Η δημοτικότητα της Formula 1 έχει αυξηθεί κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια, αλλά σε αντίθεση με τα περισσότερα αθλήματα, οι οδηγοί που φτάνουν στο κορυφαίο επίπεδο δεν είναι απαραίτητα οι πιο ικανοί.
Αντιθέτως, είναι ελάχιστες οι οικογένειες που μπορούν να χρηματοδοτήσουν μία πολυετή σταδιοδρομία στα καρτ, το πρώτο και απαραίτητο βήμα για μια καριέρα στη Formula 1, η οποία κοστίζει εκατομμύρια ευρώ για κάθε παιδί. Κάπως έτσι, το κορυφαίο επίπεδο του μηχανοκίνητου αθλητισμού έχει εξελιχθεί πλέον σε ένα «κλειστό club», στο οποίο μπορεί να μπει κάποιος μόνο αν έχει σημαντική οικονομική στήριξη, άσχετα με το ταλέντο του πίσω από το τιμόνι.
Όμως όλα ξεκινούν από τα καρτ, για τον περισσότερο κόσμο μία ενδιαφέρουσα επιλογή για πάρτι γενεθλίων, αλλά για τους γόνους των εκατομμυριούχων και επίδοξους οδηγούς, ένας εξαιρετικά ανταγωνιστικός και ακριβός χώρος όπου προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή των ομάδων της Formula 1.
H Washington Post έριξε μία μοναδική ματιά σε αυτόν τον κόσμο, ακολουθώντας δύο πολλά υποσχόμενους νεαρούς οδηγούς, τον 11χρονο Αλεσάντρο Τρουσό και τον 12χρονο Τζούλιαν Φρασνέλι, στη μάχη τους για το παγκόσμιο πρωτάθλημα καρτ.
Τα δύο αγόρια είναι συμπαίκτες, εκπροσωπώντας την ομάδα Baby Race, το όνομα της οποίας είναι γραμμένο στα μονοθέσια οχήματα των 70 κιλών που οδηγούν, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα συνεργαστούν, παρότι κάλλιστα θα μπορούσαν. Άλλωστε, πέρα από την προσωπική, παιδική τους υπερηφάνεια, ο Τζούλιαν και ο Αλεσάντρο προσπαθούν να αποδείξουν την αξία τους στους παράγοντες της Formula 1, οι οποίες πλέον παρακολουθούν οδηγούς ηλικίας μόλις έξι ετών. Στην περίπτωση των δύο αγοριών, η Ferrari και η Mercedes ξέρουν τα ονόματα τους καιρό τώρα.
Πριν τον αγώνα, ο Τζούλιαν έβγαλε τα σανδάλια με σχέδια Μπομπ Σφουγγαράκη που φορούσε, αφαίρεσε το κράνος του, έκανε εμετό και έκλαψε. Ο Αλεσάντρο, από την άλλη, επαναλάμβανε συνεχώς τη φράση «Δεν είμαι εδώ για να κάνω φίλους», προφανώς στον εαυτό του.
Έχοντας υπάρξει ανταγωνιστές χρόνια τώρα, τα αγόρια έχουν αναπτύξει μία αντιπαλότητα, τουλάχιστον μέσα στα όρια της πίστας, η οποία έχει αποκορυφωθεί αρκετές φορές με συγκρούσεις υψηλής ταχύτητας, που έκαναν το κοινό να κρατάει την ανάσα του.
Το καρτ κοστίζει εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια ετησίως
Στις κερκίδες της πίστας στο Σάρνο, στην Ιταλία, όπου βρέθηκαν οι δημοσιογράφοι της Washington Post, βρίσκονται δεκάδες γονείς οι οποίοι πλήρωσαν 7.500 δολάρια στην Baby Race για να συμμετέχει το παιδί τους στη 4ημερη διοργάνωση, αλλά και ένα εισιτήριο εισόδου αξίας 600 δολαρίων.
Όσο τσουχτερή και να ακούγεται αυτή η τιμή, δεν είναι παρά ψίχουλα μπροστά στα μερικά εκατομμύρια τα οποία έχουν επενδύσει οι γονείς και οι χορηγοί των 20 οδηγών που τρέχουν σήμερα στη Formula 1.
Ο Τζούλιαν, ο οποίος είναι Ιταλός και ο Αλεσάντρο, ένας Γαλλοαμερικανός πολίτης, αντιπροσωπεύουν διαφορετικά σημεία στο φάσμα του πλούτου γύρω από τα καρτ. Ο πατέρας του Τζούλιαν είναι ιδιοκτήτης μιας πίστας καρτ στη βόρεια Ιταλία, όπου πάσχισε να βρει χορηγούς για να χρηματοδοτήσουν την καριέρα του γιου του.
