Σήμερα, αρχές του 2021, ενώ η πανδημία πλήττει τις βιομηχανίες τη μία μετά την άλλη, το gaming industry σαρώνει. Αρκεί ένα κινητό, ένα laptop, ένα pc ή μια κονσόλα, καθόλου ή λίγα χρήματα, για να βυθιστεί κανείς σε έναν εικονικό κόσμο γεμάτο δράση και περιπέτειες που σίγουρα δεν θα βρει στον πραγματικό, ικανοποιώντας ταυτόχρονα την ανάγκη του ανήκειν, σε μια εποχή που το αίσθημα της μοναξιάς εντείνεται λόγω των υγειονομικών περιορισμών.
Αν κάποτε τα πιτσιρίκια θεωρούνταν η μόνη ηλικιακή ομάδα που έπαιζε video-games, σήμερα αυτό έχει αλλάξει. Από τους μεγαλύτερους, που μετά τη δουλειά θα συνδεθούν για να ξελαμπικάρουν, μέχρι φοιτητές που παίζουν ώρες ατέλειωτες ή νεότερους που περιμένουν με ανυπομονησία το video του αγαπημένου τους YouTuber, το gaming είναι παντού.
Πώς, όμως, αυτή η βιομηχανία κατάφερε να ξεπεράσει σε έσοδα αυτές του κινηματογράφου και των σπορ μαζί; Κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας, η Nielsen Games έκανε μια έρευνα σε 3.000 ενεργούς παίκτες από την Αμερική, τη Γερμανία και την Αγγλία αναφορικά με τον χρόνο που αφιερώνουν στα games. Η αύξηση που σημειώθηκε τότε άγγιζε ένα ποσοστό 20%-45%.
Και αυτό ήταν μόνο η αρχή. Τη στιγμή που streaming πλατφόρμες, όπως το Τwitch, σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, εταιρείες προσφέρουν «χρυσά» συμβόλαια σε gamers για να παίξουν μπροστά στο διαδικτυακό κοινό τους και νέες κονσόλες δίνουν ώθηση στην αγορά, οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από την κατασκευή των games εξελίσσουν το περιβάλλον τους καθημερινά.
Και η Ελλάδα; Παίζει όλο και περισσότερο. Οι άνθρωποι του χώρου σκιαγραφούν τις πτυχές ενός κόσμου που ξεπερνάει κάθε προηγούμενο, μολονότι για πολλούς παραμένει άγνωστος.
Τo gaming κομμάτι θα εξελιχθεί ακόμη πιο πολύ, γιατί πλέον έχει βγει και το VR, το οποίο χρησιμοποιούν ακόμη και ψυχολόγοι για να δουλέψουν με ανθρώπους που έχουν χάσει κάποιον δικό τους. Τους φτιάχνουν ψηφιακούς χαρακτήρες πάνω στον άνθρωπο που έχασαν και είναι σαν να τον έχουν μπροστά τους και να τους μιλάει.
Το YouTube και οι πλατφόρμες των gamers
Πρόκειται για την κορυφή του παγόβουνου. Ένα από τα μέρη όπου κάποιος μπορεί να παρακολουθήσει, είτε ζωντανά είτε μέσω βίντεο, τις αγαπημένες του περσόνες να τερματίζουν παιχνίδια. Οι μεγαλύτερες διαδικτυακές πλατφόρμες επενδύουν όλο και περισσότερο στο gaming περιεχόμενο. Και γιατί να μην το κάνουν, τη στιγμή που τεράστιος αριθμός των επισκεπτών τους έρχεται γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο.
Ο Panos Dent αποτελεί φαινόμενο στον κόσμο του ελληνικού YouTube. Το κανάλι του για games μετράει πάνω από 600.000 subscribers. Ο ίδιος σπουδάζει Οδοντιατρική, παίζει παιχνίδια από 7 χρονών και για πολλούς είναι μία από τις πιο συμπαθητικές μορφές του ελληνικού Ίντερνετ. Πολλοί γονείς, μάλιστα, τον θεωρούν πρότυπο επειδή κατάφερε να συνδυάσει σπουδές και παιχνίδι.
