Με θανατηφόρα ένεση εκτελέστηκε στο Τέξας ο Μάρβιν Ουίλσον, που είχε καταδικαστεί σε θάνατο το 1998, παρά το γεγονός ότι είχε διαγνωστεί με νοητική υστέρηση.
Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ είχε απορρίψει την τελευταία προσφυγή των δικηγόρων του.
Η εκτέλεση του 54χρονου Αφροαμερικανού, προκάλεσε τις σφοδρές αντιδράσεις από οργανώσεις προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ η Διεθνής Αμνηστία χαρακτήρισε «ιδιαιτέρως αιφνιδιαστική» την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου να μην αναστείλει την εκτέλεση της ποινής.
Το 2004 είχε διαγνωστεί ελαφρά νοητική υστέρηση στον Ουίλσον, ο οποίος είχε δείκτη νοημοσύνης 61.
Το 2002 το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ απαγόρευσε την εκτέλεση βαρυποινιτών με νοητική υστέρηση επειδή λόγω της παθολογικής τους κατάστασης, η τιμωρία αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί «αυθαίρετη εκτέλεση».
Το Δικαστήριο όμως δεν έδωσε ακριβή ορισμό της νοητικής υστέρησης, με αποτέλεσμα η κάθε πολιτεία να ορίσει τους όρους που καθορίζουν τη νοητική υστέρηση.
Η Γαλλία καταδίκασε την εκτέλεση τονίζοντας ότι «αντιβαίνει στις διεθνώς αναγνωρισμένες εγγυήσεις για την προστασία των δικαιωμάτων των ατόμων που διατρέχουν τον κίνδυνο της θανατικής ποινής, των οποίων εγγυήσεων αρχή είναι η μη-εφαρμογή της εσχάτης των ποινών στα άτομα που πάσχουν από νοητικές διαταραχές».
σχόλια