“Η μεγάλη μέρα του πολέμου”, ήταν για τον υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη Μανώλη Όθωνα η 29η Ιουνίου, ημέρα ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου και των διαδηλώσεων έξω από το Κοινοβούλιο. Ο κύριος Όθωνας σε συνέντευξη του στον Real Fm και στο Νίκο Χατζηνικολάου υποστήριξε, ότι υπήρξε σχέδιο κατάληψης του Κοινοβουλίου και τόνισε ότι αυτό που έκανε η κυβέρνηση ήταν να διασφαλίσει το δικαίωμα στους πολίτες να διαδηλώσουν ειρηνικά τη διαμαρτυρία τους!
Ακόμη ο σοσιαλιστής υφυπουργός, αμφισβητεί τις καταγγελίες περί «αποκλεισμού» των ασθενοφόρων του ΕΚΑΒ και τη ρίψη δακρυγόνων στο σταθμό του Μετρό και για την οποια δυσφορία προκλήθηκε σε συγκεντρωμένους, αναφέρει ότι φταίνε οι εργαζόμενοι του Μετρό που δεν δέχτηκαν να κλέισουν τις εισόδους, όταν τους ζητήθηκε. Ο κύριος Όθωνας λέει ακόμη ότι ο σταθμός του Μετρό, δεν είναι κατάλληλος ούτε για λειτουργία προσωρινού ιατρείου παροχής πρώτης βοήθειας ούτε ως καταφύγιο διαδηλωτών με αναπνευστικά προβλήματα. (Σαν να υπήρχαν άλλες επιλογές για τους πολίτες που έτρεχαν να σωθούν από το πάρτι των χημικών στην πλατεία Συντάγματος) .
Μερικές από τις δηλώσεις του κυρίου Μιχάλη Όθωνα στον Real Fm:
“Προφανώς ο σταθμός του ΜΕΤΡΟ, ένας υπόγειος σταθμός, δεν είναι κατάλληλος ούτε για λειτουργία προσωρινού ιατρείου παροχής πρώτης βοήθειας ούτε ως καταφύγιο διαδηλωτών με αναπνευστικά προβλήματα. Γι’ αυτό και όπως έγινε και σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, η Ελληνική Αστυνομία είχε ζητήσει να μη λειτουργήσει ο συγκεκριμένος σταθμός του ΜΕΤΡΟ τη συγκεκριμένη μέρα”.
“Πολλά από τα καταγγελλόμενα εκείνες τις ώρες είχαν μεγάλη δόση υπερβολής. Είμαι σε θέση να το γνωρίζω αυτό, γιατί προσωπικά μίλησα με τον κ. Σπυράκο τον πρόεδρο της ΑΜΕΛ- ΜΕΤΡΟ και με τον αρμόδιο Υπουργό τον κ. Ραγκούση. Η εικόνα που μας μετέδιδαν και την οποία διαπιστώσαμε και διασταυρώσαμε απολύτως, ήταν ότι πράγματι υπήρξαν κάποια προβλήματα ανθρώπων που είχαν αναπνευστικά προβλήματα. Αυτοί όμως διακομίσθησαν με το ΜΕΤΡΟ, το οποίο δεν διέκοψε την λειτουργία του, λειτουργούσε όλη μέρα. Δηλαδή όποιος ήθελε μπορούσε να το πάρει και να φύγει. Δεν υπήρξε δηλαδή σε καμία περίπτωση αυτό που ως εικόνα μεταφερόταν ψευδώς”.
“Η εντολή(σ.σ προς τα ΜΑΤ) ήταν ψυχραιμία, αυτοσυγκράτηση και φειδώ στην χρήση μέσων αντιμετώπισης των όποιων προβλημάτων παρουσιαστούν. Επίσης, θέλω να σας πω ότι το υπερβολικό της χρήσης, δεν είναι κάτι το οποίο προσδιορίζεται εκ των προτέρων. Ξέρετε, στις επιχειρήσεις υπάρχει μια αναλογικότητα. Δηλαδή ανάλογα με την δράση, είναι και η αντίδραση. Και δεν ξέρω ειλικρινά ποιος ή τι προσδιορίζει την ενδεδειγμένη ποσότητα της χρήσης δακρυγόνων”.
“Η χρήση δακρυγόνων ουσιών σημειώστε ότι στις αστυνομίες όλου του κόσμου, είναι στην κλιμάκωση το πρώτο ηπιότερο μέτρο για να αντιμετωπίσεις μια κατάσταση. Το επόμενο είναι η σώμα με σώμα μάχη. Το πόση είναι η σωστή δοσολογία ειλικρινά δε μπορεί κάποιος να το προσδιορίσει. Ποια δηλαδή είναι η ποσότητα πέραν της οποίας είναι υπερβολική η χρήση ή κάτω από την οποία είναι κανονική”.
“Θέλω να σας πω ότι βάσει αυτών που εκδηλώθηκαν εκείνη την μέρα, αλλά και αυτών που ως πληροφορίες υπήρχαν εδώ τις προηγούμενες μέρες, εκείνο που επετεύχθη δεν είναι ήσσονος σημασίας. Αναφέρομαι στη μη κατάληψη του Κοινοβουλίου και στο να μην επεκταθεί σε όλη την Αθήνα μία επιδρομή λεηλασιών και βανδαλισμών, που σχεδιαζόταν”.
“Εσείς θεωρείτε ότι διαφορετικά θα είχαμε όλη αυτή την αστυνομική παρουσία και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό στατική, γεγονός που σχετίζεται με την όλη επιχειρησιακή εξέλιξη, την οποία παρακολουθήσαμε εκείνη την ημέρα; Σε μεγάλο βαθμό στατικές δυνάμεις, 2.000- 3.000 αστυνομικών γύρω από το τεράστιο οικοδομικό τετράγωνο Κοινοβούλιο-Ηρώδου του Αττικού- Μέγαρο Μαξίμου- Προεδρικό Μέγαρο, χωρίς να έχουμε μια τέτοια εκτίμηση και πληροφορία; Κύριε Χατζηνικολάου ήταν «η μεγάλη μέρα του πολέμου».
“Ο χαρακτηρισμός «πόλεμος» αδικεί κατάφωρα την πρόθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπων, που εκείνη την ημέρα και τις προηγούμενες και τις επόμενες φαντάζομαι, θα θέλουν με ειρηνικό τρόπο να διαδηλώσουν την διαμαρτυρία τους. Και εμείς έχουμε την ευθύνη και την υποχρέωση να τους διασφαλίσουμε αυτό το δικαίωμα”.
“Αντιμετώπιζα και εγώ με καχυποψία την αστυνομία λόγω συμπεριφορών αντιλήψεων, και νοοτροπιών προηγούμενων δεκαετιών. Σήμερα πρέπει να αποδεχθούμε ότι επιτέλους είμαστε ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό Κράτος ή τουλάχιστον προσπαθούμε να γίνουμε, και η αστυνομία είναι ένας δημοκρατικός θεσμός, με τα όποια του προβλήματα, εξαιρέσεις ή στεγανά τα οποία πρέπει να βρούμε και να τα αντιμετωπίσουμε πάρα πολύ αυστηρά. Αλλά δεν μπορούμε να λειτουργούμε ακόμα με τα μετεμφυλιοπολεμικά σύνδρομα ή με προκαταλήψεις που αναφέρονται στις δεκαετίες του ‘50 και ’60.Την αδικεί τη σύγχρονη αστυνομία αυτό”.
Και το ηχητικό εδώ
σχόλια