«Όταν πήγαινα εγώ δημοτικό, πριν από δεκαπέντε χρόνια, η παρέα σε κορόιδευε επειδή δεν έπαιζες καλό ποδόσφαιρο, μέχρι πέρσι και πρόπερσι σε κορόιδευε γιατί δεν ήσουν καλός στο Fortnite» λέει.
«Δεν ασχολιόμουν με επαγγελματικό και competitive gaming, δεν έδειχνα τα skills και πόσο καλός ήμουν. Κυρίως ασχολιόμουν με τα παιχνίδια που έχουν μια ιστορία και απλώς τα έπαιζα ταυτόχρονα με τον υπόλοιπο κόσμο. Τις αφηγούμουν, έβαζα το δικό μου input και σχολίαζα όσο τα έπαιζα» συνεχίζει.
«Η πλατφόρμα του YouTube βασίζεται πολύ στο gaming περιεχόμενο. Αυτό σημαίνει ότι αν ο κόσμος θέλει να παρακολουθήσει ένα παιχνίδι σε βίντεο, έρχεται σίγουρα εκεί. Υπάρχουν κι άλλες πλατφόρμες, όπως το Τwitch, όπου γίνονται τα live streams, το οποίο βέβαια δεν είναι τόσο δυνατό. Υπάρχουν, φυσικά, και τα live streams στο YouTube, ενώ τα τελευταία χρόνια έχει μπει και το Facebook μέσω του facebook gaming, με το οποίο βέβαια εγώ και η ομάδα μου έχουμε αποκλειστική συνεργασία, έτσι stream-άρω εκεί. Εδώ και ενάμιση χρόνο το Facebook έχει φέρει συμβόλαια για streamers. Είναι κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Καμία άλλη πλατφόρμα δεν έχει δώσει αυτήν τη δυνατότητα. Στο εξωτερικό, για πάνω από έναν χρόνο τώρα, ακόμα και το YouTube δίνει αποκλειστικά συμβόλαια σε ξένους streamers. Όπως οι ποδοσφαιριστές υπογράφουν ένα συμβόλαιο, έτσι και οι streamers-gamers υπογράφουν συμβόλαιο με τις πλατφόρμες, όχι με τα παιχνίδια.
Το δικό μου κανάλι το παρακολουθούν ακόμα και παιδιά 5 ετών, που βλέπουν τα πιο παιδικά games, αλλά επειδή η γκάμα μου στα παιχνίδια είναι τεράστια, από παιδικά μέχρι shooting και racing, οι ηλικίες φτάνουν μέχρι τα 30-35. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Πρόκειται για ανθρώπους που μεγάλωσαν με παιχνίδια. Το gaming έχει αγγίζει μέχρι και τους τωρινούς 34χρονους. Και αυτή η ψαλίδα μεγαλώνει».
Λόγω της καραντίνας και του κορωνοϊό, ο κόσμος που είναι κλεισμένος στο σπίτι έπρεπε να βρει μια εναλλακτική ασχολία. Γι' αυτό, τον τελευταίο χρόνο στο gaming έχουμε όχι απλώς άνοδο αλλά παγκόσμια έκρηξη. Ακόμη και αυτοί που δεν ασχολούνταν, μπήκαν στη διαδικασία να ασχοληθούν».
HITMAN 3 Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ!!!
Η αίσθηση της κοινότητας
Πώς μπορεί ένα φαινομενικά μοναχικό σπορ να αποτελεί για κάποιους έναν τρόπο μέσα από τον οποίο θα «συνδεθούν» με άλλους; Είτε παρακολουθείς απλώς κάτι που την ίδια στιγμή παρακολουθούν χιλιάδες είτε περιηγείσαι στις πίστες ενός παιχνιδιού μιλώντας με αγνώστους, το σημαντικό είναι ότι εκείνη τη στιγμή νιώθεις ότι μοιράζεσαι κάτι.
