Πέμπτη 12/04
Βράζω πατάτες σε αλατισμένο νερό. Θα φτιάξω μια πατατοσαλάτα με αυγοτάραχο, σέλερι και φρέσκο τσίλι. Περιμένω κάτι φίλους το βράδυ και αποφάσισα να ξοδευτώ. Ένα μπαστουνάκι αυγοτάραχο κοστίζει, αλλά αξίζει τον κόπο. Μόλις βράσουν οι πατάτες -να μη λιώσουν, να είναι αλ ντέντε!- τις κατεβάζω από τη φωτιά. Αφού τις ξεφλουδίζω τις κόβω κυδωνάτες. Ραντίζω με αγουρόλαδο, ξίδι από κόκκινο κρασί, αλάτι και πιπέρι. Αφαιρώ από τα σέλερι τα εξωτερικά φύλλα και αφήνω μόνο τις καρδιές, που έχουν και ένα πιο κίτρινο χρώμα. Τα κόβω και τα προσθέτω στο μπολ. Και τρία φρέσκα τσίλι κομμένα σε λωρίδες μακρόστενες. Ανακατεύω τη σαλάτα και στολίζω στα πιάτα μου. Καθαρίζω το μπαστουνάκι του αυγοτάραχου από το κερί που το καλύπτει, και με το εργαλείο που ξεφλουδίζουμε τις πατάτες ξύνω λεπτές φέτες αυγοτάραχο πάνω στα πιάτα μου. Τελειώνω με λεμόνι και φρέσκο πιπέρι. Φανταστικό πιάτο. Το αυγοτάραχο είναι μια πολύ πρωτότυπη προσθήκη στην πατατοσαλάτα και ο απλός αυτός συνδυασμός - πατάτες, σέλερι, τσίλι, λεμόνι, αυγοτάραχο - είναι ονειρεμένος. Από τα καλύτερα πιάτα που έχω ετοιμάσει πρόσφατα. Το σερβίρω με λευκό κρασί «Τέσσερις Λίμνες». Ωραίο, ελαφρύ δείπνο, με την μπαλκονόπορτα ανοιχτή και τη μυρωδιά από τα ανθισμένα δέντρα του δρόμου να ενώνεται με τα αρώματα του κρασιού. Μετά, σερβίρω μια πιατέλα με φρούτα. Ό,τι βρήκα στο μανάβη σήμερα το απόγευμα. Μήλα Fiji, πορτοκάλια, φράουλες, κάτι σταφύλια παραμορφωμένα από τη Χιλή. Και δύο μεγάλα κομμάτια πικρή σοκολάτα Valhronha. Ένας φίλος έφερε ένα μπουκάλι ακριβό κονιάκ. Δεν είμαι συνηθισμένος σε αυτό το ιστορικό ποτό, όμως αυτό είναι πραγματικά ιδιαίτερο. Ευτυχώς το όμορφο δώρο συμπεριλάμβανε και τέσσερα σωστά κρυστάλλινα ποτήρια κονιάκ. Να φτιάχνουμε και την προίκα μας!
Παρασκευή 13/04
Η λαϊκή ξαναζωντανεύει την άνοιξη. Ο καλός καιρός του φετινού χειμώνα έχει εξασφαλίσει σε όλους όχι μόνο καλές σοδειές αλλά και προϊόντα στους πάγκους από πολύ νωρίς μες στη χρονιά. Μυρίζω τις ντομάτες που έρχονται από την Ιεράπετρα και σκέφτομαι καλοκαίρι. Ο ευγενικός κύριος μου ανοίγει μια στα δύο για να δω πως και μέσα - είναι το ίδιο καλή με έξω. Αγοράζω δύο κιλά και σκέφτομαι πως σε αυτή τη λαϊκή έρχομαι τα τελευταία εφτά χρόνια. Τους ξέρω, και αυτοί με αναγνωρίζουν. Κατά καιρούς τούς έχω κάνει μούτρα για ψηλές τιμές και χάλια ζαρζαβατικά. Όμως τώρα έμαθα ποιος έχει τα καλύτερα και δεν πέφτω έξω σχεδόν ποτέ. Επειδή είμαι και περίεργος, προσπάθησα αρκετές φορές να πιαστώ από κουβέντες που ανταλλάσσουν μεταξύ τους για να φανταστώ τις ζωές που κάνουν. Αγαπημένη περίπτωση το τραβεστί που έρχεται με τη μάνα του. Πουλάνε καρότα και λεμόνια. Μόλις σπάει η πολλή δουλειά, η Κ. διασχίζει χαριτωμένα το δρόμο. Κόβει βόλτες όπως η Βουγιουκλάκη σε αυτή την ταινία που ήταν ψαροπώλισσα. Το ίδιο νάζι, ίσως και περισσότερο. Μαλλιά ξανθά και τα φρύδια μια γραμμή. Πάντα κολάν στα πιο φανταχτερά χρώματα. Μιλάει υπέροχα με όλους και πειράζει κάτι νεαρούς σωματαράδες που πουλάνε πατάτες και κρεμμύδια. Αγαπητό μέλος μιας «παρέας» που αγαπιέται γιατί υπάρχει η αμοιβαία γνώση της σκληρής δουλειάς και της μεγάλης προσπάθειας που χρειάζεται μια τέτοια δουλειά. Και μια τέτοια ζωή. Είναι πάντως όλοι τους ευγενέστατοι. Δεν με νοιάζει αν το κάνουν για να πουλήσουν. Εγώ ξέρω πως είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που συναντώ ευγένεια στη Αθήνα. Φεύγοντας σταματώ στον ανθοπώλη και διαλέγω τα λουλούδια από τις μπιζελιές. Σπάνιο λουλουδάκι, που σίγουρα υπάρχει σε λίγα ανθοπωλεία στην πόλη. Φεύγοντας, βλέπω και τις πρώτες γλάστρες με το βασιλικό.
