Αν κάποιος θέλει να κατανοήσει τον τρόπο, με τον οποίο οι πιστοί του ISIS παραμένουν δηλητηριασμένοι στο έγκλημα και τον τρόμο, πέρα από τις απάνθρωπες μεθόδους μύησης και εκπαίδευσης, μπορεί να ανατρέξει στο θεωρητικό και σχεδόν μοντέρνο οπλοστάσιο της πλύσης εγκεφάλου του Ισλαμικού Κράτους: στο περιοδικό Dabiq.
Τόσο οι παλαιότερες κλάσεις της τρομοκρατικής οργάνωσης, όσο και οι νεοσύλλεκτοι αρνητές της αξίας της ανθρώπινης ζωής και του δυτικού πολιτισμού, σε σταθερή βάση τροφοδοτούνται με μία σειρά προπαγανδιστικών άρθρων, αφιερωμάτων, ρεπορτάζ (!), με προπαγανδιστικά εξώφυλλα, που έρχονται να ενισχύσουν τις πρακτικές πώρωσης και υποταγής στον ιερό σκοπό αφανισμού κάθε άπιστου και να υποστηρίξουν τη ρητορική μίσους, που στο ευρύ κοινό συνήθως φτάνει μέσω βιντεοσκοπημένων μηνυμάτων και φρικιαστικών δολοφονιών.
Όλο το δηλητήριο των αποτρόπαιων πρακτικών και των απεχθών εγκλημάτων του ISIS στην Ευρώπη περιγράφεται ως ανδραγάθημα, με λυρικά εξώφυλλα που επί της ουσίας θυμίζουν χιτλερική προπαγάνδα.
Το περιοδικό κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2014, ως προϊόν του "deep web" (αν και αναπαράγεται από αρκετές ανοιχτές πηγές του διαδικτύου) και από τότε εκδίδεται τακτικά, με άρθρα και φιλοσοφία που εξυπηρετούν τη ρητορική μίσους των τζιχαντιστών, σε ύφος που ακροβατεί ανάμεσα στην κατήχηση, το παραμύθι και την ψευδο-κουλτούρα, πάντα σε στομφώδη γλώσσα, σαν οι τρομοκράτες κάθε σφαγής των τελευταίων χρόνων να αρθρογραφούσαν μετά από κάθε επίθεση, επιχειρώντας να τεκμηριώσουν - εάν αυτό ήταν ποτέ δυνατό - τη συλλογιστική των εγκλημάτων και των αιματοβαμμένων αποστολών τους.
Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει στην ιστοσελίδα του ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός "The Clarion Project" που προωθεί τον διάλογο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το "Dabiq" δεν είναι παρά η glossy δημοσιογραφική προπαγάνδα των τζιχαντιστών στη Δύση, ένας σοφιστικέ - για τα δεδομένα τους - τρόπος για να περάσουν μηνύματα εναντίον του δυτικού πολιτισμού και της χριστιανοσύνης, αλλά και για να στρατολογήσουν, μέσω μίας... κομψής έκδοσης νέα μέλη στον ιερό τους πόλεμο.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην ταυτότητα του περιοδικού, πρόκειται για ένα εκδοτικό εγχείρημα που εστιάζει στα ζητήματα της "tawhid" (ενότητας), "manhaj" (αναζήτησης της αλήθειας), "hijrah" (μετανάστευσης), "jihad" (ιερού πολέμου) και "jama'ah" (κοινότητας). Η έκδοση υποστηρίζεται κάθε φορά από πλούσιο φωτογραφικό υλικό με τα κατορθώματα του Ισλαμικού Κράτους και των υποστηρικτών του και με άρθρα, που θεωρούνται κατατοπιστικά για όλες τις βαθμίδες των μελών του ISIS.
Όλο το δηλητήριο των αποτρόπαιων πρακτικών και των απεχθών εγκλημάτων του ISIS στην Ευρώπη περιγράφεται ως ανδραγάθημα, με λυρικά εξώφυλλα που επί της ουσίας θυμίζουν χιτλερική προπαγάνδα: οι τρομοκράτες παρουσιάζονται ως σεμνοί και γενναίοι μαχητές, το εκάστοτε αιματοκύλισμα αθώων ως υπέρτατη πράξη λατρείας του δόγματος του ισλαμικού κράτους, η παραφροσύνη και ο τρόμος που εδώ και μερικά χρόνια κυκλώνει την Ευρώπη, ως προσπάθεια αποκατάστασης της χρυσής εποχής του Ισλάμ, που υπόσχεται ένα νέο αγνό χαλιφάτο που θα γεννηθεί από τον "ιερό πόλεμο" τους.
