Ο 78χρονος δισεκατομμυριούχος πρώην δήμαρχος της Νέας Υόρκης πραγματοποιεί στο σημερινό μεγάλο debate των Δημοκρατικών υποψηφίων το επίσημο ντεμπούτο του στην κούρσα για το προεδρικό χρίσμα, και είναι βέβαιο ότι κάποιες από τα «ανάρμοστες» και «αμφιλεγόμενες» δηλώσεις που έχει εκφέρει στο παρελθόν θα στοιχειώσουν την προεκλογική του εκστρατεία που αναμένεται μακρά και απρόβλεπτη.
Οι παρακάτω «ατάκες» του Μάικλ Μπλούμπεργκ προέρχονται από σχόλια και δηλώσεις που έχει κάνει σε βάθος χρόνου – από την δεκαετία του '90 μέχρι και πολύ πρόσφατα και αφορούν κυρίως τα αστυνομικά μέτρα που είχε θεσμοθετήσει ως δήμαρχος, και ειδικά την περιβόητη τακτική του "stop and frisk" (σταμάτημα και σωματικός έλεγχος πολιτών στο δρόμο) αποκλειστικά σχεδόν εις βάρος μειονοτήτων, τις απόψεις του για τα εργασιακά δικαιώματα και τις παρωχημένες σεξιστικές αντιλήψεις του.
«Μου αρέσει το θέατρο, τα εστιατόρια και το να κυνηγάω γυναίκες. Ας το θέσω απλά: Είμαι ένας ελεύθερος, στρέιτ δισεκατομμυριούχος στο Μανχάταν. Τι θα περίμενε κανείς δηλαδή;». (Από παλιότερη συνέντευξή του Μάικλ Μπλούμπεργκ στον Guardian).
«99% από τις δολοφονίες παρουσιάζουν ένα κοινό προφίλ, τόσο για τον δράστη όσο και για το θύμα. Γράψτε το, βγάλτε το φωτοτυπία και μοιράστε σε όλους τους αστυνομικούς: Άντρας που ανήκει σε μειονότητα, 16 ως 25 χρονών. Ισχύει στη Νέα Υόρκη, ισχύει και σε κάθε άλλη μεγαλούπολη».
(Από ομιλία του το 2015 στο Aspen Institute)
«Ναι, αληθεύει ότι έχουμε στείλει όλους τους αστυνομικούς στις γειτονιές που ζουν μειονότητες. Γιατί; Επειδή εκεί συμβαίνουν όλα τα εγκλήματα».
(Από την ίδια ομιλία)
«Μην ακούτε τι λένε, ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Η αλήθεια είναι ότι σταματάμε στο δρόμο για σωματικό έλεγχο πολύ περισσότερο τους λευκούς παρά τις μειονότητες».
(Από την εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή του, το 2013)
«Υπάρχει μια τεράστια πληθυσμιακή ομάδα νεαρών μαύρων και Λατίνων ανδρών που δεν έχουν δουλειά, δεν έχουν προοπτικές, δεν ξέρουν πώς να αναζητήσουν δουλειά, δεν ξέρουν ποιες μπορεί να είναι οι δεξιότητές τους, δεν ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν και πώς να συνεργαστούν στο εργασιακό περιβάλλον».
(Από ομιλία του, το 2011).
«Σκότωσέ το!»
(Αυτή ήταν η αντίδρασή του όταν πληροφορήθηκε ότι μια εργαζόμενή του ήταν έγκυος, το 1997, σύμφωνα με αγωγή σεξουαλικής παρενόχλησης εναντίον του, η οποία υποστήριζε ότι έκανε διαρκώς σεξιστικά σχόλια προς τις εργαζόμενες στις επιχειρήσεις του).
«Δεν έχει καμιά δουλειά σε μια συζήτηση για τις προεδρικές εκλογές ένας τύπος που φορά φόρεμα και το αν θα έχει αυτός, αυτή ή αυτό το δικαίωμά να μπορεί να μπαίνει σε μια τουαλέτα γυναικών μαζί με την κόρη του».
(Από ομιλία του για τα δικαιώματα των διεμφυλικών ατόμων, το 2019)
«Κάτι τέτοιο θα κάνει ακόμα δυσκολότερη την επιβίωση και την ανάπτυξη των επιχειρήσεων»
(Τονίζοντας την αντίθεση του στην θέσπιση κατώτατου μισθού το 2012, όταν το δημοτικό συμβούλιο της Νέας Υόρκης είχε προτείνει το μέτρο)
«Εγώ, για παράδειγμα, ήμουν και παραμένω αντίθετος σε οποιαδήποτε αύξηση του κατώτατου μισθού».
(Από ομιλία του, το 2015)
«Η βασιλική οικογένεια αποτελείται από ένα μάτσο απροσάρμοστους: έναν γκέι, έναν αρχιτέκτονα, εκείνη την αλογομούρα λεσβία, και έναν νεαρό που άφησε την Κου Σταρκ για μια χοντρή».
(Το συγκεκριμένο, όπως και τα δύο επόμενα σχόλια, προέρχονται από το λεύκωμα "The Portable Bloomberg", μια συλλογή από ατάκες του που συγκεντρώθηκαν σε μια έκδοση την οποία επιμελήθηκαν εργαζόμενοί του ως δώρο για τα 48α γενέθλιά του το 1990. Το επιτελείο του Μάικλ Μπλούμπεργκ εξέδωσε πρόσφατα ανακοίνωση που χαρακτηρίζει «ψευδές» το περιεχόμενο εκείνης της έκδοσης, η πρώην διευθύντρια μάρκετινγκ του Μπλούμπεργκ Ελίζαμπεθ ΝτεΜαρς είχε δηλώσει ότι επρόκειτο για αληθινά αποφθέγματα).
«Όποτε η γυναίκα μου με πιάνει να κοιτάζω κάποια γκόμενα, φροντίζει να μου υπενθυμίζει ότι ο κώλος που χαζεύω μπορεί να αποδειχθεί ο πιο ακριβός στον κόσμο!»
«Μπορώ να βεβαιώσω ότι οποιαδήποτε γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της, αν περάσει κάτω από μια οικοδομή και δεν ακούσει σφύριγμα, θα περάσει ξανά και ξανά μέχρι να ακούσει».
«Μου αρέσει το θέατρο, τα εστιατόρια και το να κυνηγάω γυναίκες. Ας το θέσω απλά: Είμαι ένας ελεύθερος, στρέιτ δισεκατομμυριούχος στο Μανχάταν. Τι θα περίμενε κανείς δηλαδή; Πρόκειται για το απόλυτο υγρό όνειρο».
(Από συνέντευξή του στον Guardian το 1996).
Με στοιχεία από τον Guardian
σχόλια