Από την άλλη πλευρά, πατέρας του Αλεσάντρο ίδρυσε μία σειρά τεχνολογικών εταιρειών και τώρα μπορεί εύκολα να επωμιστεί το συνεχώς αυξανόμενο κόστος των αγώνων. Μπορεί οι δύο οικογένειας να περνούν τα περισσότερα Σαββατοκύριακα ταξιδεύοντας στα ίδια μέρη μέσω της Baby Race, αλλά μεταξύ τους ανταλλάσσουν μόνο τυπικότητες.
Όταν ο αγώνας ξεκίνησε, με τα μικροσκοπικά οχήματα να φτάνουν γρήγορα την τελική τους ταχύτητα, περίπου 80 χιλιόμετρα την ώρα, ήταν εύκολο για τον οποιοδήποτε να καταλάβει ότι τα δύο αγόρια άνηκαν στη δική τους κατηγορία, ένα επίπεδο πάνω από τον ανταγωνισμό.
Από δύο αντίθετες μεριές της πίστας, οι πατεράδες τους ακούγονται να ενθαρρύνουν τους γιους τους, οι οποίοι περνούν μόνο για μερικά δευτερόλεπτα από μπροστά τους. Ο Τζούλιαν μόλις είχε κερδίσει το ιταλικό πρωτάθλημα, με τον Αλεσσάντρο να έρχεται δεύτερος.
Ο ένας από τους δύο θα μπορούσε να είναι ο επόμενος Μαξ Φερστάπεν ή Λιούις Χάμιλτον, οι σημερινοί σούπερ σταρ της F1. Αλλά οι πιθανότητες να φτάσουν και τα δύο αγόρια στο κορυφαίο επίπεδο είναι σχεδόν μηδαμινές.
Είναι οι οδηγοί της F1 οι καλύτεροι ή οι πιο εύποροι;
Οι ανιχνευτές ταλέντων της Formula 1 ορκίζονται ότι μπορούν να καταλάβουν ποιο παιδί θα φτάσει στην κορυφή από τον τρόπο που χειρίζεται μια κλειστή στροφή ή αποφεύγει μια σύγκρουση. Το έχουν κάνει, άλλωστε, πολλές φορές.
Στα έξι του χρόνια, ο Μάικλ Σουμάχερ, ένας από τους κορυφαίους πιλότους στην ιστορία του αθλήματος, κέρδισε έναν αγώνα καρτ με ένα όχημα που είχε συναρμολογήσει ο πατέρας του με τα πεταμένα ανταλλακτικά των ανταγωνιστών του γιου του. Στις αρχές της δεκαετίας του '90, ο Λουίς Χάμιλτον άρχισε να τρέχει σε αγώνες με ένα μεταχειρισμένο καρτ, ενώ ο πατέρας του έπλενε πιάτα για να χρηματοδοτεί την καριέρα του γιου του.
Αλλά το άθλημα είναι πλέον αγνώριστο. Η έξαρση του παγκόσμιου ενδιαφέροντος για τη Formula 1, εν μέρει λόγω της επιτυχίας της σειράς του Netflix «Drive to Survive», έχει μετατρέψει τον κόσμο των καρτ σε ένα είδος ολιγαρχίας. Τώρα είναι γεμάτος με τους γιους και τις κόρες πολυεκατομμυριούχων (και πραγματικών ολιγαρχών) που διασχίζουν την Ευρώπη κάθε Σαββατοκύριακο για να πάρουν μέρος σε μίνι Γκραν Πρι. Οι πίστες τώρα φιλοξενούν την παγκόσμια ελίτ, με τα πάρκινγκ τους να γεμίζουν με πολυτελή αυτοκίνητα πριν από κάθε αγώνα.
Στους αγώνες κυριαρχούν ομάδες υψηλού κύρους, όπως η Baby Race, η οποία παρέχει προσωπικούς μηχανικούς σε κάθε παιδί. Μερικά παιδιά συνοδεύονται από τους προσωπικούς τους σωματοφύλακες, άλλοι φτάνουν με ελικόπτερα. Ορισμένοι από τους 25 οδηγούς της Baby Race είναι εξαιρετικά πλούσιοι και εξαιρετικά μέτριοι και δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ποιοι είναι ποιοι.
