Πέμπτη 04/10
Ότιστο φανταστικό βιβλιοπωλείο του ΜΙΕΤστην Αμερικής θα ανακάλυπτα μερικέςμέρες πριν ένα βιβλίο μαγειρικής πουμε ενθουσίασε δεν το περίμενα. Σπάνιααγοράζω ελληνικά βιβλία μαγειρικής.Θεωρώ ότι συνήθως τα ξένα έχουν περισσότερανα πουν και το επίπεδο είναι πολύ πιοανεβασμένο. Όσον αφορά τις ελληνικέςεκδόσεις, αγαπώ αυτές που γράφονται μεσκοπό να καταγράψουν τη γαστριμαργικήπαράδοση μιας συγκεκριμένης περιοχήςτης Ελλάδας. Συνταγές που ενδεχομένωςκαι να χαθούν αν δεν βρεθεί κάποιος μεπάθος που θα αφιερώσει χρόνο για να τιςβάλει σε ένα βιβλίο. Στο ΜΙΕΤ, λοιπόν,ανακάλυψα το βιβλίο Γεύσεις από παλιάΚοζάνη των Ματίνας Τσικιρτζή- Μόμτσιουκαι Φανής Φτάκα-Τσικιρτζή. Είναι δύοτόμοι. Ο πρώτος καταγράφει όλες τιςκοζανίτικες συνήθειες και έθιμα γύρωαπό το φαγητό. Πώς φτιάχνεται το ψωμί,οι γιορτές, το κυνήγι. Είναι πολλά. Κάτιγια την κάθε μέρα, για την κάθε περίσταση.Ο δεύτερος τόμος είναι γεμάτος απόκοζανίτικες συνταγές τις οποίες έχωήδη αρχίσει να δοκιμάζω. Το σάμαλιπέτυχε! Μόνο τις ευχαριστίες να κοιτάξεικανείς σε αυτό το βιβλίο (έξι σελίδεςονόματα!), καταλαβαίνει πως αυτό είναιμια συλλογική δουλειά, στην οποίαπροσέφεραν πολλοί. Είναι πάντως σπουδαία,μπράβο.
Παρασκευή 05/10
Παραλαμβάνωένα ωραίο κουτί στο γραφείο. Μέσα, οικαινούργιες συλλεκτικές συσκευασίεςCaprice Παπαδοπούλου. Τασωληνοειδή κουτιά στολισμένα με έργατου Keith Harring.Από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες.Τα έργα του χαρίζουν απίστευτες ποσότητεςθετικής ενέργειας και ζωντάνιας. Έντοναχρώματα, αδρά επαναλαμβανόμενα μοτίβαπου στο βάθος κρύβουν πολλά. Πρόσφαταο Keith Harringήρθε ξανά στο μυαλό μου όταν στοντοκιμαντέρ για την AnnieLiebovitz στις Νύχτες Πρεμιέρας ξεπήδησεστην οθόνη το πορτρέτο που του τράβηξεμερικά χρόνια πριν πεθάνει. Με φόντοένα ασπρόμαυρο έργο του, το οποίοεξαπλωνόταν πέρα από τον καμβά, στουςτοίχους, τα έπιπλα τον καναπέ, σανκαθολική ταπετσαρία κάλυπτε τα πάντα,ακόμα και το γυμνό του σώμα. Απλώςσυγκλονιστικό. Οι συσκευασίες τωνCaprice είναι πανέμορφες.Κάτι διαφορετικό και μια εναλλακτικήιδέα για τη χρήση μιας συσκευασίας πουαλλιώς θα πέταγα. Αυτές θα γίνουν σίγουραυπέροχες μολυβοθήκες πολύ σύντομα.Κερνάω όλο το γραφείο Caprice.Όλοι τα ξέρουν. Παίρνουν από δυο-τρίακαι μασουλάμε χαρούμενα. Είναι να μημπει γλυκό σε αυτό το γραφείο. Δεν μένειγια πάνω από τρία λεπτά...