«Το κοινό ψάχνει κάποιον που παίζει το ίδιο παιχνίδι, ούτως ώστε να δει τον τρόπο που παίζει, να νιώσει ότι ανήκει κάπου και να δει κάποιος ότι ο άλλος διασκεδάζει όπως και ο ίδιος» συνεχίζει ο Panos. «Όλοι αναζητούν την αίσθηση του ανήκειν. Είναι ένας λόγος που με παρακολουθούν. Ο κόσμος ενθουσιάζεται ακόμη κι αν το παιχνίδι είναι παλιό. Παίζω παιχνίδια 5-6 χρονών και ο κόσμος τα βλέπει γιατί θέλει να δει πώς θα αντιδράσω στις αγαπημένες του σκηνές».
Η Αργυρώ Μπότση είναι 24 και ασχολείται ερασιτεχνικά με το gaming εδώ και καιρό. Όπως όμως μου λέει, η καραντίνα έπαιξε μεγάλο ρόλο στον χρόνο που περνάει παίζοντας, ενώ ο λόγος που θα παίξει μερικές ώρες τη μέρα είναι η διασκέδαση και η επαφή της με άλλους.
«Θεωρώ ότι με την καραντίνα, όσοι κάθονται μέσα, θα παίξουν γιατί είναι κάτι με το οποίο θέλουν να απασχολήσουν το μυαλό τους, να δουν κάτι διαφορετικό. Μέσα στην καραντίνα το έχω λιώσει. Στην αρχή έπαιζα ώρες, από το πρωί μέχρι το μεσημέρι και από το απόγευμα μέχρι το βράδυ» λέει.
«Το πρώτο παιχνίδι που έπαιξα ήταν το "Animal Crossing". Είχα πείσει τον πατέρα μου να μου πάρει το Nintendo για να παίζω μόνο και μόνο αυτό και τα τελευταία χρόνια παίζω "League of Legends". Εκεί έπαιζα, επίσης, τα "Last of us" και "God of war". Τo gaming μου αρέσει πάρα πολύ, με κάνει να ξεφεύγω από την καθημερινότητα, να διώχνω το στρες. Συνήθως παίζω το βράδυ, που έχω πιο ελεύθερο χρόνο. Ένα τετράωρο, για να ξελαμπικάρει το μυαλό μου και να διασκεδάσω. Με το gaming μπορείς να βρεις άτομα να μιλήσεις, να πεις τη γνώμη σου, να κάνετε μια καλή ομάδα».
Η αίσθηση της επικοινωνίας δεν περιορίζεται εκεί. Άλλωστε είναι πολλοί αυτοί που, παίζοντας ένα game, έκαναν φιλίες, ερωτεύτηκαν ή μοιράστηκαν πράγματα με ανθρώπους που μέχρι πρότινος δεν γνώριζαν. Μπορεί να βρίσκεσαι πίσω από μια οθόνη, όμως το πρόσωπο που προβάλλεις μέσα από αυτήν είναι καθοριστικό. Η digital περσόνα των παικτών είναι η εικόνα τους προς τα έξω.
«Το digital κομμάτι του εαυτού μας έχει αρχίσει να αλλάζει αντικειμενικά πράγματα, και στη ζωή μας. Την οικονομία, τις εισπράξεις, την αυτοπεποίθηση ενός ανθρώπου. Γιατί το reach είναι τεράστιο. Το ίδιο ισχύει και για τους μικρούς. Το έχω συζητήσει και με μαθητές μου. Έχεις δεκαπέντε, είκοσι φίλους στο "World of Warcraft" ή στο "League of Legends wow", κάνεις κάποια επιτεύγματα και παίρνεις καταξίωση εκεί. Είναι αληθινό, από τη στιγμή που το νιώθεις. Δεν έχει σημασία αν συμβαίνει στο Διαδίκτυο ή στην πραγματικότητα» λέει ο Βασίλης Κουτσούκος, 3D artist και καθηγητής στο ΙΕΚ Όμηρος. Ο ίδιος, μαζί με τον συνεργάτη του, Νίκο, έναν πυρήνα έξι ανθρώπων και μια ομάδα από εξωτερικούς συνεργάτες, αποφάσισε πριν από περίπου δύο χρόνια να δημιουργήσει το δικό του παιχνίδι.
