Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάσισε να μην εκδώσει απόφαση για το δικαίωμα στην υποβοηθούμενη αυτοκτονία, θεωρώντας ότι η απόφαση αυτή πρέπει να λαμβάνεται από κάθε χώρα ξεχωριστά, καταδίκασε όμως τη γερμανική δικαιοσύνη επειδή αρνήθηκε να εξετάσει τα αιτήματα μιας Γερμανίδας παράλυτης γυναίκας και του συζύγου της.
Το δικαστήριο,αφού εξέτασε την υπόθεση της Μπετίνα Κοχ, αποφάσισε να μην κρίνει το εάν έπρεπε να είχε επιτραπεί στην ασθενή να πεθάνει με υποβοηθούμενη αυτοκτονία.
Η Κοχ, είχε μια πτώση το 2002, μετά από την οποία έμεινε παράλυτη και ζούσε με μηχανική υποστήριξη αναπνοής.
Η ίδια είχε εκφράσει την επιθυμία να πεθάνει με θανατηφόρο ένεση πεντοβαρβιτάλης, ωστόσο το αίτημά της δεν έγινε δεκτό από το Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Φαρμάκων και Ιατρικών Συσκευών της Γερμανίας.
Η Κοχ ταξίδεψε τελικά στην Ελβετία το 2005 όπου και έθεσε τέρμα στη ζωή της με τη βοήθεια της μη κερδοσκοπικής εταιρείας Dignitas, η οποία προσφέρει υπηρεσίες ευθανασίας.
Μετά το θάνατό της, ο σύζυγός της αμφισβήτησε τη γερμανική απαγόρευση στην ευθανασία αρχικά στα γερμανικά δικαστήρια και στη συνέχεια στο Στρασβούργο.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ότι, με την άρνησή της να εξετάσει τα αιτήματα της ασθενούς και του συζύγου της, η γερμανική δικαιοσύνη παραβίασε το Άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο αφορά το δικαίωμα στην προσωπική και οικογενειακή ζωή.
Όπως αναφέρει το Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο δικαστήριο επιδίκασε στον κ. Κοχ αποζημίωση 2.500 ευρώ για βλάβες και 27.000 ευρώ για τα δικαστικά έξοδα.
Το δικαστήριο πάντως αποφάσισε να μην εκδώσει απόφαση για το δικαίωμα στην ευθανασία, επισημαίνοντας ότι δεν υπάρχει ομοφωνία για το θέμα στην Ευρώπη.
σχόλια