ΟΑραγονές μάλωσεμε πολύ κόσμο ωσότου καταφέρει να διώξειαπό την Εθνική τον Ραούλ και την παρέατου. Σκοπός του ήταν να μη γίνει γνωστήη ομάδα για κάποιον παίκτη της αλλάγνωστοί οι παίκτες για την ομάδα τους.Ούτω και εγένετο. Ας αναλύσουμε λοιπόντο ευφυές και ρεαλιστικότατο σύστηματου Αραγονές.
Είναιγνωστό ότι τις ομάδες πλέον τις κάνουντα χαφ. Αυτοί είναι οι πιο σύνθετοιπαίκτες. Ανεκτίμητος βέβαια ο σέντερ-φορπου κάνει το δύσκολο εύκολο και βάζειτην ομάδα σε καλή στράτα, πολύτιμοι οιαμυντικοί τύπου Πουγιόλ που έχουν πάρειόρκο στο "νον πασεράν". Ωστόσο η"μεσαία γραμμή", όπως τη λένε απόπαλιά, έχει πολλαπλά καθήκοντα. Πριναπ' όλα οι χαφ δεν σβήνουν ποτέ τημηχανή. Αμυντικοί και επιθετικοί πάνταβρίσκουν τρόπο να κάνουν κοπάνα δέκακαι είκοσι δευτερολέπτων, ο σέντερ φόρ"ξεχνιέται" συχνά στη σέντρα καιπιθανώς πιάνει κουβεντούλα με τοναντίπαλο σέντερ. Αντίθετα το σύστηματων χαφ είναι ό,τι η καρδιά στο ανθρώπινοσώμα. Χτυπάει στον ύπνο και στον ξύπνιο,στο τρέξιμο και στην ανάπαυση.
Ό,τιεπιτύχει ή δεν επιτύχει η ομάδαμεσολαβείται από το κέντρο. Δεν αποκλείεταιο επιθετικός να πάρει μια μακρινήτραβέρσα από τον αμυντικό και τη στείλειμε τη μία στα δίχτυα. Μόνο που αυτόσυμβαίνει μια στις δέκα ή στις είκοσι.Κατά κανόνα όμως το παιχνίδι παίζεται-τόσο προς τα πίσω όσο και προς τα 'μπρός-μέσω των τεσσάρων χαφ. Όταν ο αντίπαλοςεπιτίθεται, οι χαφ θα πρέπει πάση θυσίανα λιγοστέψουν τους επιθετικούς (μεκάποιο κλέψιμο, κάποιο τάκλιν, κάποιαδιακριτική κλωτσιά), ενώ όταν η δικήτους ομάδα επιτίθεται οφείλουν ταχύτατανα λιγοστέψουν και να πιάσουν κορόιδατους αμυντικούς.
Ποιοήταντο ισχυρό χαρτί του γερο-Αραγονές;Διέθετε μια χρυσή πεντάδα μεσο-κυνηγώνκαι μεσο-αμυντικών. Σένα, Ινιέστα, Τσάβι,Φάμπρεγκας, Τσάμπι Αλόνσο, Σίλβα καιΚαθόρλα συν τον ακάματο Σέρχιο Ράμος.Η ισχυρή λεπτομέρεια σε αυτήντη "συμμορία" είναι ότι όλοι φάνηκανάριστοι στην κατοχή της μπάλας, στο έναςμε έναν, στο ένα-δύο, στην κάλυψη και στηδιάνοιξη κενών χώρων. Η επίθεση τουΑραγονές εκδηλωνόταν μετά από την τρίτηκαι συχνά την πέμπτη πάσα. Φοβερήπολυτέλεια δηλαδή όταν έχεις νααντιμετωπίσεις παίκτες διεθνείς,σκληραγωγημένους και κατά τεκμήριοπονηρεμένους. Η τακτική ήταν επιδεικτική:Σε κάνω να πιστέψεις ότι η μπάλα μόνοκαταχρηστικά σου ανήκει, σε μεταμορφώνωσε θεατή των ενεργειών μου, χάνεις τοκουράγιο σου και κατά συνέπεια τοναγώνα.
