ΚΥΡΙΑΚΗ 17/6
Η πιο πρόσφατη μανία μου είναι τα καταστήματα με ξηρούς καρπούς. Πρώτα ήταν ο Ματσούκας στο Σύνταγμα και όλα τα υπόλοιπα παρακλάδια του που έχουν καταλάβει την Καραγιώργη Σερβίας κι έπειτα ήρθε και το Carpo στο Κολωνάκι και με αποτελείωσε. Δεν ξέρω τι με κάνει να κολλάω σε αυτά τα μαγαζιά, αλλά μπορώ να κάθομαι ώρες και να κοιτάω τα εμπορεύματα, τους σάκους με τους ξηρούς καρπούς, τα καλάθια με τα αποξηραμένα φρούτα, τα παστέλια, τις σοκολάτες, τα marshmallows, τις καραμέλες. Αν το κέρας της Αμάλθειας ήταν μαγαζί, κάπως έτσι θα το φανταζόμουνα, ή ως fromagerie στο Παρίσι. Μια συγκεκριμένη κιόλας μου σύστησε ο Μ. και υποσχέθηκα πως κάποτε θα πάω. Η άλλη μου μανία είναι τα semifreddo. Το παγωτό, δηλαδή, αυτού που βαριέται να φτιάχνει παγωτό, να πλένει μηχανές και να περιμένει 24ωρα να παγώσουν τα μείγματα. Εδώ και τώρα, τέσσερα υλικά, μερικές ώρες στην κατάψυξη, λίγη φαντασία και έχεις το Νο 1 γλυκό του καλοκαιριού. Λοιπόν, σε ένα κατσαρολάκι φτιάχνω ένα σιρόπι με 100 γρ. ζάχαρη (μακάρι να έχεις αρωματισμένη με βανίλια, αγαπητέ αναγνώστη) και 40 ml νερό. Το αφήνω να δέσει και το ρίχνω σ’ ένα μπολ μαζί με 200 γρ. τυρί μασκαρπόνε. Ανακατεύω με ένα σύρμα μέχρι να ομογενοποιηθούν τα υλικά. Μην το φοβάστε, μπορεί να φαίνεται κάπως στην αρχή, αλλά φτιάχνει και γίνεται βελούδινο. Τοποθετώ το μπολ με το μείγμα μέσα σε άλλο μπολ με νερό και πάγο, για να κρυώσει. Όσο γίνεται αυτό, χτυπώ στο μίξερ 100 γρ. κρέμα γάλακτος, μέχρι να γίνει παχύρρευστη σαντιγί. Βγάζω το μπολ με το μασκαρπόνε από τον πάγο και αναμειγνύω με τη σαντιγί καλά. Σε αυτό το στάδιο έχω μια εξαιρετική γαλατένια βάση για semifreddo.
Από δω και πέρα αρχίζουν τα παιχνίδια. Σήμερα εγώ προσθέτω 100 γρ. θρυμματισμένο παστέλι αμυγδάλου που πήρα από τα ξηροκαρπάδικα, κερασάκια γλασέ ψιλοκομμένα και λίγη εσάνς βανίλιας ακόμη. Οι συνδυασμοί είναι άπειροι. Ζαχαρωμένο τζίντζερ, σταγόνες σοκολάτας, γλυκά του κουταλιού, χουρμάδες κ.λπ. Τοποθετώ σε μεταλλικό σκεύος και μεταφέρω στην κατάψυξη για ένα τετράωρο. Όσον αφορά το σκεύος, εγώ έχω ένα παμπάλαιο, σχετικά ρηχό μεταλλικό δαχτυλίδι, γύρω στις 8 ίντσες, που είναι ιδανικό για ένα «ομαδικό» semifreddo. Πριν το σερβίρω, το περνάω για μερικά δευτερόλεπτα από ζεστό νερό και αναποδογυρίζω σε πιατέλα. Θέλει άμεση κατανάλωση διότι λιώνει εύκολα. Λίγο σιρόπι καραμέλα είναι το μόνο που χρειάζεται. Μπορεί να μην είναι παγωτό, αλλά αυτήν τη φρικτή μέρα, που όλοι νομίζαμε πως θα καταστραφεί ο κόσμος, δροσιστήκαμε τέλεια. Κλείνω και την τηλεόραση διότι δεν αντέχω άλλο να τους ακούω και αποτελειώνω το παγωτό.
