Το παιδί μπορεί να βγεί από την αλάνα. Να ξεσκονιστεί, να διαφημίσει παπούτσια, σακάκι, σαμπουάν και ζελέ, να βρει γκόμενα μοντέλο, να αγοράσει και δυο-τρία αυτοκίνητα. Δεν θα μείνει ξεσκονισμένο για πολύ.
Δευτέρα βράδυ, ακόμα και αν δεν ξέρεις ισπανικά, μπορείς να καταλάβεις τι λέει εκείνο το ισπανόφωνο site. Κάτι λέξεις που δεν καταλαβαίνεις, μια φωτογραφία με αληθινά χαμόγελα ποδοσφαιρικής ευτυχίας και η λέξη Orgasmo με κεφαλαία ανάμεσα σε άγνωστες φράσεις - μάλλον φτηνά λογοπαίγνια. Ο οργασμός είναι μια μάλλον μετριοπαθής περιγραφή.
Λίγο νωρίτερα, ήταν σαφές, δεν υπήρχε ευγένεια, υπήρχε μόνο αλάνα: η Μπαρτσελόνα, η ομάδα που όλοι λένε πως παίζει ποδόσφαιρο playstation, λες και είναι εύκολο με ένα χειριστήριο και λιγδωμένα από την πίτσα χέρια σε ένα καπνισμένο δωμάτιο να εφαρμοστεί η χειρουργική ακρίβεια, η χορευτική ενέργεια, η σέξι απλότητα που ισοπεδώνει αντιπάλους, είχε λιανίσει τη Ρεάλ. Ενα μέρος του πλανήτη, ίσως το μεγαλύτερο, ήταν συνδεδεμένο σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές, καρφωμένο σε οθόνες, γεμάτο με την περιέργεια που φέρνει η μόδα της εποχής. Παρακολουθούσε 11 παγκόσμιους πρωταθλητές, 10 υποψηφίους για τη Χρυσή Μπάλα, 24 τεράστια εγώ να παίζουν μπάλα. Κάποιος κάθισε και τα υπολόγισε: η μια πλευρά, αυτή της Ρεάλ, κόστιζε 285 εκατομμύρια ευρώ, αυτή της Μπαρτσελόνα 92. Δεν χρειάζεται καν κοινωνική κριτική για τα χαμένα λεφτά. Οι καιροί είναι σκληροί, αυστηροί: προφανώς, για να τα παίρνουν, τα αποδίδουν.
Κάποιοι έβαζαν γκολ, κάποιοι άλλοι τους κλοτσούσαν, ο Ζοζέ Μουρίνιο, ο άνθρωπος που έχει κάνει τέχνη την αλαζονεία και έχει δώσει νέο νόημα στη λέξη αυτοπεποίθηση, αυτός που έχει αυτοανακηρυχθεί σε special one, προσπαθούσε να γρυλίσει λόγια ανωτερότητας μετά την ήττα, ενώ ήταν φανερό, ήθελε απλά να εξαφανιστεί για λίγο, μακριά από την πραγματικότητα που τον αμφισβητεί. Μια σκηνή σαν θεατρική πρόβα, χωρίς την πόζα, μια αποθέωση της ανθρώπινης ματαιοδοξίας. Και κάπου εκεί, πριν τελειώσει το παιχνίδι, όταν άρχισαν οι κλοτσιές σε καλάμια και όχι στην μπάλα, τα σπρωξίματα, κάτι λατίνικες βρισιές, όταν οι καλοπληρωμένοι εγωισμοί αντέδρασαν στην ήττα με βία, έγινε σαφές το πιο όμορφο όλου του θέματος, πιο σημαντικό και από τα γκολ: όσο και αν βρίζονται μεταξύ τους οι μουσάτοι παράγοντες για τα πορτοφόλια τους, η αλήθεια είναι αλλού. Ποδόσφαιρο παίζεις για τον εγωισμό σου. Και αν κάτι στραβώσει, ρίχνεις και δυο κλοτσιές. Γιατί το παιδί βγαίνει από την αλάνα, η αλάνα δεν βγαίνει από το παιδί. Ούτε με πλαστική.
σχόλια