«Κάποιους ανθρώπους οι virtual personas τους τούς απασχολούν περισσότερο απ' ό,τι ο ίδιος τους ο εαυτός σε φυσικό επίπεδο, λόγω chat rooms, networking κ.ά.» συνεχίζει. «Έχουν πάρει τεράστιες διαστάσεις και κάποιος προσπαθεί να χρησιμοποιήσει την digital persona του και σε games. Άλλοι κάνουν σχέσεις μέσα από games ή φίλους και επειδή, λόγω των μαθητών μου, συναναστρέφομαι με πιτσιρικάδες, βλέπω ότι θα μπουν σε έναν άλλο κόσμο και θα "χαθούν" εκεί μέσα. Θα παίξουν lol και wow για να κοινωνικοποιηθούν».
Οι Έλληνες creators
Τη στιγμή που το πλαίσιο μέσα στο οποίο αποκρυσταλλώνεται το μέγεθος του gaming industry βρίσκεται στις πλατφόρμες, οι δημιουργοί των games, όπως ο Βασίλης Κουτσούκος, οικοδομούν νέους, εξελιγμένους κόσμους που περνάνε εξ ολοκλήρου από το ποντίκι τους. Οι δρόμοι και τα φυσικά στοιχεία, οι ήρωες και οι τερατόμορφες φιγούρες που μοιάζουν too real to be true, όλα χτίζονται με αμέτρητες ώρες δουλειάς. Οι Έλληνες 3D artists κάνουν το πάθος τους πράξη και ρισκάρουν για να δημιουργήσουν τα δικά τους games.
«Το κομμάτι αυτό ανεβαίνει πάρα πολύ παγκοσμίως. Η συγκεκριμένη βιομηχανία έχει καταφέρει να βγάζει περισσότερα από τον κινηματογράφο. Σίγουρα υπάρχει τεράστια αγορά και εκατομμύρια gamers» συμπληρώνει ο Βασίλης. «Στο stream αυτήν τη στιγμή ανεβαίνουν περίπου 9.000 παιχνίδια τον χρόνο, από τα οποία βέβαια πολλά είναι στα 0,99 ευρώ και άλλα έχουν γίνει μέσα σε μία εβδομάδα. Αν τα βγάλεις αυτά, μένει περίπου ένα 10-15% αξιόλογων, ας πούμε, games, που και πάλι είναι πάρα πολλά. Το θέμα είναι να ξεχωρίσεις μέσω του δικού σου marketing.
Γενικά, το 85-90% είναι θέμα προώθησης. Και το προϊόν πρέπει να είναι όσο καλύτερο γίνεται. Οι απαιτήσεις των gamers είναι υψηλές. Είναι από τα πιο αυστηρά κοινά. Όσο αυξάνονται τα στάνταρ, αυξάνονται και οι απαιτήσεις τους. Για πολλούς είναι η ζωή τους, περνάνε ώρες εκεί, πληρώνουν το προϊόν, γι' αυτό είναι πολύ απαιτητικοί».
Ο τριαντάχρονος Άρης Δραγόνης, σχεδιαστής ψηφιακής εικόνας και τρισδιάστατων χαρακτήρων, πρόκειται να κυκλοφορήσει το δικό του game, το «Shore», μέσα στον Φεβρουάριο. Ενώ δούλευε αρκετά με indie studios του εξωτερικού, φτιάχνοντας χαρακτήρες, ξεκίνησε για πλάκα να δουλεύει ένα πρότζεκτ που έμελλε να γίνει ένα ολοκληρωμένο παιχνίδι.