ΤΡΙΤΗ 19/6
Σήμερα γιορτάζουμε. 300 τεύχη LifO. Δεν ετοιμάζουμε κάτι φοβερό. Όλοι συμφωνήσαμε πως είναι λίγο κάπως να είναι όλα σε αυτή την κατάσταση κι εμείς να κάνουμε πάρτι και φιέστες. Το φυλάμε, βέβαια, για τον Σεπτέμβριο. Το ξέρω πως βαριέστε τις αναδρομές, τα συναισθηματικά και την αυτοαναφορικότητα, κι έχετε δίκιο. Όμως σκέφτηκα πως, αφού δεν υπάρχουν στο τεύχος πολλά ταρατατζούμ, πέραν της εξαιρετικής αφίσας του Dreyk που ετοιμάσαμε για εσάς, θα ήθελα να πω πως είμαι πολύ ευγνώμων που γνωριστήκαμε μέσα από αυτήν τη σελίδα. Στα 300 τεύχη εγώ έδινα συνταγές και τρόπους να καλοπερνάτε κι εσείς με γεμίσατε με πολλή αγάπη, περισσότερη απ’ όση μπορούσα να φανταστώ πως υπάρχει εκεί έξω για κάποιον που γράφει για φαγητό. Ήμουν και είμαι ειλικρινής μαζί σας, γράφοντας αυτό το 800άρι. Έγραψα πράγματα από το παρελθόν που τα είχα ξεχάσει εντελώς, όμως τελικά κάτι σήμαιναν, γι’ αυτό και την κατάλληλη στιγμή βγήκαν στην επιφάνεια. Θα μπορούσε κανείς να πει πως είστε ο ψυχαναλυτής μου και αυτό να είναι αλήθεια. Από αυτήν τη στήλη έχω κάνει φίλους, έχω διασκεδάσει αφάνταστα με τα μέιλ που μου στέλνετε, έχω εκπλαγεί από τις ικανότητες που έχετε στην κουζίνα, αλλά και από το γεγονός ότι υπάρχει κι άλλος κόσμος που θέλει να περάσει ένα απόγευμα φτιάχνοντας μια μαρμελάδα βερίκοκο ή κλαδεύοντας τα φυτά του κήπου ή απλώς μιλώντας στο γατί του. Τελικά, είμαστε πολλοί και χαίρομαι γι’ αυτό. Εύχομαι να είμαστε εδώ για άλλα τριακόσια τεύχη και η ζωή να είναι ωραία και γλυκιά, όπως οφείλει να είναι. Και για την υπόλοιπη ομάδα της LifΟ θέλω να πω πως σας αγαπώ πολύ και πως γενικώς, αλλά και πιο ειδικώς, επτά χρόνια μαζί, από το πρωί μέχρι το βράδυ, έχουν περάσει πολύ ωραία κι εγώ θυμάμαι μόνο τα γέλια και τις στιγμές της δημιουργίας, που ακόμα και αν δεν αναγνωρίζουμε την αξία τους την ώρα εκείνη, το χρυσάφι τους είναι πολύτιμο και κρατάει πολλά χρόνια μετά. Τουλάχιστον για μένα αυτό ισχύει και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό. Οπότε σε όλους, και σε αυτούς που έφυγαν και σε αυτούς που θα είναι για πάντα εδώ, φιλιά κι ευχαριστώ. Σας φιλώ.
σχόλια