ΟΓιοακίμ Λεβήξερε ότι στο κέντρο θα πάθει ό,τι έπαθεγι' αυτό άλλωστε πάσχισε στο πρώτοτέταρτο να αιφνιδιάσει με το μόνο όπλοπου διέθετε: την αριστερή του πτέρυγα.Για να αποφύγει τις επιθέσεις από τονάξονα, έριξε το βάρος στα αριστερά όπουο Λαμ μπορούσε να ανεβαίνει στη σέντρα,ο Κλόζε να συνεχίζει και ο Ποντόλσκι νατελειώνει. Η ελπίδα κράτησε μόνο μερικάπεντάλεπτα. Μόλις οι Ισπανοί πήρανπρέφα, γύρισαν κι αυτοί το παιχνίδι στηδεξιά πλευρά, οπότε το ματς παιζότανμονόπαντα, μόνο στο μισό γήπεδο.
Τοπαιχνίδι του Σένα, του Ινέστα καί τουΤσάβι θα πρέπει να παραδίδεται σεποδοσφαιρικά σεμινάρια. Ο κοντός παίκτηςκατά κανόνα γελοιοποιεί τον ψηλό (καιάμυαλο). Οι Φρίντριχ, Μερτεσάκερ,Μετζέλντερ, Χιτζλσπεργκερ, Σβαινστάιγκερθα βλαστήμησαν τα σωματικά τους προσόντακαθώς η νανοσυμμορία του Αραγονές τουςεξέθετε σε κάθε επίθεση. Ποτέ δεν είδαμετους Ισπανούς να κάνουν τυχαίες κινήσεις,να αποκρούουν στα κουτουρού, να αποφεύγουντο δύσκολο συλλογισμό. Τους είδαμεπολλές φορές να φτάνουν στη γερμανικήμεγάλη περιοχή με ασφαλή κατοχή μπάλας,με μελετημένες αλλαγές θέσεων και κυρίωςμε φοβερή τελική ασίστ - πότε έκανανκάτι ανάλογο οι Γερμανοί;
Οιμπαλαδόφατσες πάντα κερδίζουν. Όχι οισωματαράδες τύπου Μπάλακ και Σβαινστάιγκερ.Οι προσεχτικοί θεατές δύσκολα θα ξεχάσουναυτή την ισπανική πεντάδα που επιτιθέμενη"μούτζωνε" τον αντίπαλο για την αμηχανίατου και αμυνόμενη "έκλεβε" την μπάλαγια την πλάκα της. Οι Γερμανοί δεν πέτυχανκαμιά ορθόδοξη επίθεση από τον άξοναεπειδή τους λείπει αυτή η πλευρά τουποδοσφαίρου. Παίκτες τύπου Ινιέστα,Τσάβι και Σένα δεν κατέχουν μόνο τοτόπι, μεταδίδουν την εντύπωση ότι τουςανήκει σύνολο το γήπεδο όπου μόνο κατά(κωμική) παραχώρηση πατάει και ο αντίπαλος.Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι ανάλογαμε το σημείο του αγωνιστικού χώρου όπουβρίσκονταν (κέντρο, μεγάλη περιοχή,κόρνερ, γραμμή του αράουτ) προσάρμοζαναυτομάτως και την τεχνική τους. Αυτοίδεν είναι παίκτες αλλά πολυμορφικάμηχανήματα που γλύκαναν τα δύσθυμαγεράματα του Αραγονές.
Ασφαλώςο Ισπανός προπονητής ήταν η πιο συμπαθήςμορφή απ' όσες κάθονταν στους πάγκους.Καλός ο Φατίχ Τερίμ (αλλά σε στυλ εκδορέα),καλός και ο προπονητής των Ρώσων (αλλάΟλλανδός), κακός ο δικός μας προπονητής(και γι' αυτό Γερμανός).
Τιαθλητικό απομένει για το Καλοκαίρι;Μπάσκετ, Ολυμπιακοί, Τσάμπιον Λιγκ γιαΠΑΟ και ΟΣΦΠ. Το παραμύθι ποτέ δεντελειώνει.
σχόλια