«Θυμάμαι στο σχολείο τον εαυτό μου να μην προσέχει ποτέ στο μάθημα, να κοιτάει έξω από το παράθυρο και να φαντάζεται διάφορα πράγματα. Φαντάσου να έχεις μια πλαστελίνη και να φτιάχνεις με αυτήν ό,τι φαντάζεσαι. Αρκεί να έχεις το ταλέντο, να πιάνει το χέρι σου, να μπορείς να δημιουργήσεις. Για να φτιάξεις έναν άνθρωπο μέσα στο πρόγραμμα πρέπει να ξέρεις ανατομία. Όλα αυτά είναι σαν να κάνεις γλυπτική, σαν να φτιάχνεις ένα άγαλμα μέσα στο πρόγραμμα. Αυτό με τα χρόνια εξελίσσεται όλο και περισσότερο. Κάθε φορά πολλαπλασιάζεται γιατί βγαίνουν καινούργιοι, πολύ πιο δυνατοί υπολογιστές που μπορούν να υποστηρίξουν εκατομμύρια πολύγωνα, πολλές λεπτομέρειες στον σχεδιασμό των χαρακτήρων. Πλέον μπορείς να δείξεις μέχρι και τους πιο μικρούς πόρους στο δέρμα τους.
Τo gaming κομμάτι θα εξελιχθεί ακόμη πιο πολύ, γιατί πλέον έχει βγει και το VR, το οποίο χρησιμοποιούν ακόμη και ψυχολόγοι για να δουλέψουν με ανθρώπους που έχουν χάσει κάποιον δικό τους. Τους φτιάχνουν ψηφιακούς χαρακτήρες πάνω στον άνθρωπο που έχασαν και είναι σαν να τον έχουν μπροστά τους και να τους μιλάει».
Υπάρχουν πολλοί στην Ελλάδα που δεν έχουν γνώσεις και μόλις τους λες ότι ασχολείσαι με τους υπολογιστές, το πρώτο που θα σκεφτούν είναι ότι είσαι όλη μέρα στον υπολογιστή, ότι δεν έχεις ζωή. Αυτό, για μένα, δεν ισχύει. Μπορεί μια μέρα να κάτσω να δουλέψω επτά ώρες και την επομένη να πάω για snowboard, να κάνω γυμναστική. Εξαρτάται, βέβαια, και από τον άνθρωπο. Υπάρχουν οι gamers που θα κάτσουν και δεκαέξι και δεκαοκτώ ώρες, που δεν θα πάνε ούτε για έναν καφέ, που θα βγουν από το σπίτι μετά από δυο μέρες. Ο κόσμος έχει σχηματίσει εσφαλμένη εικόνα γι' αυτά τα άτομα».
Χτίζοντας ένα παιχνίδι
The Shore
«Ό,τι βλέπετε μέσα στο παιχνίδι, οι πέτρες στο έδαφος, οι χαρακτήρες, η θάλασσα, ο ουρανός, ο φωτισμός, ο φάρος, όλα τα έχω φτιάξει εγώ. Το δούλευα για έντεκα μήνες μόνος μου, έχω φτιάξει όλο το περιβάλλον» λέει ο Άρης για το παιχνίδι του. «Από κει και μετά, έπρεπε να γίνει ο προγραμματισμός του παιχνιδιού. Δεν μπορούσα να τα κάνω όλα μόνος μου, οπότε βρήκα έναν προγραμματιστή. Φαντάσου ότι αυτός θα έκανε τον παίκτη να μπορεί να ανοίξει, για παράδειγμα, την πόρτα που είχα φτιάξει εγώ. Είμαστε δύο αυτήν τη στιγμή. Το παιχνίδι έχει ολοκληρωθεί και βγαίνει στις 19 Φεβρουαρίου. Είναι ήδη στο stream. Μπορείς να το βάλεις στη wishlist σου. Όλο αυτό ξεκίνησε για πλάκα».
