Πέμπτη 31/05
Στην οδό Φωκυλίδου υπάρχει -κάτω από τις νεραντζιές- ένα πολύ ιδιαίτερο κατάστημα. Το Weekend της Εύχαρις. Πρόκειται για ένα μικρό διαμάντι. Κατεβαίνεις δυο σκαλάκια και βρίσκεσαι σε έναν μικρό χώρο που αν τον είχε οποιοσδήποτε άλλος, ίσως και να μην έλεγε τόσα πολλά. Η κυρία Εύχαρις όμως θα μπορούσε να δίνει μαθήματα γούστου σε πολλούς Αθηναίους, και αυτό φαίνεται από την τάξη και το γούστο που αποπνέει το συγκεκριμένο μέρος. Η ίδια ξέρει να μιλάει και να φέρεται υπέροχα και ζεστά σε όσους κατεβαίνουν τα δύο σκαλάκια και θέλουν να αγοράσουν κάτι αλλιώτικο. Κάτι που ίσως να μην το φοράνε πολλοί στην Αθήνα. Ένα γιαπωνέζικο σάλι ή, το χειμώνα, μια κατακόκκινη κουβέρτα. Η συλλογή είναι ένα μαγευτικό μείγμα από ρούχα, αξεσουάρ, αρωματικά χώρου, φανταστικές χειροποίητες κουβέρτες, μαξιλαράκια και ό,τι άλλο θα μπορούσε να σημαίνει λεπτό απροσδόκητο γούστο. Η πρώτη μου επαφή με το Weekend ήταν ένα δώρο που μου έκαναν. Ένα παλιό γιαπωνέζικο ανδρικό κιμονό. Αριστούργημα. Τυλιγμένο μέσα σε ριζόχαρτα, ροδοπέταλα και κορδέλες, το πρωτοχρονιάτικο αυτό δώρο έμοιαζε να είναι από παραμύθι. Έκτοτε είμαι συχνός επισκέπτης. Φέτος έβαλα στο μάτι τα αρωματικά σαπούνια και μια υπέροχη τσάντα. Πριν τις διακοπές θα είμαι εκεί. Η κυρία Εύχαρις λοιπόν ψάχνει για ένα άτομο με λεπτό γούστο που θα ήθελε να εργαστεί στο Weekend. Αν σας αρέσει αυτό που διαβάσατε πάρτε ένα τηλέφωνο στο 210 3625 211 και μιλήστε με την υπέροχη κυρία.
Παρασκευή 01/06
Αγοράζω φράουλες και βερίκοκα. Είναι πολύ καλά αυτή την εποχή. Πανάκριβα βέβαια. Νομίζω πως έχουμε χάσει κάθε αίσθηση της πραγματικότητας όσον αφορά τις τιμές των τροφίμων. Τέσσερα ευρώ για ένα κιλό βερίκοκα. Δεν θα αναφέρω καθόλου το σκάνδαλο με τα κεράσια. Με λιγότερα αγοράζεις δύο T-Shirts από την Ομόνοια παρά ένα κιλό κεράσια. Και δεν είναι καν ωραία. Δεν γίνεται ρε παιδιά. Τέλος πάντων. Ετοιμάζω μια τάρτα φρούτων με σπιτική κρέμα πατισερί. Στο food processor ετοιμάζω τη ζύμη για τη βάση. Βούτυρο παγωμένο σε κύβους, αλεύρι, ζάχαρη, μερικές κουταλιές παγωμένο νερό και δύο αυγά. Τα αναμειγνύω γρήγορα γρήγορα, χωρίς να περιμένω να γίνουν ομογενοποιημένη ζύμη. Αν το αφήσετε πολλή ώρα η ζύμη θα γίνει πολύ ελαστική. Σε μεμβράνη τυλιγμένο μια ώρα στο ψυγείο, για να δέσει. Εν τω μεταξύ ετοιμάζω την κρέμα πατισερί. Γάλα, κρέμα γάλακτος, αυγά, αλεύρι, αληθινή βανίλια και ζάχαρη. Θέλει τρόπο. Αλλά δεν είναι και τριγωνομετρία. Όλα τα βιβλία ζαχαροπλαστικής έχουν μια συνταγή για κρέμα πατισερί. Εγώ ακολουθώ τον τρόπο του Gordon Ramsay, που δεν αποτυγχάνει ποτέ. Αφού ψηθεί και κρυώσει η βάση της τάρτας μου (μην αποθαρρυνθείτε αν δεν καταφέρετε να πετύχετε τη ζύμη τάρτας. Η αλήθεια είναι πως, ενώ δεν είναι δύσκολη, αυτή η ζύμη είναι σαν να πρέπει να περάσεις εξετάσεις για να σου πετύχει. Γι' αυτό συνεχίστε να δοκιμάζετε μέχρι να περάσετε τις εξετάσεις!), απλώνω πρώτα την κρέμα και από πάνω οι φράουλες και τα βερίκοκα. Αριστούργημα.
