Η μεταφορά / προσαρμογή βιβλίων σε αυτοτελείς τηλεοπτικές σειρές είναι μια εξαιρετική ιδέα και αποδεικνύεται για άλλη μια φορά με το Big Little Lies (Μεγάλα Μικρά Ψέματα) του ΗΒΟ σε σενάριο του Ντέιβιντ Κέλι – δημιουργού σειρών που κινούνται εντός, εκτός και επί τα αυτά του νομικού σύμπαντος, όπως το Ally McBeal, το Boston Legal και πολύ πρόσφατα το Goliath, και συζύγου εδώ και 24 χρόνια (εύγε, κύριε) της Μισέλ Φάιφερ – και σκηνοθεσία του Ζαν – Μαρκ Βαλέ (Dallas Byers Club, Wild). Εν προκειμένω, το μπεστ σέλερ της Αυστραλής συγγραφέως Λιάν Μοριάρτι εκτείνεται σε επτά επεισόδια (έχουν προβληθεί τα δύο), αλλά και τέσσερα αρκούν συνήθως όπως στις περιπτώσεις του Olive Kitteridge με την Φράνσις ΜακΝτόρμαντ και του Mildred Pierce με την Κέιτ Γουίνσλετ. Εδώ, δεν είναι μία αλλά τρεις (τουλάχιστον) οι επιφανείς πρωταγωνίστριες - Ριζ Γουίδερσπουν, Νικόλ Κίντμαν, Λόρα Ντερν, αλλά να μην αφήσουμε απ' έξω την λιγότερο διάσημη Σεϊλίν Γούντλεϊ - στους ρόλους μαμάδων σε μια ελίτ κοινότητα (συγκεκριμένα στο Μόντερεϊ της Καλιφόρνιας) που απογειώνουν τα υπερπροστατευτικά / ανταγωνιστικά τους ένστικτα σε δυσθεώρητα (και φονικά) επίπεδα.
Αυτό που θα μπορούσε να είναι άλλη μια παραλλαγή του θέματος «γιόγκα, κοκτέιλ και κατάθλιψη», αποτελεί μια αυτοτελή σειρά υψηλού πρεστίζ και βαθιάς ψυχολογικής σπουδής στα σύγχρονα αδιέξοδα μιας προνομιακής, αλλά γεμάτης ρωγμές ύπαρξης
Ειδικά η πάντα αξιόπιστη και ενδεχομένως υποτιμημένη Ριζ Γουίδερσπουν παραδίδει ένα ρεσιτάλ ερμηνείας συνδυάζοντας τραυματισμένη αυτοπεποίθηση με καυστικό χιούμορ («κανακεύω τις έχθρες μου σα να είναι κατοικίδια»), ενώ η Νικόλ Κίντμαν προσθέτει άλλη μια απόκοσμη διάσταση στον χαρακτήρα μιας αιθέριας ύπαρξης με μαζοχιστικές τάσεις που έλκεται από το βίαιο υπογάστριο μιας πολυτελούς καθημερινότητας και από την επιθετικότητα ως προκαταρκτικό του σεξ, ρόλος στον οποίο μοιάζει να έχει ειδικευτεί. Συγκλονιστικές στην έλλειψη επιτήδευσής τους φαίνονται επίσης οι ερμηνείες των παιδιών (είναι εξαιρετικά σπάνιες οι περιπτώσεις που αντιμετωπίζονται τόσο μικρές ηλικίες ως χαρακτήρες – κλειδιά του δράματος) που υποδύονται τέκνα «techie» δισεκατομμυριούχων και στριφογυρίζουν αμήχανα και πληγωμένα σ' έναν κυκεώνα βαριάς ενήλικης παθολογίας, πρόωρα μικρομέγαλα που βρίσκονται μπλεγμένα ακόμα και σε υπόθεση σεξουαλικής παρενόχλησης στην πρώτη δημοτικού.
Εκτός από μαύρη κομεντί ηθών όμως, η σειρά – όπως και το βιβλίο – είναι και ένα αστυνομικό μυστήριο κατά τη διάρκεια του οποίου πρέπει να διαλευκανθεί ένας φόνος, ποιανού δεν ξέρουμε (ακόμα). «Ξύσε την επιφάνεια ενός Τζέιμς Στιούαρτ και θα προβάλλει ένας Τσαρλς Μάνσον», δηλώνει ένας από τους περιφερειακούς μάρτυρες (γονιούς, δασκάλους, ψυχολόγους) που λειτουργούν ως χορός αρχαίου δράματος κατά τις συνεντεύξεις τους στους δημοσιογράφους και στην αστυνομία μετά το έγκλημα, ενώ ο διευθυντής του δημοτικού που πηγαίνουν τα παιδιά των κεντρικών ενήλικων χαρακτήρων λέει χαρακτηριστικά για τους τρομερούς γονείς: «Στην διατριβή μου εφηύρα τον όρο «γονείς ελικόπτερα», αλλά τούτα εδώ τα διαμάντια είναι καμικάζι». Η σειρά αποδίδει με εξαιρετική διαύγεια τις διάφορες αποχρώσεις μιας καταπιεστικής ευμάρειας όπου ακόμα και η πιο συγκλονιστική θέα στον ωκεανό μόνο για λίγο μπορεί να λειτουργήσει ως αντιπερισπασμός στο σαράκι που τρώει αργά το lifestyle σύγχρονων προνομιούχων νοικοκυρών σε βαθιά απόγνωση και συγκρατημένη απελπισία που έχουν μετατρέψει τα γονικά καθήκοντα σε ανταγωνιστικό σπορ με βίαιες και απρόβλεπτες προεκτάσεις. Αυτό που θα μπορούσε να είναι άλλη μια παραλλαγή του θέματος «γιόγκα, κοκτέιλ και κατάθλιψη», αποτελεί μια αυτοτελή σειρά υψηλού πρεστίζ και βαθιάς ψυχολογικής σπουδής στα σύγχρονα αδιέξοδα μιας προνομιακής αλλά γεμάτης ρωγμές ύπαρξης.
Το βιβλίο στο οποίο έχει βασιστεί η σειρά κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, με τίτλο «Μυστικά και Ψέματα».
σχόλια