Mέσω διαδικτυακής εκδήλωσης, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, εισήχθησαν τα μέλη της τάξης του 2021 και αυτής του 2020 στο Hall of Fame της FIBA.
Το τιμώμενο πρόσωπο για την Ελλάδα δεν ήταν άλλο από τον Παναγιώτη Γιαννάκη, τον «Δράκο» του ελληνικού μπάσκετ, ο οποίος στην λαμπρή καριέρα του στα παρκέ, κατέκτησε χρυσό μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ τόσο ως αρχηγός της εθνικής (1987) όσο και ως Ομοσπονδιακός προπονητής (2005).
Στον λόγο του ο Παναγιώτης Γιαννάκης ανέτρεξε στα παιδικά χρόνια του, όταν η μητέρα του τον έψαχνε φωνάζοντάς τον «Νότη, Νότη», αλλά και στις αλάνες της Νίκαιας και ευχαριστώντας ξανά «τον προπονητή, μέντορα και δεύτερο πατέρα μου» Βύρωνα Κρίθαρη.
«Ήμουν ένα παιδί που έζησε το όνειρο,» επισήμανε ο Παναγιώτης Γιαννάκης που όπως υπογράμμισε ένα πράγμα μόνο δεν άλλαξε: «Και τότε και τώρα κάτι παραμένει ίδιο: η αγάπη μου για το μπάσκετ».
Κλείνοντας, έδωσε την υπόσχεση στο... παγκόσμιο μπάσκετ: «Πάντα θα φυλάω τις μπασκετικές Θερμοπύλες μου».
Μαζί με τον θρύλο του ελληνικού μπάσκετ, Παναγιώτη Γιαννάκη, στην τάξη του 2021, στο Hall of Fame της FIBA εισήχθησαν και οι εξής:
ΑΘΛΗΤΕΣ/ΑΘΛΗΤΡΙΕΣ
- ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ (ΕΛΛΑΔΑ)
- Ματιέ Φαγιέ (Σενεγάλη)
- Χάνα Χοράκοβα (Τσεχία)
- Στάνισλαβ Κροπίλακ (Σλοβακία)
- Όσκαρ Μόχλια (Ουρουγουάη)
- Ντέτλεφ Σρεμπφ (Γερμανία)
- Πένκα Στογιάνοβα (Βουλγαρία)
- Σεργκέι Ταρακάνοφ (Ρωσία)
- Aίβια Ζενγκ (Κίνα)
ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ
- Τσακ Ντέιλι (ΗΠΑ)
- Τομ Μάερ (Αυστραλία)
- Έτορε Μεσίνα (Ιταλία)
Ήμουν ένα παιδί που έζησε το όνειρο...
«Αυτό το ταξίδι μου έδωσε την ευκαιρία να συναντήσω σπουδαίους ανθρώπους που διάνοιξαν τους ορίζοντες μου και να κάνω υπέροχους φίλους, με πήγε στα πέρατα του κόσμου και γι’ αυτό είμαι ευγνώμων. Με αυτό τον τρόπο χαρακτηρίζω από μικρός και χωρίς καμιά υπερβολή αυτή τη διαδρομή: ένα ταξίδι στο φεγγάρι! Ένα ταξίδι τόσο υπέροχο, τόσο απροσδόκητο, τόσο συναρπαστικό, τόσο φαντασμαγορικό. Σε ένα περίφημο ποίημα του ο Κωνσταντίνος Καβάφης λέει ότι σημασία έχει το ταξίδι στην Ιθάκη και όχι ο προορισμός. Στη δική μου περίπτωση την ίδια σημασία έχουν και τα δυο και νιώθω τυχερός και ευλογημένος για όλα όσα κατάφερα.
Ή μάλλον για όλα καταφέραμε όλοι μαζί: οι συμπαίκτες μου, οι προπονητές μου, οι αντίπαλοι που με βοήθησαν να γίνομαι καλύτερος και αργότερα οι παίκτες που στοιχήθηκαν πίσω μου, η σύζυγος μου Ευγενία, η κόρη μου Κέλλυ, ο γιος μου Δημήτρης, οι φίλοι μου.» ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο ίδιος.
Και συνέχισε: « Βρίσκομαι στα γήπεδα και κρατάω την πορτοκαλί θεά του μπάσκετ εδώ και μισό αιώνα και η επέτειος του Ιωβηλαίου μου συμπίπτει με την τιμή της εισόδου μου στο FIBA Basketball Hall οf Fame. Aυτή τη στιγμή περνούν μπροστά από τα μάτια μου σαν κλικ ενός ασπρόμαυρου φιλμ όλες οι στιγμές που έχω ζήσει και είναι μοναδικές, ασύγκριτες, ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη μου. Τις κουβαλάω στην Κιβωτό της ζωής μου όχι απλώς ως ενθύμια, αλλά ως θησαυρό.
Ένα αληθινό νέκταρ που το ρούφηξα με βουλιμία...»
Στη συγκινητική ομιλία του, ο Παναγιώτης Γιαννάκης κατέληξε: «Από το 1971 έως το 2021, πενήντα χρόνια, μια ζωή. Τότε μικρό κι ατίθασο αγόρι, τώρα παππούς του Φίλιππου και της Δανάης!
Και τότε και τώρα κάτι παραμένει ίδιο: η αγάπη μου για το μπάσκετ.
Σας ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου επιφυλάσσετε σήμερα και αποτελεί άλλη μια ιερή δέσμευση, ώστε να συνεχίσω να στέκομαι όρθιος, να μάχομαι και να φυλάω τις μπασκετικές Θερμοπύλες μου!».
