Κυριακή 05/9
Διαβάζω περιοδικά μαγειρικής, νομίζω πως έχω καταλήξει ποιο θα πάρει τη θέση του «Gourmet». Στο αμερικανικό «Saveur» βρίσκει κανείς τη σωστή δόση σπουδαίων κειμένων, πνευματικότητας, γνώσης, αγάπης για το φαγητό και ενδιαφερουσών συνταγών. Το πρώτο τεύχος που αγοράζω έχει αφιέρωμα στην Ελλάδα. Ξεφυλλίζω με επιφύλαξη γιατί έχω φρίξει πολλές φορές στο παρελθόν με ανάλογα αφιερώματα. Πολλές φορές σκέφτηκα ότι οι ξένοι, δυστυχώς, δυσκολεύονται να κατανοήσουν το πνεύμα της ελληνικής κουζίνας. Είναι και τα κλισέ που μας έχουν μετατρέψει σε κάτι μπούφους που όλο τρώνε τζατζίκι και πίνουν ρετσίνα και δεν αφήνουν κανέναν ξένο αλλά και μας πολλές φορές να δούμε την πραγματική ομορφιά, την απέραντη πηγή που ονομάζεται ελληνικό φαγητό. Αυτό το αφιέρωμα είναι μάλλον το καλύτερο που έχει γίνει ποτέ. Όχι γιατί διδάσκει εμένα κάτι ή γιατί θα μάθει εσάς να φτιάχνετε μελιτζάνες παπουτσάκια, αλλά γιατί διδάσκει τους ξένους, βήμα βήμα πώς να κοιτάνε την Eλλάδα. Τι να περιμένουν από το φαγητό της, πού κρύβεται η μαγεία σε ένα πιάτο που φτιάχτηκε με τρία υλικά. Οι συντάκτες αυτού του φανταστικού περιοδικού ταξίδεψαν για έναν μήνα σε όλη την Ελλάδα. Έφαγαν σε αληθινά τραπέζια, έφτιαξαν χορτόπιτες, κάθισαν σε λιβάδια στην Ήπειρο και δοκίμασαν χυλοπίτες με κόκορα, έμαθαν τι είναι γάστρα και ρώτησαν/συνάντησαν τους σωστούς ανθρώπους, που τους μίλησαν για όλα όσα τρώμε στ' αλήθεια εδώ. Όλα τα άρθρα (και είναι πολλά, είναι όλο το τεύχος) εικονογραφούνται με τον πιο αληθοφανή τρόπο. Ένιωσα δέος όταν σκέφτηκα πως η εικόνα μιας οικογένειας στην Πελοπόννησο που τρώει λαδερά σε έναν κήπο στον τόπο της μέσα από ένα τάπερ θα κάνει τον γύρο το κόσμου. Αν ο ΕΟΤ δεν έχει πληρώσει γι' αυτό το κομμάτι, θα πρέπει να το κάνει αναδρομικά. Υπάρχει και ένα άρθρο για το πόσο σπουδαία είναι τα ελληνικά κρασιά, αλλά εγώ δεν ξέρω από κρασί και γι' αυτό δεν θα πω τίποτα άλλο παρά το πόσο ωραία στήθηκε. Πάντως, το ανώτερο κομμάτι του περιοδικού είναι το κείμενο-νεκρολογία της τεράστιας κριτικού εστιατορίων Gaele Green για τον Αμερικανό πορνοστάρ Jamie Gillis. Δεν θα πω περισσότερα, όπως λέει και η Β. «Είναι το πιο τολμηρό γαστρονομικό κείμενο που έχω διαβάσει»... «Saveur», λοιπόν, και όσο εμείς βουλιάζουμε σε ένα παράξενο λίμπο, ο υπόλοιπος κόσμος ξανα-ασχολείται μαζί μας, βλέπε «Vanity Fair» κ.λπ.
Τρίτη 07/09
Και ενώ στην Αμερική γράφουν ύμνους για την ελληνική γεύση, ένα νέο βιβλίο αποδεικνύει ακριβώς τα ίδια. Η φίλη που μου το σύστησε ξέρει από αυτά και είχε δίκιο. Αντιγράφω το δελτίο Τύπου για το βιβλίο Σκοπέλου Γεύσεως Δώρα: «Ότι οι γεύσεις είναι πολιτισμός και αξία ίση με την Ιλιάδα και την Οδύσσεια είναι ένας ισχυρισμός που αρχίζει να γίνεται πια κοινά αποδεκτός στην εποχή μας. Οι μυρωδιές και η υφή των υλικών, οι συνδυασμοί σχημάτων και χρωμάτων και η ποικιλία αναμνήσεων και συναισθημάτων που μπορεί να προξενήσει ένα καλομαγειρεμένο φαγητό έχουν πάψει πια να είναι μόνο μέρος της καθημερινότητας και έχουν γίνει πολύτιμα στολίδια της ζωής, ένας εξωτισμός χωρίς αεροπορικά εισιτήρια, μέσα στον οικείο χώρο της κουζίνας του σπιτιού μας. Με προσοχή και αγάπη, λοιπόν, η φιλόλογος Μαρία Δελητσίκου-Παπαχρίστου, σε συνεργασία με Σκοπελίτισσες οικοδέσποινες και με τη βοήθεια παλιών και σημαδεμένων τεφτεριών και τετραδίων από γιαγιάδες του δροσερού νησιού, συγκέντρωσε εκατοντάδες χρόνια πολιτισμού, ιστορίας και νοστιμιάς σ' αυτό το βιβλίο. Μπορείς να ταξιδέψεις διαβάζοντάς το και να ξεχαστείς μπροστά σ' ένα ποτηράκι με παγωμένο ρόφημα αγριοβύσσινου ή μπροστά σε μια σαλάτα από "κολοκυθόφουντες με λυράκια", να μάθεις να ψήνεις αγκινάρες στη χόβολη ή πώς καθαρίζονται οι πεταλίδες για να μαγειρευτούν με πιλάφι, πώς φτιάχνουν τσίπουρο, λιαστό κρασί, πώς καβουρδίζεται ο καφές και πόσο ταιριάζει στα κεφτεδάκια μια σάλτσα ντομάτα με δαμάσκηνα. Μυστικά και τεχνάσματα χιλιοδοκιμασμένα, ωραίος λόγος και τρυφερές φωτογραφίες συμπληρώνουν αυτή την προσφορά σκοπελίτικης προέλευσης, που έρχεται να σπάσει για λίγο τη μονοτονία της μεγάλης μας πόλης». Δεν έχω κάτι να προσθέσω, πέρα από την απίστευτη χαρά μου που η ελληνική κουζίνα καταγράφεται από ανθρώπους που την κατέχουν και η απλότητά της δεν χρειάζεται να καμουφλάρεται πλέον. Σας φιλώ με την εικόνα από αγκινάρες που ψήνονται στη χόβολη.
σχόλια