Γεννήθηκα, μεγάλωσα και μένω ακόμα στα Μελίσσια. Μου αρέσει που βρίσκομαι σε ύψωμα και έχω θέα. Προτιμώ τα βόρεια προάστια γιατί είναι πολύ πιο γαλήνια στο βουνό απ' ότι στη θάλασσα.
• Μικρή έπαιζα πάρα πολύ μόνη μου, δίνοντας ρόλους στις κούκλες μου. Ήμουνα κοινωνική και ανεξάρτητη μαζί. Μίλαγα στα άλλα κοριτσάκια άμα ήθελα. Έκλεβα συχνά τα Metal Hammer του μεγαλύτερου αδελφού μου και μισούσα τη «Σούπερ Κατερίνα». Μου άρεσαν πολύ τα κινούμενα σχέδια, ιδιαίτερα οι Thundercats. Έπαιζα πολύ με αντρικά παιχνίδια. Δεν ήμουν, όμως, αγοροκόριτσο. Δεν φορούσα παντελόνι και όταν χτυπούσα πονούσα.
• Μέχρι τα 18 μου και λόγω σχολείου ήμουνα αυτό που λέμε «Β.Π.». Δεν κατέβαινα κάτω από το Ψυχικό, εκτός αν ήταν να πάω παραλιακή να κάνω clubbing ή να πάω στο Κολωνάκι. Όλο αυτό καταρρίφθηκε όταν έφυγα από την Αθήνα και πήγα και σπούδασα στην Πάτρα. Ήθελα να ανοίξω τους ορίζοντες μου.
Μεγάλωσα σ' ένα πολύ προστατευμένο περιβάλλον από άποψη ατόμων με τα οποία συναναστρεφόμουν και μου φάνηκε πάρα πολύ ενδιαφέρον να κάνω ξαφνικά παρέα με κόσμο εντελώς αντίθετο από εμένα. Βέβαια τα «Β.Π.» παιδιά παραμένουν «Β.Π.». Απλά θεωρούν ότι κάνουν την επανάστασή τους φτάνοντας στο άλλο άκρο, χωρίς, όμως, να τους βγαίνει κάτι αυθεντικό τελικά.
Όταν με ρωτάνε τι δουλειά κάνω, απαντάω: «Είμαι μια αρχιτέκτονας που δουλεύει στο MTV». Δεν ξέρω ακόμα πώς βρέθηκα εκεί. Μου αρέσει πάρα πολύ που ασχολούμαι με τη μουσική, μου αρέσει πάρα πολύ που κάνω κάτι που, απ' ό,τι φαίνεται, είμαι καλή, αλλά επειδή έχω στο μυαλό μου την αρχιτεκτονική τα σκέφτομαι όλα αυτά με μια ημερομηνία λήξης.
• Ανήκω σε μια γενιά που δεν έχει μια συγκεκριμένη ταυτότητα. Αυτό φαίνεται από τις μουσικές και στυλιστικές επιλογές. Σίγουρα ανήκω κάπου, αλλά δεν μπορώ να στο τοποθετήσω σε μια φράση. Δεν ξέρω καν τι σημαίνει εναλλακτικός. Ρωτάω όλο τον κόσμο να μου δώσει τον ορισμό του hipster και κανείς δεν μου απαντά ακριβώς. Εναλλακτικός, ψυχρά, σημαίνει οτιδήποτε δεν έχει να κάνει με τη μόδα. Αλλά, από την άλλη, το εναλλακτικό σήμερα δεν είναι της μόδας;
• Έβλεπα πάρα πολύ ΜΤV. Δεν καταλάβαινα απαραίτητα τι ήταν οι Nirvana ή οι Pearl Jam, αλλά ως πιτσιρίκι με τρέλαιναν τα βιντεοκλίπ και όλα αυτά τα βραβεία. Το πρώτο τραγούδι που άρχισα να σιγοψιθυρίζω στα αγγλικά ήταν τo «Under the bridge» των Red Hot Chili Peppers.
• Σπούδασα αρχιτεκτονική στην Πάτρα. Πήρα το πτυχίο και μετά ήρθε το MTV. Όλα ξεκίνησαν από μια πλάκα που κάναμε μ' έναν φίλο το καλοκαίρι. Έστειλα ένα βίντεο και μετά ήρθε η πρόταση. Είπα στον εαυτό μου «γιατί να μην το δοκιμάσω; Ακόμα στη δεκαετία των είκοσι είμαι». Δεν είναι και ένας σταθμός που πρέπει να μιλάς για την πολιτική και την κοινωνία. Με τη μουσική και τους νέους ασχολείσαι.
• Αφού βγαίνω στην τηλεόραση σημαίνει ότι έχω ένα ψώνιο μέσα μου. Όταν ήμουν μικρή έβαζα τα ρούχα της μαμάς μου και πήγαινα και της έκανα κάποιο σόου εκεί που μαγείρευε. Τώρα πια δεν το φοβάμαι ότι θα την ψωνίσω παραπάνω. Έχω τα backup μου, ξέρω ποια είμαι και τι μπορώ να κάνω και όλη αυτή την ιστορία την ξεκίνησα σε μεγάλη ηλικία. Αν το είχα κάνει στα δεκαεννιά, σίγουρα θα είχα ψωνιστεί πολύ παραπάνω.
• Στην πρώτη εκπομπή ήμουν αγχωμένη γιατί ήθελα να δω αν θα ανταποκριθώ σε αυτό που πίστευαν οι γύρω μου για μένα. Είχα μια φυτουκλίστικη αντιμετώπιση ώστε να καταφέρω να ανταποκριθώ στα μάτια των ανωτέρων μου. Δεν ήμουν αγχωμένη για το πώς με έβλεπε ο κόσμος. Μέσα στο στούντιο δεν καταλαβαίνω ότι με βλέπει ο κόσμος. Πολλές φορές νιώθω ότι δεν με βλέπει κανείς. Είναι το τελευταίο που σκέφτομαι. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να κάνω αυτό που κάνω σωστά.