Σάββατο 14/04
Κάνω λίστες για τις ανάγκες του κήπου. Φυτά, εργαλεία, έπιπλα, φωτιστικά και δουλειές που πρέπει να γίνουν. Κοιτάω το εσωτερικό του σπιτιού. Χρειαζόμαστε βάψιμο. Και ένα γερό καθάρισμα. Οι γάτες πρέπει να περιοριστούν. Η απουσία πειθαρχίας λόγω της μικρής τους ηλικίας τις έχει κάνει να νομίζουν πως όλα είναι δικά τους. Αρχίζω με τον αρσενικό, που το κρεβάτι του είναι ο κεντρικός καναπές. Όχι πια... Θέλω μέχρι την πρώτη εβδομάδα του Μάη να έχουν τελειώσει όλες οι καθαριότητες και να κλειστούν όλα τα βαριά υφάσματα στα ντουλάπια. Να βλέπω από τις λεπτές κουρτίνες τα φύλλα της γαζίας. Προς το παρόν ξεκινώ με γενικά κλαδέματα, καθαρισμό πεζουλιών και τακτοποίηση των γλαστρών. Πως χαλάνε κάθε χρόνο, δεν μπορώ να καταλάβω.
Κυριακή 15/04
Όλο το σαββατοκύριακο παρακολουθώ επεισόδια από τη σειρά «The Sopranos». Ασταμάτητα, ένας κύκλος μετά τον άλλο, με βιδώνουν στον καναπέ. Παρατηρώ πως ένα από τα βασικότερα στοιχεία της σειράς είναι η καθημερινότητα αυτού του πολύ επικίνδυνου γκρουπ. Και για τον Ιταλό (ακόμα και όταν ζει στο New Jersey) το φαγητό είναι στο απόλυτο κέντρο. Το γραφείο του Τόνι Σοπράνο κρύβεται πίσω από ένα χασάπικο. Ανάμεσα σε φόνους, ξεσκαρταρίσματα, πόρνες, διαπλοκές και σφαλιάρες στρώνουν και ένα τραπέζι, όπου τρώνε τα καλύτερα. Όμως η βασίλισσα είναι η σύζυγος Καρμέλλα. Στην κουζίνα-φαρμακείο του οίκου Σοπράνο πνίγει την απελπισία της βυθίζοντας τα διαμαντένια δαχτυλίδια της (όλα από blood money, όπως της λέει και ο ψυχολόγος) σε συνταγές παραδοσιακές ιταλικές. H καλύτερη τηλεοπτική σειρά. Πάνω απ' όλες τις αντίστοιχες. Παρασύρομαι κι εγώ από αυτό το ασταμάτητο φαγοπότι και τρώω χωρίς διακοπή, όλο το γουικέντ.
Τρίτη 17/04
Η μέρα μας κυλά με εντάσεις. Ακόμα και το Δεσποινάκι, που η ψυχή της είναι ένα ανθισμένο λιβάδι, σήμερα το έχουν στοιχειώσει τα νεύρα ολονών. Με κοιτάει, και απαντάει μονολεκτικά. Όμως ένα καλό νέο αλλάζει τον αέρα. Ένα μπράβο για την προσπάθειά μας. Δεν χρειάζονται πολλά για να αλλάξει το κλίμα. Και εκεί που φώναζες στη Μαρκέλλα και αυτή σε έβριζε από μέσα της, γιατί καθόλου δεν έφταιγε και γιατί κάθε Τρίτη είναι σαν να περνάμε από στρατιωτική εκπαίδευση, τώρα γελάτε σα χάνοι. Γιατί κατά βάθος αγαπιόμαστε. Σε μια τηλεφωνική γραμμή τα παιδιά από το Fresh μιλάνε με την Αδριανή, την ώρα που όλοι φωνάζουν πάνω από το κεφάλι της για τα καλά νέα. Σε δέκα λεπτά μάς στέλνουν, με ταξί, τρεις τούρτες και ροζέ σαμπάνια. Σοκολάτα, φράουλες και λίγο bubbly, που λένε και οι Άγγλοι, για να μας μπει καλά το καλοκαίρι. Μπράβο. Είμαι πολύ περήφανος. Σας φιλώ.
σχόλια