Το δολάριο είναι το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα κι αυτή η πραγματικότητα επιβάλλει το μονοπώλιο του στις αγοροπωλησίες πετρελαίου. Με αυτόν τον τρόπο κι ανεξάρτητα από την ανάδυση πιά κι άλλων ισχυρών πόλων στο παγκόσμιο σύστημα η αμερικανική πρωτοκαθεδρία παραμένει.
Μια σειρά από χώρες με κύριο μέτωπο την Κίνα και τη Ρωσία ζητούν ένα νέο παγκόσμιο νόμισμα που να απηχεί τους παρόντες γεωπολιτικούς συσχετισμούς και επειδή είναι προφανές πως αυτό δεν μπορεί να είναι το ρούβλι ή το γουαν (ακόμα) κάνουν λόγο για ένα καλάθι νομισμάτων.
Ειδικότερα μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας κρίσης, σχεδόν σε κάθε συνάντηση των G20, το ζήτημα του δολαρίου επανέρχεται, ενώ πυκνώνουν και τα επεισόδια ενός ακήρυχτου νομισματικού πολέμου.
Ταυτόχρονα η συνεχής υποτίμηση του δολαρίου, μέσω της εκτύπωσης χρήματος, το καθιστά μη αποδοτική επένδυση, προσθέτοντας και οικονομική βάση στην αμφισβήτηση της μονοκρατορίας του.
Μάλιστα καθώς πλησιάζει και η 2α Αυγούστου, μέρα που αν δεν έχει επέλθει συμφωνία μεταξύ του Ομπάμα και των Ρεπουμπλικάνων το αμερικανικό κράτος θα κηρύξει στάση πληρωμών, γίνεται φανερό πως σε κάθε περίπτωση κι ανεξάρτητα από τις υπαρκτές πολιτικές διαφωνίες, η FED θα τυπώσει νέους πακτωλούς δολαρίων, θυσιάζοντας την αξία του νομίσματος, ώστε να σώσει το χρεοκοπημένο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και οι συνομιλίες ανάμεσα στο Πεκίνο και την Τεχεράνη με στόχο τη δημιουργία ενός συστήματος ανταλλαγής του ιρανικού πετρελαίου με κινεζικά έργα υποδομής.
Το αμερικανικό εμπάργκο έχει ως αποτέλεσμα η Κϊνα να μη μπορεί να αποδώσει στο Ιράν 20δις$ για προηγούμενα συμβόλαια ανάμεσα στις δύο χώρες που αξίζει να σημειωθεί πως το 2010 αύξησαν τις διμερείς εμπορικές τους σχέσεις κατά 40% σε ένα χρόνο(29,3δις).
Έτσι σε ένα πρώτο επίπεδο για να ξεπεραστούν οι χρηματοοικονομικές κυρώσεις, αλλά βαθύτερα για να ξεπεραστεί το δολαριακό μονοπώλιο στην αγορά πετρελαίου, οι δυο χώρες υπέγραψαν σειρά από συμφωνίες για την εξαγωγή πετρελαίου, χρωμίου από το Ιράν και την κατασκευή μεγάλων έργων υποδομής΄(μετρό για πχ) από κινεζικές εταιρείες.
Το Ιράν επιθυμούσε διακαώς να δημιουργήσει ένα χρηματιστήριο πετρελαίου( όπως και ο Σαντάμ Χουσεϊν) και η Κίνα διψά για ενεργειακό πλούτο, αλλά και κινείται ως το αντίπαλο δέος ισορροπώντας σε μια στρεβλή ανάπτυξη που μοιάζει με φούσκα.
Είναι τα σκόρπια σημάδια της προετοιμασίας για τη μέρα που το μακρύ κύμα ύφεσης θα συμπαρασύρει και τα τελευταία απομεινάρια της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, ανοίγοντας το δρόμο στον άγριο ανταγωνισμό.
σχόλια