Άγρια κακοποίηση από την ίδια του την οικογένεια υπέστη ένας τρανς άνδρας στη Ινδία, όταν στα 17 του χρόνια έκανε coming out.
Ο Manoj είπε στην οικογένειά του ότι προσδιορίζεται ως άνδρας και ότι αγαπά μια γυναίκα. Αυτό, παραλίγο να του κοστίσει τη ζωή του. Οι γονείς του, περιγράφει στο BBC, αρνήθηκαν να τον αποδεχθούν ως τρανς άνδρα.
Του έδεσαν τα χέρια και τα πόδια, τον χτύπησαν άσχημα και τον κλείδωσαν στο σπίτι. Ο πατέρας του απείλησε να τον σκοτώσει. «Η βία ήταν πέρα από οτιδήποτε είχα φανταστεί. Είχα πιστέψει ότι όποια κι αν ήταν η αλήθεια μου, θα με δέχονταν, άλλωστε αυτή ήταν η οικογένειά μου. Αλλά οι γονείς μου ήταν έτοιμοι να με σκοτώσουν για την τιμή τους», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Αν κάποιος διεκδικήσει το δικαίωμα να αναγνωριστεί ως τρανς άνδρας στις αγροτικές περιοχές της Ινδίας, μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλα αντίποινα. Ο Manoj λέει ότι τον σταμάτησαν από το σχολείο του χωριού σε ένα από τα φτωχότερα κρατίδια της Ινδίας - το Μπιχάρ στα βόρεια της χώρας - και τον πάντρεψαν με τη βία με έναν άνδρα που είχε τη διπλάσια ηλικία.
«Σκέφτηκα ακόμη και να αυτοκτονήσω, αλλά η σύντροφός μου στάθηκε δίπλα μου σε όλα αυτά. Το ότι είμαι ζωντανός και είμαστε μαζί τώρα, οφείλεται στο ότι δεν με εγκατέλειψε», τονίζει.
Λίγους μήνες μετά τον εξαναγκαστικό του γάμο, ο Manoj προσπάθησε να τα ξαναβρεί με τη Rashmi, αλλά τον εντόπισε ο σύζυγός του, που, όπως λέει, απείλησε να τους κακοποιήσει σεξουαλικά και τους δύο. Κατάφεραν να φτάσουν στον πλησιέστερο σιδηροδρομικό σταθμό και επιβιβάστηκαν στο πρώτο τρένο που έφευγε, αλλά, όπως λέει, τους βρήκε η οικογένειά του και του γύρισαν πίσω, όπου ακολούθησε νέος γύρος ξυλοδαρμών.
«Τον ανάγκαζαν να υπογράψει μια "επιστολή αυτοκτονίας" που με κατηγορούσε για τον θάνατό του», αφηγείται η Rashmi. Μόνο αφότου η Rashmi ήρθε σε επαφή αφενός με μια οργάνωση και αφετέρου με τον γυναικείο πυρήνα της τοπικής αστυνομίας κατάφεραν να εξασφαλίσουν προστασία και να δραπετεύσουν από το σπίτι της οικογένειας του Manoj. Μετακόμισαν σε ένα καταφύγιο για τρανς άτομα, αλλά έπρεπε να μετακινηθούν σύντομα, καθώς η Rashmi δεν είναι τρανς άτομο.
Ο Manoj κατάφερε τελικά να πάρει διαζύγιο. Αλλά, στην Ινδία, είναι αδύναμο το σύστημα υποστήριξης που βοηθά στη διαφυγή από βίαιες οικογένειες και στο ξεκίνημα μιας νέας ζωής.
Περιμένουν να εγκριθεί η αίτησή τους να παντρευτούν
Στα 22 του πλέον ο Manoj και η σύντροφός του, η Rashmi, ζουν μαζί κρυμμένοι σε μια μεγάλη πόλη τον τελευταίο χρόνο, και περιμένουν με ανυπομονησία την ετυμηγορία του Ανώτατου Δικαστηρίου σχετικά με την αίτησή τους για το νόμιμο δικαίωμα να παντρευτούν.
Η Ινδία αποποινικοποίησε το σεξ μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου το 2018. Όμως, οι γάμοι μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου εξακολουθούν να μην αναγνωρίζονται. Το Ανώτατο Δικαστήριο εξέτασε φέτος 21 αιτήσεις νομιμοποίησής τους και η απόφαση αναμένεται σύντομα.
