Όταν ο Άγγλος ζωγράφος Τζον Κράξτον υποψιάστηκε πως έπεσε πάνω σε ένα έργο διάσημου γλύπτη σε παλαιοπωλείο του Λονδίνου, εμπιστεύτηκε το ένστικτό του. Κι αυτό δεν το πρόδωσε.
Ο Κράξτον πλήρωσε 250 λίρες για έναν ασυνήθιστο πολυέλαιο που είχε τη διαίσθηση πως ήταν τού μεγάλου γλύπτη Αλμπέρτο Τζιακομέτι. Πλέον, ο πολυέλαιος αυτός, κατασκευασμένος στα τέλη της δεκαετίας του 1940, δημοπρατείται σε λίγες εβδομάδες από τον οίκο Christy's με τιμή που ενδέχεται να αγγίξει τα 7 εκατομμύρια λίρες.
Τα έργα τού φημισμένου Ελβετού καλλιτέχνη είναι τα πιο ακριβά γλυπτά στις κατά καιρούς δημοπρασίες.
Ο πολυέλαιος έχει εκτιμώμενη αρχική τιμή 1,5-2,5 εκατ. λίρες, ωστόσο η Μισέλ ΜακΜάλαν των Christie's θεωρεί την τιμή αυτή εξαιρετικά «συντηρητική» για τον «εξαιρετικά σπάνιο και υψηλού κύρους» πολυέλαιο.
«Η αγορά για τα έργα του Αλμπέρτο και του αδελφού του Ντιέγκο Τζιακομέτι δεν ήταν ποτέ ισχυρότερη, με την υψηλότερη τιμή για έναν πολυέλαιο Τζιακομέτι σε δημοπρασία να είναι 7.602.400 λίρες το 2018» ανέφερε η ίδια.
Η ιστορία του πολυέλαιου
Όταν ο Κράξτον εντόπισε για πρώτη φορά το μοναδικό έργο αυτό σε κατάστημα του Marylebone Road, τη δεκαετία του '60, ήταν πεπεισμένος πως η δημιουργία του είχε ανατεθεί από τον φίλο του και συλλέκτη τέχνης, Πίτερ Γουάτσον. Σίγουρος για την αγορά του, ο Κράξτον -που πέθανε το 2009- κρέμασε τον πολυέλαιο στο σπίτι του στο Χάμστεντ, στο βόρειο Λονδίνο, για μισό και πλέον αιώνα, με την ικανοποίηση πως είχε δώσει σε ένα εκπληκτικό έργο της ιστορίας τέχνης μια θέση.
Πλην της αισθητικής αξίας του, ο πολυέλαιος άλλοτε κοσμούσε το λόμπι των γραφείων του περιοδικού Horizon, μιας πολιτιστικής έκδοσης που πλέον δεν υπάρχει, που εκδόθηκε από τους Γουάτσον και Κίριλ Κόνολι το 1939, δημοσιεύοντας διάσημα έργα των Τζορτζ Όργουελ, ΕΜ Φόρστερ, Ντίλαν Τόμας, μεταξύ άλλων.
Ο Γουάτσον, κληρονόμος μιας πλούσιας οικογενειακής περιουσίας, απέκτησε μια σημαντική συλλογή σύγχρονων έργων τέχνης ενώ ζούσε στο Παρίσι. Όταν επέστρεψε στο Λονδίνο, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ξεκίνησε να επενδύει σε χαρισματικούς Βρετανούς - όπως οι Χένρι Μουρ, Λούσιαν Φρόιντ και Κράξτον. Ήταν ο ίδιος που είχε παραγγείλει τον πολυέλαιο στον Τζιακομέτι κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού επιστροφής στην Ευρώπη, το 1946 ή '47.
«Ήταν κρεμασμένος στα γραφεία του Horizon στο Μπλούμσμπερι, ωστόσο το περιοδικό έκλεισε τον επόμενο χρόνο. Ο πολυέλαιος απομακρύνθηκε από το κτήριο και τοποθετήθηκε σε αποθήκη, παρότι δεν γνωρίζουμε πώς βρέθηκε στο παλαιοπωλείο του Marylebone Road. Είναι πιθανό, μαζί με άλλα έργα από τα γραφεία, ο Γουάτσον να τα παρέδωσε στον Κόνολι, όμως οι λεπτομέρειες ίσως πάντα παραμείνουν ένα μυστήριο» λέει ο Ίαν Κόλινς, βιογράφος του Κράξτον και διαχειριστής της περιουσίας του.
Όπως προσθέτει «ο πολυέλαιος για τον Πίτερ Γουάτσον παρουσιάζει τα διαφορετικά ρεύματα δημιουργικής σκέψης που απασχόλησαν τον Τζιακομέτι κατά τη διάρκεια της καλλιτεχνικά γόνιμης εκείνης περιόδου».
To 2015, μάλιστα, η αυθεντικότητα τού έργου αμφισβητήθηκε, με αποτέλεσμα το ίδρυμα του Κράξτον (Craxton Memorial Trust) να αναλάβει μια χρονοβόρα διαδικασία που απαιτούσε τη μεταφορά του έργου στο Παρίσι, για πιστοποίηση.
Με πληροφορίες από Guardian