«Πληρώνω 50.000 ευρώ το χρόνο για να τρέχεις έτσι;!», ακούγεται να φωνάζει από τις κερκίδες ο πατέρας ενός από τους λιγότερο ταλαντούχους οδηγούς.
Για να φτάσει ένα παιδί στη Formula 3, χρειάζεται εκατομμύρια δολάρια
Παρότι τα έσοδα της Formula 1 παρουσίασαν αύξηση πάνω από 25% το 2023, φτάνοντας τα 3,2 δισ. δολάρια, οι πιλότοι στις θυγατρικές κατηγορίες της πρέπει να χρηματοδοτούν οι ίδιοι τις καριέρες τους σε μεγάλο βαθμό, είτε από την τσέπη τους, είτε μέσω χορηγών.
Ενδεικτικά, μία σεζόν στη Formula 3 κοστίζει περίπου 1,3 εκατομμύρια δολάρια ετησίως. Όσο για τη Formula 2, το κόστος σκαρφαλώνει στα 2 εκατομμύρια δολάρια.
«Αν δεν έχεις το μπάτζετ, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να τα καταφέρεις», δήλωσε σε συνέντευξή του ο Τζιοβάνι Μινάρντι, ο οποίος εκπροσωπεί νεαρούς οδηγούς καρτ.
Οι μεγάλες ομάδες της Formula 1 έχουν πλέον ακαδημίες οδηγών οι οποίες παρέχουν κάποια οικονομική στήριξη στην αφρόκρεμα των νεαρών πιλότων. Αλλά για να μπει το παιδί τους στο ραντάρ μιας ακαδημίας, οι γονείς πρέπει πρώτα να ξοδέψουν εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια, και συχνά πολύ περισσότερα.
«Ψάχνουμε το μεγαλύτερο ταλέντο ή απλώς τα παιδιά που έχουν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν καρτ;» ρώτησε σε συνέντευξή της η Gwen Lagrue, σύμβουλος ανάπτυξης οδηγών της ομάδας Formula 1 της Mercedes.
Η Lagrue δήλωσε ότι η Mercedes αναζητούσε 12χρονους οδηγούς των οποίων η επιτυχία δεν ήταν μόνο προϊόν των απεριόριστων πόρων τους. Αλλά καθώς τα εμπόδια για την είσοδο στο άθλημα γίνονταν όλο και ψηλότερα, τόσο πιο δύσκολο ήταν να βρεθούν αυτά τα λιγότερο προνομιούχα ταλέντα.
Αυτή η πραγματικότητα δε διαφεύγει από τον Τζούλιαν και τον Αλεσσάντρο, παρά το νεαρό της ηλικίας τους. Ο Τζούλιαν ξέρει πολύ καλά ότι το μέλλον του στο άθλημα εξαρτάται από τους χορηγούς του, οι οποίοι τον στηρίζουν μόνο όσο αποφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Αν ποτέ σταματήσει, τότε το ίδιο θα συμβεί και στη χρηματοδότησή του.
Παρομοίως, ο Αλεσάντρο γνωρίζει ότι ο πλούτος της οικογένειας του του άνοιξε την πόρτα στον χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού, αλλά θέλει να μείνει σε αυτόν με την αξία του.
Όμως τα δύο παιδιά, σε βάθος χρόνου, ανταγωνίζονται για μία από τις μόλις 20 θέσεις στη Formula 1, αν και για καλή τους τύχη αυτές θα γίνουν 22 από το 2026, με την είσοδο της Cadillac στο σπορ. Ως αποτέλεσμα, συχνά εμπλέκονται σε σφοδρές μάχες στην πίστα, προκαλώντας διαφορετικές αντιδράσεις στους γονείς του.
Ο πατέρας του Αλεσάντρο θεωρεί ότι ο ανταγωνισμός κάνει καλό στον γιο του, ενώ ο Μάρτιν Φρασνέλι πρωτίστως σκέφτεται τις κοστοβόρες επισκευές στο καρτ του Τζούλιαν. Αλλά ο μηχανοκίνητος αθλητισμός δεν είναι σε καμία περίπτωση το χόμπι για τους οικονομικά υπεύθυνους.
Στην πραγματικότητα, το πάρκινγκ έξω από την πίστα στο Σάρνο είναι γεμάτο με εξαιρετικά εύπορους γονείς που κάνουν μία εξαιρετικά κακή επένδυση.
Όπως εξηγεί ο πατέρας ενός άλλου νεαρού οδηγού, «Το να συμμετέχεις σε αυτό το άθλημα είναι μία εντελώς τρελή απόφαση».
Με πληροφορίες από Washington Post