Phobos Subhuman
Το παιχνίδι που δημιουργούν ο Βασίλης Κουτσούκος με τον συνεργάτη του Νίκο Εμμανουηλίδη και την ομάδα τους έχει ως σκηνικό την Αθήνα του μέλλοντος. «Στην Αθήνα του 2047, όπως την έχουμε φανταστεί, είναι ξεκάθαρος και χτυπητός ο διαχωρισμό των κοινωνικών τάξεων» λέει. «Αυτό αρχιτεκτονικά επιδεικνύεται με ένα υπερσύγχρονο μεταλλικό τείχος, το οποίο διαχωρίζει το κέντρο της πόλης από τις έξω περιοχές. Υπάρχει απόλυτη εποπτεία των ανθρώπων που μπαίνουν εντός του τείχους για να εργαστούν για την πλουτοκρατία. Εκτός του τείχους υπάρχει ένδεια, φτώχεια. Πολλοί μένουν σε τρώγλες, ημικατεστραμμένες οικοδομές. Η πρωταγωνίστριά μας, η Δανάη, είναι μιας πολίτης την οποία, εξαιτίας ενός μοναδικού φαινομένου που απειλεί τη νέα παγκόσμια τάξη, κατατρέχει το κράτος. Χάνει την περιουσία της, τη δουλειά της και βρίσκεται, από εντός, εκτός του τείχους, ανάμεσα στους άπορους.
Πριν το αρχίσω, έκανα πολύ μεγάλη έρευνα. Ποιος πέτυχε; Γιατί πέτυχε και πώς; Τι γίνεται στην αγορά; Πού πάμε από δω και πέρα; Όλα αυτά τα είχα μελετήσει διεξοδικά, για να ξέρω πού πάω. Ήξερα ότι η επένδυση ήταν μεγάλη και τελικά αποφάσισα να πάρω το ρίσκο. Τα εμπόδια από τότε είναι πολλά, δεν το συζητάω. Παράλληλα, παίρνουμε και εξωτερικά πρότζεκτ, ώστε να μην τα βάζουμε όλα από την τσέπη μας, αλλά και να συντηρηθεί το στούντιο. «Είναι πάρα πολύ μεγάλο το ρίσκο για να κάνεις κάτι μεγάλο, ειδικά την πρώτη σου κίνηση. Το ξέραμε αυτό από την αρχή., παρ' όλα αυτά το πήραμε».
Τα games ως τέχνη
Ο κόσμος ενός 3D artist και η εξέλιξη στην κατασκευή ενός game πηγαίνει πλέον σε άλλα επίπεδα. Όμως η δημιουργία ενός παιχνιδιού δεν σταματά εκεί. Τα τελευταία χρόνια το σύμπαν του gaming αφορά διάφορες μορφές τέχνης, περιλαμβάνοντας από τη μουσική μέχρι τα πρόσωπα ηθοποιών, από μεταφορές ταινιών μέχρι τα συναρπαστικά plots που προσφέρουν στον θεατή μια υψηλή αισθητηριακή εμπειρία. Πολλές φορές, μάλιστα, με παγκοσμίου φήμης εκπροσώπους της. Κάθε φορά που ο Panos Dent μοιράζεται μια τέτοιου είδους εμπειρία, βιώνει κάτι το μοναδικό.
«Όταν παίζω κάποια παιχνίδια, κάποιες φορές το λέω ξεκάθαρα ‒και το βιώνω‒, ότι εκείνη τη στιγμή δεν παρακολουθούμε απλώς μια ταινία αλλά ταυτόχρονα τη ζούμε. Μέχρι στιγμής, στο κανάλι μου μού έχει τύχει πάνω από τρεις-τέσσερις φορές να δακρύσω μόλις τελειώσει ένα παιχνίδι, επειδή είχε πολύ δυνατή ιστορία. Είναι πολύ πιο έντονο από το να παρακολουθείς μια ταινία, γιατί έχεις κάνει όλη τη διαδρομή ο ίδιος, έχεις τερματίσει. Δεν ήσουν ο παθητικός δέκτης υλικού μιάμιση ώρας. Πέρασες δέκα ώρες από τη ζωή σου μπαίνοντας στον χαρακτήρα, για να φτάσεις στο τέλος και να νιώσεις την ανταμοιβή».
