Παρασκευή6/6/2008
Υπάρχειένα περιοδικό, ένθετο σε αγγλικήεφημερίδα, το οποίο δεν έρχεται στηνΕλλάδα. Το «ΤelegraphMagazine»είναι το σαββατιάτικο ένθετο - νομίζω-ποικίλης ύλης και όποιος αγαπάει ταπεριοδικά δεν υπάρχει περίπτωση να μηνπάθει πλάκα όταν το δει. Ήσυχο, σνομπ,με απλό κασέ, μοναδικά θέματα, ασύλληπτηφωτογραφία. Σε μια πρόταση, το σωστόένθετο για τη σωστή εφημερίδα. Ο μόνοςάνθρωπος στην Αθήνα που έχει αυτό τοπεριοδικό είναι η Δέσποινα. Δεν ξέρωπώς. Αλλά το έχει. Κάθε βδομάδα κυκλοφορείκαι μέσα από τις τεράστιες τσάντες όλοκαι ξεπετάγεται ένα νέο τεύχος. Δεν μουτο δίνει να το διαβάσω. Διατείνεται πωςτης έχω χάσει κάτι τεύχη και τώρα είναιπολύ φειδωλή. Μόνο με supervision.Αισθάνομαι σαν κάτι παιδάκια πουξεροσταλιάζουν για την καινούριακούρσα-αυτοκινητάκι του συμμαθητή τους,ο οποίος τους βάζει όλους στη γραμμήκαι τους αφήνει να παίζουν με τοαυτοκινητάκι κούρσα για τριάνταδευτερόλεπτα έκαστος. Μετά, το μαζεύεικαι το πάει σπίτι του, όπου το χαίρεταιμαζί με τα άλλα εξακόσιααυτοκινητάκια-κούρσες-τεύχη του«TelegraphMagazine»...Υπάρχειβεβαίως και ένα μεγάλο sectionσε αυτό το πολύτιμο περιοδικό αφιερωμένοστο φαγητό. Είναι ό,τι καλύτερο έχω δεισε περιοδικό. Τελείως αγγλικό στυλ,εποχιακό, γράφουν οι σημαντικότεροιfoodwritersπαγκοσμίως, και εικονογραφείται με τιςπιο αισθαντικές φωτογραφίες, όπου τααρώματα των τροφών ξεπετάγονται απ'το κάδρο και σε ακολουθούν όπου πας.Στην συγκεκριμένη περίπτωση, τα αρώματατων τροφών ξεπετάγονται από το κάδροκαι βγαίνουν μέσα από την τεράστια, μπλεελεκτρίκ τσάντα της Δ. Για να μεδαιμονίσουν. Όχι πια... Η καλή μου φίληΜαρία μόλις μου έφερε για δώρο το βιβλίοMuchDependsonDinner.AYearintheTelegraphKitchen,μια ανθολογία με τις καλύτερες συνταγέςπου δημοσιεύτηκαν σε αυτό το περιοδικόστα τέσσερα χρόνια που κυκλοφορεί.Ξεφυλλίζω και καταλαβαίνω για άλλη μιαφορά τη μεγάλη σημασία που έχει ηαισθητική των βιβλίων μαγειρικής. Δενμπορώ να καθορίσω ακριβώς τι χρειάζεταιένα βιβλίο για να είναι καλαίσθητο. Μουαρέσουν και κάτι κλασικούμπες που δενέχουν τίποτε και πουθενά να πιαστείςπαρά μόνο την απόλυτη γνώση και εμπειρίατου συγγραφέα, μου αρέσουν και τα σούπερτρέντι, σούπερ γραφιστικά βιβλία τωννέων συγγραφέων που τα κάνουν όλα πολύχαρούμενα και χρωματιστά για ναπροσελκύσουν το νέο κοινό. Τα περισσότεραβέβαια, έχουν σπουδαίες φωτογραφίες.Και αυτό φαίνεται πως κάνει τη διαφορά.Το φαγητό ως πορτρέτο. Ενταγμένο σε έναπεριβάλλον, ιδωμένο κάπως. Θέλει πολλήτέχνη, σκέφτομαι. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουνκαι πολλοί που μπορούν να το κάνουν. Καιαυτοί που μπορούν πήγαν στο εξωτερικό.
Σάββατο7/6/2008
Συνεχίζωγια δεύτερη μέρα να ασχολούμαι με τοβιβλίο της «Telegraph».Σήμερα θα φτιάξω κάτι για τη φίλη πουμου το χάρισε για να την ευχαριστήσω.Είναι εδώ από χθες, την έχω δει ελάχιστακαι μόλις που πρόλαβα να της ετοιμάσωένα δωμάτιο στο σπίτι, να βάλω λίγοαγιόκλιμα σε ένα ποτήρι και να τοακουμπήσω στο κομοδίνο της. Ετοιμάζωπατατοσαλάτα με καραβιδόψιχα, σέλερι.Βράζω μισό κιλό πατάτες μικρές και μόλιςετοιμαστούν τις σουρώνω από το καυτόνερό και τις βάζω κάτω από τη βρύση μετο κρύο νερό να κρυώσουν. Κόβω στη μέσηκαι βάζω σε ένα μεγάλο μπολ. Καθαρίζωτο σέλερι και αφαιρώ τα εξωτερικάκλωνάρια. Θέλω μόνο τα πιο μέσα, τρυφεράκλωναράκια και τα μικρά φύλλα. Τα ψιλοκόβωκαι τα ρίχνω στο μπολ. Έχω ήδη βράσειτις καραβίδες και έχω κρατήσει μόνο τηροδαλή σάρκα. Είμαι πολύ τυχερός,σκέφτομαι, γιατί αυτές είναι πολύ καλέςκαραβίδες. Τις ρίχνω κι αυτές στο μπολ.Προσθέτω ελαιόλαδο, λεμόνι, αλάτι καιψιλοκομμένο μαϊντανό. Σερβίρω με μισόβραστό αυγό στο πιάτο του καθενός. Αυτήείναι η απόλυτη σαλάτα για την αρχή τουκαλοκαιριού, σχολιάζω καθώς την τρώμεκάτω από τα φύλλα του κήπου που μεγαλώνουνκαθημερινά. Ο Διονυσάκης κρατά μιακαραβίδα και τριγυρνά ευτυχισμένος σταμπαλκόνια... Για μετά ετοίμασα -από τοίδιο βιβλίο- κάτι απλό και πανέμορφο.Cupcakesμε γλάσο λεβάντας. Είναι πανεύκολα.Βούτυρο, αυγά, αλεύρι, λίγο γάλα καιζάχαρη αρωματισμένη με λεβάντα πουγίνεται πανεύκολα. Απλώς βάζετε μερικάκλαράκια λεβάντας στο κουτί με τη ζάχαρηκαι σε δυο βδομάδες είμαστε έτοιμοι.Μοναδική καλοκαιρινή γεύση. Για το γλάσοθέλουμε ζάχαρη άχνη, μερικές σταγόνεςνερό και λίγο φυσικό βιολετί χρώμα γιατροφές. Γαρνίρουμε τα cupcakesόταν κρυώσουν και στολίζουμε με ένακλαράκι ζαχαρωμένης λεβάντας. Εγώμασουλάω ένα με τον εσπρέσο μου κι αυτήμασουλάει ένα λιγωμένη με το τσάι της.Σε λίγες ώρες θα φύγει, την έχω δειελάχιστα, όμως είναι σαν να την έχω κάθεμέρα.
Σας φιλώ!
σχόλια