Το χθεσινό editorial του Louis Woohill στο περιοδικό Forbes είναι αφιερωμένο στην Ελλάδα και στα εξοντωτικά μέτρα λιτότητας που αποφάσισε η κυβέρνηση Παπανδρέου. Με τον έξυπνο τίτλο Our Big, Fat Greek Bankrupcty ο αρθρογράφος υποστηρίζει μεταξύ άλλων ότι δεν χρειάζεται λιτότητα αλλά ανάπτυξη για να σωθεί η Ελλάδα. Και επισημαίνει ότι αν το ΑΕΠ μειωθεί στο 88.5% των επιπέδων του 2009, τότε ο απλός κόσμος δεν πρόκειται να δεχθεί τόση οικονομική ζημιά.
Όπως γράφει το www.newscode.gr που αναδημοσιεύει το άρθρο, η λιτότητα εφαρμόζεται επειδή οι οικονομικές ελίτ της χώρας δεν πρόλαβαν ακόμη να μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό. Στη συνέχεια το περιοδικό δίνει απλά μαθήματα “αυτοκτονικής” οικονομίας με ειρωνία για τα μέτρα λιτότητας. “Τι κάνεις όταν η οικονομία σου βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση και το έδαφος πλησιάζει απειλητικά; αναρωτιέται ο Woohill. Αν είσαι η Ελλάδα, ενισχύεις την λιτότητα, ώστε η πτώση σου να είναι ακόμη πιο θεαματική!”
Ο αρθρογράφος εκτιμά ότι η ελληνική οικονομία συρρικνώνεται με τέτοιους ρυθμούς που οι οικονομικές ενισχύσεις δεν παίζουν κανένα ρόλο και η κυβέρνηση συνεχίζει τη λιτότητα για να κατευνάσει τους δανειστές της. Στη συνέχεια αναφέρει ότι στις σύγχρονες οικονομίες οι κυβερνητικές πολιτικές φαίνονται πρώτα από τις πολιτικές απασχόλησης και στην Ελλάδα ο ιδιωτικός τομέας είναι αυτός που πληρώνει τόσο το δημόσιο όσο και το εθνικό χρέος. Έτσι τα πράγματα γίνονται όλο και πιο σκούρα.
Κανένας δεν φαίνεται να πρόσεξε ότι οι αυξήσεις των φόρων που επιβλήθηκαν με τα προηγούμενα μέτρα λιτότητας συνέβαλαν στη συστολή της οικονομίας, παρατηρεί το Forbes. Με τα νέα μέτρα το 2012 το πραγματικό ΑΕΠ θα είναι κατά 7.6% μικρότερο από αυτό που περιμένει η ΕΕ, και 11.5% μικρότερο από το αντίστοιχο του 2009.
Με αυτή την πολιτική καμικάζι, εκτιμά ο αρθρογράφος, ο λαός θα ξεσηκωθεί και ο Παπανδρέου θα απομακρυνθεί. Με ένα χρέος ίσο με το 150% του ΑΕΠ, και μια όλο και πιο συρρικνούμενη οικονομία, η Ελλάδα έχει να επιλέξει μεταξύ της άμεσης χρεοκοπίας, και περισσότερου δανεισμού, που όμως θα οδηγήσει σε μια χρεοκοπία αργότερα.
Μα τότε γιατί διάλεξαν αυτό το δρόμο της αγωνίας για να κερδηθούν λίγοι μήνες; αναρωτιέται ο Woohill για να απαντήσει: “Μάλλον επειδή οι οικονομικές ελίτ της χώρας δεν πρόλαβαν ακόμη να μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό”.
Και εξηγεί:
“Οι ελληνικές τράπεζες δανείζονται με φρενήρη ρυθμό από την ΕΚΤ, χρησιμοποιώντας τα κρατικά ομόλογα ως εγγύηση. Αυτά τα δάνεια της ΕΚΤ επιτρέπουν στους Έλληνες να αποσύρουν ευρώ από τις τράπεζες και να τα μεταφέρουν στο εξωτερικό. Μόλις η Ελλάδα πτωχεύσει, τα ομόλογα δεν θα μπορούν να χρησιμοποιούνται ως εγγύηση, και το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει. Όσοι Έλληνες λοιπόν διαθέτουν χρήματα, δεν θέλουν η χρεοκοπία να συμβεί τώρα”.
Ποιό όμως θα ήταν το σωτήριο σενάριο για την Ελλάδα και το λαό της; Ο αρθρογράφος καλεί τους Έλληνες να θυμηθούν την Ουγγαρία. Στα μέσα του 2010 οι δυο χώρες δέχτηκαν την ίδια πίεση. Οι Ούγγροι απέρριψαν το κώνειο της Τρόικας, οι Έλληνες το ήπιαν.
Η Ελλάδα αύξησε τους φόρους στο όνομα της λιτότητας, ενώ η Ουγγαρία ξεκίνησε ένα ριζοσπαστικό φορολογικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, που συμπεριλάμβανε 16% φόρο εισοδήματος, και 10% φόρο για μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Και τα αποτελέσματα των δυο διαφορετικών πολιτικών;
Απογοητευτικό για την Ελλάδα. Το 2010, το ουγγρικό ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 1.2%, ενώ το ελληνικό έπεσε κατά 4.5%. Και ενώ η ελληνική οικονομία αναμένεται (από την ΕΕ) να μειωθεί κατά 3% το 2011, η ουγγρική εκτιμάται (από το ΔΝΤ) πως θα αυξηθεί κατά 2.8%. Από τον Ιανουάριο του 2011, έως τον Μάρτιο του 2011, η ανεργία στην Ελλάδα αυξήθηκε από 15.1% σε 16.2%, ενώ στην Ουγγαρία έπεσε από το 12.1% στο 11.6%. Στην Ελλάδα, το μόνο που κατάφερε μια χρονιά λιτότητας, είναι να ανέβουν τα σπρεντς των 10ετών ομολόγων από το 10% στο 16.8%. Αντίθετα, στην Ουγγαρία, τα σπρεντς των αντίστοιχων ομολόγων έπεσαν στο 7.4% την ίδια χρονική περίοδο.
Για να ανακάμψει η Ελλάδα θα πρέπει οπωσδήποτε να επιδιώξει ανάπτυξη, γράφει το Forbes. Και επίσης να μείνει στο ευρώ. “Η Ελλάδα πρέπει να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει και η Αμερική. Να ενισχύσει τον νόμο, να επεκτείνει τις οικονομικές ελευθερίες, να διατηρήσει ένα σταθερό νόμισμα, να μειώσει και να απλοποιήσει τη φορολογία, να περικόψει κρατικές δαπάνες, να απελευθερώσει το εμπόριο, και να μεταρρυθμίσει την προβληματική της νομοθεσία”.
σχόλια