Μιλώντας από το δικό του πρίσμα, ο Βασίλης Κουτσούκος συμφωνεί.
«Σίγουρα υπάρχει πολλή κίνηση γύρω από το διαδραστικό, που αποτελεί ένα παγκόσμιο φαινόμενο, καθώς η βιομηχανία πάει προς τα εκεί. Ταινίες, π.χ. του Nόλαν, θα γίνουν video-game, ενώ κάποια vide- games γίνονται ταινίες. Είναι τα interactive movies, όπως το black mirror, κάτι που θέλει λίγα χρόνια ακόμα για να πραγματοποιηθεί, και το VR, αλλά σίγουρα σε λίγο καιρό τα games θα είναι σαν ταινίες. Τα εμπόδια που έχουν μείνει λιγοστεύουν και πιστεύω ότι τα όρια μεταξύ των δύο θα εξαφανιστούν».
Πρόκειται, λοιπόν, για μια σφαιρική διεύρυνση που κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος στον χώρο των τεχνών και του θεάματος γενικότερα. Ο Ανδρέας Δερδεμέζης είναι ο διοργανωτής του Gameathlon, της τεράστιας γιορτής των gamers στην Ελλάδα, που κάθε χρόνο συγκεντρώνει έναν αστρονομικό αριθμό ανθρώπων που παίζουν στον ίδιο χώρο. Η εμπειρία του στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι μεγάλη.
«Πότε ξεκίνησε η ζωγραφική να γίνεται πιο πολύ τέχνη και όχι απεικόνιση των πορτρέτων και της πραγματικότητας; Όταν εφευρέθηκε η φωτογραφία. Ξαφνικά, φτάσαμε στο σημείο που καλός ζωγράφος δεν ήταν αυτός που σου έδειχνε την πραγματικότητα όπως είναι αλλά αυτός που σου έδειχνε την πραγματικότητα από τη δική του οπτική γωνία. Και εκεί άρχισε η παράνοια» διευκρινίζει.
«Έτσι είναι ίσως σε έναν βαθμό και τα video-games. Επειδή είναι μια τεράστια βιομηχανία που τη στηρίζουν κολοσσοί και έχει το μεγάλο προτέρημα ότι είναι παγκόσμια ‒δεν έχει transport cost, πατάς ένα κουμπί και το παιχνίδι κατέβηκε‒, έχει τραβήξει τους καλύτερους απ' όλους τους τομείς. Τους καλύτερους γραφίστες, τους καλύτερους μουσικοσυνθέτες, σούπερ ηθοποιούς. Όπως και με τα σπορ, όπου υπάρχει το χρήμα, εκεί θα πάει και το ταλέντο. Είναι και το μεράκι, είναι και ότι είναι ένας πολύ ωραίος χώρος, ενδιαφέρων και κουλ πλέον, που έχει και λεφτά» συνεχίζει, πριν μου αναλύσει το φαινόμενο του Gameathlon.
Ο κόσμος των gaming events στην Ελλάδα
«Είναι πολύ ενδιαφέρον το πώς έχει εξελιχθεί όλο το πράγμα. Πρόκειται για συγκοινωνούντα δοχεία. Αυτήμ τη στιγμή, το Gameathlon είναι ένα event με 25.000 κόσμο που έρχεται στον ίδιο χώρο και "λιώνει" σε 500 pc κονσόλες, από 500 διαφορετικά μηχανάκια. Αν το πάμε αναλογικά και γυρίσουμε δέκα χρόνια πίσω, αντίστοιχα είναι και τα νούμερα. Η Ελλάδα είναι leader σε όλα αυτά τα πράγματα. Συνήθως, αυτό που λένε όλοι είναι ότι στην Ελλάδα είμαστε πίσω. Αν δούμε τις στατιστικές, τι νούμερα κάνουν οι Έλληνες Youtubers, οι Έλληνες streamers, θα διαπιστώσουμε ότι είναι εξαιρετικά και πολλές φορές καλύτερα από χώρες που έχουν πενταπλάσιο ή οκταπλάσιο πληθυσμό. Πολλές φορές είναι σχεδόν global.