Το ΛΟΑΤΚΙ+ ζευγάρι υποστηρίζει στην αίτησή του πως ο γάμος αποτελεί διέξοδο από τη βάναυση σωματική και ψυχική βία που τους ασκείται από τις ίδιες τους τις οικογένειές τους. «Η νομική αναγνώριση της σχέσης μας είναι η μόνη διέξοδος από αυτή τη ζωή του φόβου», λέει ο Manoj.
Στην Ινδία υπάρχουν μισό εκατομμύριο τρανς άτομα, σύμφωνα με στοιχεία από το 2011, αριθμός που οι ακτιβιστές πιστεύουν ότι είναι κατάφωρα υποτιμημένος. Το 2014, το Ανώτατο Δικαστήριο είχε αποφασίσει ότι τα τρανς άτομα πρέπει να αναγνωρίζονται ως τρίτο φύλο. Πέντε χρόνια αργότερα, η Ινδία ψήφισε νόμο που απαγορεύει τις διακρίσεις στην εκπαίδευση, την απασχόληση, την υγειονομική περίθαλψη και ποινικοποιεί τα αδικήματα εις βάρος τους, συμπεριλαμβανομένης της σωματικής, σεξουαλικής, συναισθηματικής και οικονομικής κακοποίησης.
Αλλά η βία μέσα στις οικογένειες είναι μια σύνθετη πρόκληση. «Οι περισσότεροι νόμοι και η κοινωνία αντιλαμβάνονται την οικογένεια μέσω αίματος, γάμου ή υιοθεσίας ως τον ασφαλέστερο χώρο για τα άτομα», λέει η φεμινίστρια δικηγόρος Veena Gowda με έδρα τη Βομβάη. «Η οικογενειακή βία δεν είναι άγνωστη σε κανέναν μας, είτε πρόκειται για τη σύζυγο, είτε για τα παιδιά, είτε για queer τρανς άτομα. Αλλά γίνεται συνειδητά αόρατη, καθώς το να τη δούμε και να την αναγνωρίσουμε θα σήμαινε ότι αμφισβητείται ο ίδιος ο θεσμός της "οικογένειας"», συμπληρώνει.
ΛΟΑΤΚΙ+ ζευγάρι κοιμήθηκε στο πεζοδρόμιο για 7 νύχτες
Η Koyel Ghosh είναι η διευθύνουσα σύμβουλος της Sappho for Equality, της πρώτης συλλογικότητας για τα δικαιώματα των Λεσβιών, των Αμφιφυλόφιλων και των Τρανς ατόμων στην ανατολική Ινδία που ξεκίνησε πριν από δύο δεκαετίες. Θυμήθηκε τη μέρα του 2020 που δέχθηκαν ένα τηλεφώνημα στην τηλεφωνική γραμμή βοήθειας για ένα ζευγάρι που το είχε σκάσει σε μια πόλη της ανατολικής Ινδίας, αλλά στη συνέχεια έπρεπε να κοιμηθεί στο πεζοδρόμιο για επτά νύχτες. «Νοικιάσαμε έναν χώρο και τους βάλαμε εκεί, ώστε να έχουν προσωρινό καταφύγιο για τρεις μήνες και να μπορούν να επικεντρωθούν στο να βρουν δουλειά, καθώς αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να χτίσουν μια νέα ζωή», λέει η Koyel.
Εκτός από τον κοινωνικό στιγματισμό, την απειλή βίας στο σπίτι, τη διακοπή της εκπαίδευσης και τους αναγκαστικούς γάμους, πολλά τρανς άτομα αγωνίζονται επίσης να βρουν σταθερή εργασία. Η τελευταία απογραφή της Ινδίας έδειξε ότι το ποσοστό αλφαβητισμού τους, 49,76%, ήταν πολύ χαμηλότερο από το 74,04% της χώρας.
Σύμφωνα με μια έρευνα της Εθνικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από 900 τρανς άτομα στο Δελχί και την πολιτεία Ούταρ Πραντές το 2017, το 96% είχε απορριφθεί από δουλειές ή είχε εξαναγκαστεί σε επαιτεία και σεξεργασία.
-Εάν δεχθήκατε ομοφοβική / ρατσιστική επίθεση, εσείς ή κάποιο άτομο του περιβάλλοντός σας, μπορείτε να καταγγείλετε το περιστατικό στο Τμήμα Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας και στην ειδική, 24ωρη γραμμή καταγγελιών 11414.
