ασκούσε πάνω της ο σύζυγό της.
«Πέρασα πολλές δυσκολίες. Ζούσαμε πολύ φτωχά και φύγαμε για να γλιτώσουμε από τον πόλεμο. Βρεθήκαμε στην Αθήνα και ήμασταν χαμένοι. Δεν ξέραμε τη γλώσσα. Κοιμόμασταν σε σπίτι μαζί με πολλά άτομα. Η κατάσταση ήταν δύσκολη και ο άντρας μου είχε μπλέξει με ναρκωτικά. Εγώ δεν άντεξα γιατί μου φερόταν άσχημα και με χτυπούσε. Είχα και τα παιδιά και έπρεπε να φύγω. Αυτός όμως δεν με άφηνε. Με κυνηγούσε, ήθελε να με σκοτώσει και γι αυτό πήγα στην αστυνομία. Έφυγα και ήρθα στη Λάρισα. Στη Λάρισα και στις δομές του δήμου με βοηθήσανε. Τώρα τα καταφέρνω σιγά-σιγά και κάνω βήματα» είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η νεαρή Σ.Α.
Αξίζει να αναφερθεί πως η διαδικασία ένταξης στον ξενώνα φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών, του δήμου Λαρισαίων ξεκινάει με την λήψη του ιστορικού του θύματος, αλλά και μια ιατρική γνωμάτευση, ενώ με την ένταξη στον ξενώνα παρέχεται συμβουλευτική ψυχολογική αλλά και επαγγελματική υποστήριξη και βοήθεια.
Στον ξενώνα μπορούν να φιλοξενηθούν γυναίκες οι οποίες είναι θύματα έμφυλης βίας μαζί με τα παιδιά τους, καθώς και γυναίκες που υφίστανται βία σε όλες τις μορφές ή και πολλαπλές διακρίσεις (μετανάστριες, πρόσφυγες, μονογονείς κλπ).
Επίσης σύμφωνα με τον δήμο Λαρισαίων στον ξενώνα γίνονται δεκτές γυναίκες ανεξάρτητα από την εθνικότητα τη θρησκεία, την ηλικία και τη νομική υπόσταση, καθώς και θύματα εμπορίας ανθρώπων (trafficking), ενώ η φιλοξενία μπορεί να διαρκέσει έως και τρεις μήνες.
Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
σχόλια