Είχα πολύ καιρό ναξαναζήσω το αίσθημα που ένιωσα ότανάκουσα τον πρώτο δίσκο των Massive.Όχι ακριβώς επειδή χοντροπέτσιασα.Μάλλον δεν είναι της μόδας οι αστικέςελεγείες. Κι ούτε έχει χρόνο κανείς πιανα δει με αγάπη τις δυσκολίες τωνανθρώπων. («Ας φρόντιζαν».)
ΕίδαόμωςσεdvdτοKillerofSheep,τουCharlesBurnett. Αριστούργημαπαραδεδεγμένο από το 1977. Ασπρόμαυρο.Στη μαύρη κοινότητα του Λος Άντζελες.Καθημερινή ζωή. Αεργία. Μπλουζ. Παιδιάπου παίζουν στις αλάνες. Ο Σταν πουδουλεύει στο σφαγείο. Η γυναίκα του,που μαζί της χορεύει μπροστά στο παράθυροένα τραγούδι της Ντάινα Ουόσινγκτον.Μια εκδρομή που τους πιάνει λάστιχο. ΟΣταν, ξανά, που ονειροπολεί βάζονταςένα ζεστό φλιτζάνι τσάι στο μάγουλότου, παίρνοντας τη μικρή του κόρηαγκαλιά. Είναι βλακεία να σας περιγράφωτις εικόνες που είδα - εμπιστευθείτεμε, και πάρτε αυτό το μαγευτικό dvd.
Μαζί όμως με τοφιλμ, σαν κρουνός που ανοίγει μια πολύζεστή μέρα στους νέγρικους δρόμους, μεσυνεπήραν πάλι τα μπλουζ, η νερομάνα.Έχει μπόλικα η ταινία, διαλεχτά. Αλλάκορυφαίο είναι το «Solace»,που μπαίνει στο τελευταίο πλάνο, καθώςμια νεαρή νέγρα, γελώντας ευτυχισμένη,αναγγέλλει στις φίλες της ότι είναιέγκυος διαγράφοντας με το χέρι μιακαμπύλη πάνω απ' την κοιλιά της. Σαςτο μεταφράζω (χαλαρά):
Αυτή η πικρή γη
Τι φρούτα κάνει
Τι το καλό έχει η αγάπη
Που δεν τη μοιράζεταικανείς;
Κι αν η ζωή μου είναισαν τη σκόνη
Που κρύβει τη δροσιάτου τριαντάφυλλου
Τι στο καλό αξίζω
Ξέρει μονάχα ο ουρανός
Αυτήη πικρή γη
Μπορείνα γίνει τόσο παγερή
Σήμεραείσαι νέος
Λίγομετά, είσαι γέρος
Μαενώ κάποια φωνή μέσα μου κλαίει
Είμαισίγουρη πως κάποιος θα απαντήσει
Κιαυτή η πικρή γη
Μπορείνα μην είναι τόσο πικρή εντέλει
σχόλια