Προσοχή: το παρακάτω ποστ είναι για όσους έχουν δει το επεισόδιο 15 της 5ης σεζόν)
Ποιος μπορεί να πει ότι το περίμενε; Ο πολυαγαπημένος Γουίλ πέθανε με έναν τρόπο άδικο, ξαφνικό και σοκαριστικό – αλλά έτσι δεν είναι πάντα ο θάνατος;
Οι τηλεοπτικές σειρές, ειδικά αυτές που κρατούν για πολλές σεζόν, φέρνουν τους σεναριογράφους συχνά σε αδιέξοδο. Πώς να κρατήσεις το ενδιαφέρον του κοινού όταν η ιστορία κάνει κοιλιά; Τα νούμερα, οι διαφημιστές, οι παραγωγοί, τα μέσα, όλοι πιέζουν. Δύο είναι οι συνηθισμένοι τρόποι για να επιστρέψει το κοινό: οι εγκυμοσύνες, και αν δυσκολέψουν πολύ τα πράγματα, το ερώτημα «τίνος είναι το παιδί» και ο άλλος, πιο ριζοσπαστικός τρόπος, είναι ο θάνατος κάποιου πρωταγωνιστή.
Αυτή είναι η μέθοδος που έχει και το μεγάλο ρίσκο. Μπορεί ο χαρακτήρας να ήταν τόσο αγαπημένος, που η απουσία του να κοστίσει περισσότερο. Μπορεί οι εξελίξεις μετά από μια απουσία να δυσαρεστήσουν του ς φανατικούς. Το πιο δύσκολο όμως είναι να παρουσιαστεί ένα τόσο δύσκολο θέμα χωρίς να γλιστρήσει η υπόθεση στο μελόδραμα, ή όπως πιο συχνά γίνεται, στον κυνισμό της τηλεθέασης.
Ο θάνατος του Γουίλ ήταν εντελώς ανεξήγητος για όσους παρακολουθούν τη σειρά από την αρχή: πρόκειται για έναν πολύ βασικό χαρακτήρα από τον οποίο εξαρτώνται πάρα πολλά. Ήμασταν απροετοίμαστοι και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Αυτό όμως συμβαίνει και στην ζωή. Ποτέ δεν είσαι προετοιμασμένος.
Δεν ήταν τέχνασμα των δημιουργών της σειράς, ήταν η απόφαση του ηθοποιού, ο οποίος θέλει να αλλάξει τη ζωή του μετά το γάμο του και με τον ερχομό του παιδιού του. Οι συντελεστές, ακόμη και η πρωταγωνίστρια, προσπάθησαν να τον μεταπείσουν με διάφορους τρόπους τύπου "Good Wife" αλλά το μόνο που κατάφεραν είναι να επιστρέψει στο μέλλον για μερικά flashback.
Η εξέλιξη της υπόθεσης, δύο επεισόδια μετά, μας κάνουν να εξακολουθούμε να είμαστε φανατικοί του Good Wife, αν όχι και περισσότερο. Στους τηλεοπτικούς θανάτους έχουμε συνηθίσει να επιστρέφουν όλοι στις ζωές τους μετά από ένα επεισόδιο – ο ηθοποιός που «πέθανε» δεν αναφέρεται ποτέ ξανά, λες και δεν υπήρξε ποτέ, κάποιος άλλος παίρνει τη θέση του και η ζωή συνεχίζεται. Μόνο που η ζωή ποτέ δε συνεχίζεται με τέτοιο τρόπο.
Όλοι οι χαρακτήρες έχουν επηρεαστεί ανάλογα με τη σχέση που είχαν με τον Γουίλ. Τίποτα δε θα είναι ίδιο, τα κύματα του σοκ φαίνεται ότι θα κρατήσουν για πολύ ακόμα. Η προσπάθεια της Αλίσια να παραμείνει ψύχραιμη, κάτι που καταφέρνει για λίγο πριν καταρρεύσει, μας κάνει να νιώθουμε την αγωνία της όταν επιμένει «είμαι μια χαρά». Δεν βλέπουμε την κηδεία του, βλέπουμε όμως τα σχόλια για την κηδεία του, σε μια σκηνή πολύ ανθρώπινη, στενόχωρη αλλά και με το χιούμορ που εμφανίζεται πάντα σε τέτοιες ανθρώπινες στιγμές. Οι φωτογραφίες του Γουίλ, τα πράγματά του, η απουσία του στο γραφείο, οι σκηνές με την άδεια του καρέκλα λένε περισσότερα από όσα θα μπορούσα να εκφραστούν με λόγια.
Είναι από τις φορές που η τηλεόραση μιμείται τη ζωή χωρίς το φίλτρο της τηλεοπτικής ζαχαρίνης. Είναι πολύ ευχάριστο όταν ο σεναριογράφος σε αντιμετωπίζει ως ενήλικα και όχι σαν καταναλωτή εύκολου συναισθήματος.
(Και μια προσωπική προτίμηση: ευχόμουν να μην οδηγηθεί η Αλίσια στην αγκαλιά του άντρα της, γιατί δε θα μου φαινόταν καθόλου πιστευτό. Όπως φάνηκε, κακώς αμφισβήτησα την ακεραιότητα της σειράς.)
σχόλια