Πέμπτη 24/01
Τελειώνωτη δουλειά και πάλι αναρωτιέμαι το ίδιοπράγμα, όπως κάθε βράδυ. Πού τρώει κανείςστο κέντρο; Έχω δοκιμάσει τα πάντα. Είναιλίγα τα μέρη στην ακτίνα του κέντρου,την περιοχή δηλαδή γύρω από την Ερμού,που να μπορεί να φάει κανείς ina decent way.Υπάρχει το Mono, που μπορείςνα φας ωραία και να λιώσεις στουςπολύχρωμους καναπέδες, υπάρχει το Duendeστη Διονυσίου Αρεοπαγίτου με τη θρυλικήμακαρονάδα και ίσως το πιο ωραίο ντεκόρμαγαζιού στο κέντρο. Πραγματικά υπέροχο,πραγματικά μπιστρό, ασύλληπτο γούστο,οι πίνακες του Πέρη Ιερεμιάδη είναιμαγεία και το φαγητό απλό αλλά πολύreliable, if youknow what Imean. Δεν υπόσχεται τίποταπαραπάνω από αυτό που είναι και αυτόείναι τόσο παρήγορο. Έτσι λοιπόν καιαπόψε ψάχνουμε με την Πέπη ένα μέρος ναφάμε ένα πιάτο φαΐ. Πάμε σε γνωστόταβερνάκι που δίνει την εντύπωση ότιοι ιδιοκτήτες είναι κάτι μερακλήδεςτύποι, που ξέρουν από μεζεδάκια και απόΒαμβακάρη. Όλα ψέματα όμως, αφού το φαΐπου τρώμε είναι φριχτό. Όλα κατεψυγμένα,χάλια μαγειρεμένα, μπαγιάτικα. Σκέφτομαιπως ταβέρνες και κουτουκάκια πρέπει ναείσαι πολύ μάγκας για να έχεις. Και τηλέξη μερακλής να την κατέχεις. Αλλιώςμη σερβίρεις τηγανιές μπαγιάτικες. Έτσιείναι η ζωή. Και ο Βαμβακάρης θέλει τονταβερνιάρη του για να ακουστεί σωστά.
Σάββατο 25/01
Ετοιμάζωένα κέικ που το βγάζω από το μυαλό μου.Αγαπητέ Αθήναιε, έχεις δίκιο. Πρέπεικανείς να ακολουθεί συνταγές. Και ναέχει τις τεχνικές του. Όμως και το χάος,αν μπορείς να το ελέγξεις, ίσως σουβγάλει κάτι καλό. Στον πάτο του ταψιούβάζω δαμάσκηνα που τα έχω μουλιάσει σελίγο Earl Grey,ξύσμα πορτοκαλιού και καραμελωμένακαρύδια. Στο μίξερ χτυπώ 250 γρ. βούτυροανάλατο με ένα φλιτζάνι μαύρη ζάχαρη.Όταν γίνουν κρέμα αφράτη προσθέτωτέσσερα αυγά. Ένα ένα να ενσωματωθούνστο μείγμα. Ένα φλιτζανάκι εσπρέσο καιδύο σφηνάκια Καλούα. Αλεύρι, μπέικινγκπάουντερ, μια πρέζα αλάτι, απόσταγμαβανίλιας και το περιχύνω στο ταψί μουπάνω από τα καρύδια και τα δαμάσκηνα.Μία ώρα μετά έχω ένα πολύ ωραίο κέικ,χωρίς πολλά πολλά, που ταιριάζει τέλειαμε καφέ και ένα καλό βιβλίο.
Δευτέρα 28/01
Προσπαθώνα οργανωθώ για τα γενέθλιά μου. Δεν έχωιδέα τι θέλω να κάνω. Η Τ. εισηγείται πικνικ. Καλή ιδέα. Όμως θα βρέχει. Είναισίγουρο. Πάντα βρέχει στα γενέθλιά μου,γι' αυτό καλύτερα να είμαστε κάπου μεταβάνι. Και ίσως να μη μαγειρέψω fora change. Ανκαι για μένα δεν υπάρχει καλύτερο απότο να κάνω τραπέζια. Όμως τώρα πραγματικάμου φαίνεται πολύ περίπλοκο όλο αυτό.Μου 'ρχεται στο e-mailτο δημοσίευμα των «NewYork Times»που έχει εξώφυλλο το KingGeorge. Θα πάρω μου φαίνεταιτην Τίνα να μου κλείσει τραπέζι στοT-Palace πουέχω μεγάλη περιέργεια να δω πώς είναι.Όλοι μου λένε πως είναι σούπερ και πωςγίνεται χαμός τα βράδια. Στο κέντρολοιπόν για τα γενέθλια. Στην ΠλατείαΣυντάγματος. Στο T-Palaceαν βρούμε τραπέζι και μετά να κόβουμεβόλτες μπας και μας κατέβει καμιά ιδέαγια το τι μας συμβαίνει τον τελευταίομήνα και νιώθουμε κάπως. Νάνσυ, σταμάταπια με τις παλιοεκλείψεις. Δεν τιςπιστεύω τις μαλακισμένες. Δεν θέλω ναπηγαινοέρχομαι από τα φεγγάρια. Ακούωτον κύριο Σαλαμά που καθόλου δεν τιςλαμβάνει υπόψη και μου μιλά κάπως αλλιώςγια τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα. Ναμείνουμε λοιπόν στο κέντρο, να τελειώσουνκαι οι κηδείες, και βλέπουμε...
Σαςφιλώ.
σχόλια