Η εικονογράφηση εδώ ανταγωνίζεται την αρθρογραφία. Από τα πιο τρομακτικά εξώφυλλα του "Dabiq", ήταν ίσως αυτό του 15ου τεύχους, με τίτλο "Τσακίζοντας τον Σταυρό" και φυσικά με θεματολογία εστιασμένη στην απαξίωση του χριστιανισμού και της δυτικής εκκοσμίκευσης. Το συγκεκριμένο, σε αντίθεση με τη θεματολογία προηγούμενων τευχών που απευθυνόταν αποκλειστικά σε όσους είχαν ήδη αφιερωθεί στο ισλαμικό κράτος, επιχειρούσε μία δραστικότερη προπαγάνδα προς νέα μέλη...
Στο ίδιο, εξόχως ενοχλητικό τόσο για την αισθητική,όσο και για την απελπισμένη προσπάθεια αιτιολόγησης των φρικιαστικών πρακτικών του τεύχος, περιλαμβάνονται και ενότητες που εξηγούν γιατί το Ισλαμικό Κράτος μισεί και σφαγιάζει τη Δύση, καθώς και αληθινές ιστορίες - μαρτυρίες με τίτλους τύπου "Γιατί τάχθηκα με το Ισλάμ". Το συγκεκριμένο θέμα δεν είναι παρά η συνέντευξη μίας γυναίκας από τη Φινλανδία, η οποία εξηγεί την αιφνιδιαστική στροφή της και την αφοσίωση της στο Ισλαμικό Κράτος.
Ωστόσο, αποτρόπαιο και γεμάτο δηλητήριο ήταν και το 12ο τεύχος του περιοδικού. Υπό τον τίτλο "Just Terror" (μτφ: "Μόνο τρόμος") η έκδοση επαίρετο για τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, το διπλό βομβιστικό χτύπημα στη Βηρυττό και άλλα χτυπήματα.
Εδώ, κάθε επίθεση περιγράφεται με όρους επικού παραμυθιού: οι σφαγές παρομοιάζονται με λατρευτικές πράξεις ή θυσίες και οι τρομοκράτες με ιππότες του Ισλάμ που υπερασπίζονται την τιμή της θρησκείας τους... Στην ίδια διαδικτυακή έκδοση παρατηρήθηκε ρεκόρ από βίντεο τζιχαντιστών με καλέσματα μίσους σε συντρόφους τους σε όλη την Ευρώπη, καθώς και πλούσια αρθρογραφία εναντίον άλλων ισλαμικών αιρέσεων, τα μέλη των οποίων λογίζονταν για προδότες.
Άρθρα για τη θέση της γυναίκας, των παιδιών του χαλιφάτου, το ζήτημα της πολυγαμίας, τους "διαβολικούς" πολιτικούς και οικονομικούς συνασπισμούς της Δύσης διατρέχουν, υπό μορφήν λυρικού αφηγήματος, κάθε μία από τις 15 μέχρι σήμερα προπαγανδιστικές εκδόσεις του "Dabiq", που σύμφωνα με αναλύσεις του εξωτερικού, συνήθως έπονται κάποιου αιματηρού χτυπήματος στην καρδιά της Ευρώπης, για να υμνήσουν την υπεροχή του ISIS και να χλευάσουν τον θρήνο, που αυτές οι επιθέσεις σε αθώους προκαλούν.
Όσο για τον τίτλο της έκδοσης; Το Dabiq είναι μία πόλη στη βόρεια Συρία, που αναφέρεται σε έναν ψαλμό σχετικό με τον Αρμαγεδδώνα. Είναι το σημείο, κατά τους πιστούς του Ισλαμικού Κράτους, όπου θα διεξαχθεί η ιερή μάχη των Μουσουλμάτων με κάθε λογής απίστους, μία μάχη που θα σημάνει την Αποκάλυψη. Σύμφωνα με διεθνείς αναλυτές, το συγκεκριμένο εκδοτικό τερατούργημα δεν είναι απλώς ένα μέσο προπαγάνδας υπέρ των εγκλημάτων του ισλαμικού κράτους, αλλά και ένα εργαλείο στρατολόγησης νέων "μοναχικών λύκων" που περιμένουν ένα σάλπισμα, ένα κάλεσμα για να εκδηλωθούν και να προσχωρήσουν χωρίς ενδοιασμούς στις τάξεις του ISIS.
Αντί ταυτότητας και λοιπών στοιχείων της συντακτικής ομάδας του περιοδικού, στη δεύτερη σελίδα κάθε διαδικτυακού τεύχους αναγράφεται μία ρήση του Αμπού Μουσάμπ Αλ Ζαρκάουι, του νεκρού αρχηγού της Αλ Κάιντα στο Ιράκ: "The spark has been lit here in Iraq, and its heat will continue to intensify – by Allah's permission – until it burns the crusader armies in Dābiq"...
Με στοιχεία από The Clarion Project, Telegraph, Dabiq