Η πανδημία, καλώς η κακώς, θα μπουστάρει όλο αυτό το σύστημα, καθώς αυτοί που ήταν gamers έχουν γίνει ακόμη περισσότερο, ενώ πολλοί που δεν ήταν, έχουν γίνει πλέον. Αυτό το πράγμα είναι σαν τη ροκ. Αν κολλήσεις με τα video-games και βρεις την άκρη σου, θα συνεχίσεις».
Παιχνίδια για τα οποία ανυπομονούμε το 2021
Horizon Forbidden West
Αφού λατρέψαμε το «Horizon Zero Dawn» στο PS4, η Aloy έρχεται για να συνεχίσει όσα ξεκίνησε στον πρώτο κύκλο. Το «Horizon Forbidden West» είναι το σίκουελ που θα μας ξεναγήσει στο post-apocalyptic τοπίο του Σαν Φρανσίσκο της Αμερικής. Εντυπωσιακά σκηνικά, νέα πλάσματα και, το σημαντικότερο, εμπειρίες κάτω από το νερό που θα μας συναρπάσουν.
Ghostwire: Tokyo
Το παιχνίδι που πρόκειται να μας ξεναγήσει στην όψη ενός Τόκιο, στο οποίο σχεδόν όλοι έχουν εξαφανιστεί. Με έναν συνδυασμό μαγείας και πολεμικών τεχνών, κάθε παίκτης θα πρέπει να πολεμήσει τα φαντάσματα που έχουν κυριεύσει την πόλη. Το παιχνίδι πρόκειται να λανσαριστεί σε PS5 και PC και αποτελεί ένα από τα πολυαναμενόμενα διαμάντια.
Halo Infinite
Επρόκειτο να λανσαριστεί στο Xbox Series X μέσα στο 2020, αλλά πήρε παράταση για το 2021. Το «Halo Infinite», σύμφωνα με τους δημιουργούς του, θα αποτελέσει το reboot της σειράς, ενώ πρόκειται για έναν open world που θα κάνει τους φίλους του Xbox να νιώσουν κάτι παραπάνω από ικανοποίηση.
Little Nightmares 2
Ένα παιχνίδι του οποίου το δυνατό στοιχείο είναι το άρτιο αισθητικά γκροτέσκο σκηνικό. Ανατριχιαστικό και spooky, πρόκειται να συνεχίσει την ιστορία και να μας μοιράσει μικρούς εφιάλτες, όσο χανόμαστε στο σύμπαν του. Η ηρωίδα του πρώτου παιχνιδιού, Six, τώρα βοηθάει τον Mono, τον πρωταγωνιστή που θα αντιμετωπίσει τις πιο σκοτεινές παγίδες.
Hogwards Legacy
Οι φίλοι του Χάρι Πότερ, που περίμεναν πώς και πώς ένα open world game στο μαγικό σύμπαν που λάτρεψαν, πρόκειται να δικαιωθούν. Ένα role playing παιχνίδι στο Hogwarts του 1800, με τον κόσμο της Τζ.Κ. Ρόουλινγκ να μας μαθαίνει μαγικά κόλπα από το παρελθόν.
Resident Evil Village
Μια survival-horror περιπέτεια που περιμένουμε να μας προσφέρει μεγάλες δόσεις αγωνίας έρχεται ως σίκουελ του «Resident Evil 7, Biohazard» και φέρνει ξανά το Ethan Winters στις οθόνες μας. Σκηνικά τρόμου που περιμένουμε να εξερευνήσουμε σε ένα απομακρυσμένο χωριό έρχονται μέσα από PS5, Windows PC, και Xbox Series X.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.
σχόλια