• Όταν με ρωτάνε τι δουλειά κάνω, απαντάω: «Είμαι μια αρχιτέκτονας που δουλεύει στο MTV». Δεν ξέρω ακόμα πώς βρέθηκα εκεί. Μου αρέσει πάρα πολύ που ασχολούμαι με τη μουσική, μου αρέσει πάρα πολύ που κάνω κάτι που, απ' ό,τι φαίνεται, είμαι καλή, αλλά επειδή έχω στο μυαλό μου την αρχιτεκτονική τα σκέφτομαι όλα αυτά με μια ημερομηνία λήξης. Αν δεν του είχα βάλει ημερομηνία λήξης, προφανώς και θα ήθελα να γίνω διάσημη.
• Σκέφτομαι πολλές φορές: «Αφού με φτιάχνουν και με μακιγιάρουν τόσο πολύ στην τηλεόραση, ας βγω και χύμα στον δρόμο». Όσον αφορά τον υπόλοιπο κόσμο, νομίζω πως με βλέπει λίγο παραπάνω «γκόμενα» απ' ό,τι ήμουνα. Προφανώς και χαίρομαι με αυτό. Τι να σου πω, ψέματα; Ότι θέλω ο άλλος να με βλέπει για τον χαρακτήρα μου; Ούτε καν.
Πλέον, όμως, δεν με απασχολεί άμα κάποιος θέλει να με βλέπει μόνο όμορφη. Πειραματίζομαι με τον εαυτό μου. Δεν με απασχολεί αν φαίνομαι λίγο πιο χύμα, λίγο πιο χοντρή, λίγο πιο μεγάλη. Όταν κάποιος με βλέπει από κοντά, νομίζω ότι καταλαβαίνει πολύ εύκολα τι είμαι.
• Δεν με έχει κουράσει η επαφή με τον κόσμο. Νομίζω ότι μπορεί να κουράζει τους γύρω μου. Οι φίλοι μου δεν συνειδητοποιούν ότι αυτό που κάνω είναι δουλειά. Λένε: «Μια χαρά περνάς. Πας σε πάρτι, γελάς και στην ουσία είσαι εκεί για να είσαι όμορφη και να λες δύο τρία πράγματα». Δεν αντιλαμβάνονται πως το να μιλάω με τον κόσμο έξω είναι και αυτό ένα μέρος της εργασίας μου. Πως με αυτό κολλάω και εγώ τα ένσημά μου.
• Σε περιόδους κρίσης, όπως αυτή που ζούμε σήμερα, τα επαγγέλματα που έχουν να κάνουν με ψυχαγωγία είναι αυτά που έχει πιο πολλή ανάγκη ο κόσμος. Άρα, νομίζω ότι κάνω ένα επάγγελμα που το έχει ανάγκη ο κόσμος για να χαλαρώσει. Προσωπικά, νιώθω ότι η επαγγελματική μου εξέλιξη έχει ένα πλαφόν.
Δεν υπάρχουν ούτε τα μπάτζετ, ούτε μια συγκεκριμένη μουσική κατεύθυνση στα πράγματα. Δεν θεωρώ ότι οι Έλληνες αποτελούν ένα ανοικτό σε όλα τα ακούσματα κοινό. Είναι πολύ mainstream κοινό και εύκολα καθοδηγείται.
• Με ενοχλεί πάρα πολύ που στη χώρα μας δεν μπορείς να μιλήσεις ελεύθερα και να εκφραστείς. Δεν έχω συνηθίσει να παρακολουθώ την πολιτική. Δεν νιώθω περήφανη γι' αυτό που λέω. Εξασκώ τα πολιτικά μου καθήκοντα γιατί νιώθω ότι για να έχεις την παραμικρή άποψη πρέπει να συμμετέχεις. Αλλιώς καλύτερα, βούλωσ' το.
• Την αγαπάω την Αθήνα . Έχει αρκετά στοιχεία μοντερνισμού. Μου αρέσει ότι μπορεί να βλέπω αρκετές φυλές στο κέντρο και όχι ορισμένες ομάδες. Είναι κλισέ η απάντησή μου, αλλά τ' αγαπημένα μου σημεία είναι η Διονυσίου Αρεοπαγίτου, η Ερμού, η Πανεπιστημίου και η πλατεία Καρύτση. Παλιότερα πήγαινα και στην Ευριπίδου, αλλά τώρα φοβάμαι.
• Αν ήμουν δήμαρχος για μια μέρα, θα έβγαζα όλες τις υπηρεσίες εκτός κέντρου, θα πεζοδρομούσα όλο το κέντρο, θα δημιουργούσα πάρα πολλά κτίρια με θέσεις πάρκινγκ περιφερειακά, θα γκρέμιζα όλα τα γυάλινα κτίρια που υπάρχουν στην Αθήνα και θα προσέθετα περισσότερες πράσινες ταράτσες.
• Αν ήμουν διάσημη για μια μέρα, θα ήθελα να μπορούν να πραγματοποιηθούν οι πιο παράλογες απαιτήσεις μου. Να είχα ένα ιδιωτικό τζετ που να με πάει στη Νέα Υόρκη, να έχω κράτηση στο καλύτερο ξενοδοχείο, να φάω στο καλύτερο εστιατόριο, να δω οχτακόσιες συναυλίες και να πάρω συνέντευξη από τον Iggy Pop.
σχόλια