Σάββατο 06/10
Ευχάριστηπρόσκληση σε φιλικό γεύμα ξεπετάγεταιστα ξαφνικά και μας σηκώνει από τουςκαναπέδες και τα διαβάσματα. Πηγαίνουμεσε γιαπωνέζικο στο Κολωνάκι. Ιστορικόμέρος που ζει δόξες για δεκαετίες τώρα,κρυμμένο πίσω από τις μαύρες τουκουρτίνες. Μια απλότατη αλλά δροσερήσαλάτα, γαρίδες τυλιγμένες με δαντελένιατεμπούρα, σούσι και σασίμι από μαγιάτικοκαι πεντάφρεσκο τραγανό φιλέτο τόνου.Η απλότητα της γιαπωνέζικης κουζίναςδεν παύει να με εκπλήσσει όσο περνούντα χρόνια όλο και περισσότερο. Η καθαρότηταστις γεύσεις, η έλλειψη της πολυπλοκότηταςστη συνταγή αλλά η αξιοθαύμαστη εμμονήστην υψηλή τεχνική της προετοιμασίας,είναι τουλάχιστον συναρπαστική. Εδώμιλούν σίγουρα και πρώτα απ' όλα ταυλικά και η ποιότητά τους. Η υψηλή γεύσηεξαρτάται μόνο από την υψηλή ποιότητατου ωμού ψαριού. Μεταξύ αυτού και τουουρανίσκου μου νιώθω πως σήμερα δενυπάρχουν εμπόδια. Τελειώνουμε το γεύμαμε μια πιατέλα φρούτα. Όταν πέφτει τοαπόγευμα το Φίλιον μας περιμένει γιαεσπρεσάκια. Στα ακρινά τραπέζια μιανύφη περίμενε (!) την ώρα της για ναπαντρευτεί, αργορουφώντας ένα καπουτσίνο.
Κυριακή 07/10
Μέσαστη ζέστη πηγαίνουμε στην αγορά τουΠειραιά. Όλοι οι κεντρικοί δρόμοι πουοδηγούν στο λιμάνι του Πειραιά -κυρίωςγύρω από το σταθμό, έως αρκετά ψηλά-καλυμμένοι από πάγκους με πραμάτειες.Τίποτα ενδιαφέρον, κανένας ή ελάχιστοςχαρακτήρας στα εμπορεύματα. Δεν είναιδηλαδή ούτε Portobello ούτεCamden Town ούτεαυτή η εξαιρετική αγορά από Τσιγγάνουςκάπου στη Ρώμη που είχε απλώς άψογαπράγματα. Πολλή μιζέρια, πλαστικά χαλιάπου η ζέστη τα έκανε να ζέχνουν, κόσμοςπου έβγαζε μαχαίρια για να διεκδικήσειτη θέση του πάγκου του στο δρόμο καιελάχιστο street food.Ένα μόνο -φανταστικό όμως- πανύψηλοαυτοκίνητο με μια γιγαντιαία βιτρίναμε κρέατα, λουκάνικα, λαχανικά. Τσίκναυπέροχη και καταφύγιο από τα πλαστικάχαλιά που στο μυαλό μου άρχισαν ναγιγαντώνονται και να μας κυνηγάνε μέχριτην Ιχθυόσκαλα. Παραγγέλνω μία πίτταμε απ' όλα και μασουλώ παρέα με την Πέπηπου απολαμβάνει πολύ τη βόλτα μας. Καμιάώρα μετά, στη Στροφή στο Πέραμα, τρώμεφανταστικά μπαρμπούνια και τρειςαχινοσαλάτες. Αν δεν έρθει το φθινόπωρομέχρι την άλλη βδομάδα, θα φύγω από τηνΕλλάδα. Σας φιλώ!
σχόλια