Δευτέρα 04/06
Είμαι κατενθουσιασμένος με το «Σινεμά στο Πιάτο». Για όσους δεν το ξέρουν, πρόκειται για ένα αφιέρωμα στο θερινό στη Δεξαμενή, όπου κάθε Δευτέρα θα προβάλλεται μια ταινία που θα έχει «κάποια» σχέση με τη μαγειρική. Μετά στο Frame -ακριβώς δίπλα- θα στήνεται ένα ολόκληρο πάρτι με την ατμόσφαιρα της συγκεκριμένης ταινίας και μενού inspired from the movie! Λέω κάποια γιατί για μερικές ταινίες η σχέση δεν είναι εμφανής. Η ατμόσφαιρα της ταινίας όμως ίσως να είναι αρκετή για να δημιουργήσει εικόνες στο μυαλό του θεατή, που θα τον παραπέμψουν σε συγκεκριμένη κουζίνα. Την ερχόμενη Δευτέρα θα προβληθεί το Down With Love. Πρόκειται για μια γαργαλιστική ερωτική ιστορία που εκτυλίσσεται στη Νέα Yόρκη το 1962. Η Μπάρμπαρα Νόβακ αναστατώνει την πόλη με το βιβλίο της Κάτω ο Έρωτας, ένα προ-φεμινιστικό μανιφέστο που διακηρύσσει την άρνηση στον έρωτα, ενθαρρύνοντας τις γυναίκες προς την κατεύθυνση της επαγγελματικής σταδιοδρομίας, της απόκτησης εξουσίας και του σεξ χωρίς συναισθηματικές δεσμεύσεις. Όταν το επαναστατικό βιβλίο της Μπάρμπαρα εκτοξεύεται στην κορυφή του καταλόγου πωλήσεων γίνεται στόχος του Κάτσερ Μπλοκ, ενός γοητευτικού δημοσιογράφου ο οποίος αποφασίζει να την κατακτήσει με τον δικό του τρόπο. Παλιομοδίτικη και μοντέρνα μαζί, η ταινία αναπαράγει μοναδικά την τεχνικολόρ αίσθηση και τη χαρούμενη ατμόσφαιρα της υπέροχης «χρυσής» δεκαετίας του '60. Ένα αχτύπητο δίδυμο, πανέξυπνοι σοφιστικέ διάλογοι, κομψότητα και στιλ, διαμερίσματα με θέα στο Μανχάταν, cocktail φορέματα, μαρτίνι και σικ dinner parties: η Νέα Υόρκη με την τελευταία λέξη της μόδας. Υπέροχες οι σκηνές όπου η Ρενέ Ζελβέγκερ καταβροχθίζει σοκολάτες για να καταπνίξει την ανάγκη της για έρωτα... Ανυπομονώ να δω το μενού. Ελπίζω να είναι όσο ροζ όσο φαντάζομαι... Σας φιλώ!
σχόλια