Τρίτη 27/3
Έχασα κάθε αίσθηση της γεύσης. Τα φαγητά δεν είναι πια φαγητα, είναι απλώς μια ύλη που βάζεις στο στόμα, μασάς, καταπίνεις, σου προκαλεί έναν κορεσμό. Κάπως θες να πας για ύπνο μετά. Την Παρασκευή, που χάλασα τη δίαιτα, ήταν όμορφα: είδαμε φίλους που είχαμε καιρό να δούμε, έφαγα και ήπια. Ό,τι ήρθε στο τραπέζι ήταν αριστούργημα. Και το κρασί. Δεν συγκράτησα την ετικέτα, ήταν όμως σαν νέκταρ. Πάλι δεν έμεινε τίποτα. Άρχισα να χάνω την αίσθηση αυτή που με διακατείχε κάθε φορά που έτρωγα κάτι ωραίο. Όσοι είναι καλοφαγάδες εδώ πέρα ξέρουν τι εννοώ. Στην αρχή όλα συντελούνται στη γλώσσα: οι γεύσεις, η θερμοκρασία, η υφή. Από εκεί στέλνονται χιλιάδες μηνύματα. Η οσμή έχει ήδη κάνει τη δουλειά της, οι εικόνες έχουν αρχίσει ήδη να περνάνε μπροστά σου σαν ένα μαγικό σινεμά γεμάτο χρώματα, παλιές αναμνήσεις και καινούργιες ιδέες. Κάθε μπουκιά που παίρνεις από ένα νόστιμο πιάτο είναι ένα πανηγύρι στο μυαλό. Τουλάχιστον για μένα έτσι ήταν. Τώρα, τίποτα. Ελπίζω να μην έγινε καμιά ζημιά και να έχασα το ενδιαφέρον μου! Η μεγαλύτερη πλάκα και τραγωδία μαζί αυτής της ιστορίας είναι όταν κάποιος που ξέρει να μαγειρεύει λίγο καλύτερα πάει να φτιάξει αυτές τις συνταγές που δίνουν κάποιες δίαιτες. Τις προάλλες έφτιαξα μια κρέμα custard με άπαχο γάλα και ασπαρτάμη. Τι να λέμε! Ούτε να την περιγράψω δεν θέλω. Παρ’ όλα αυτά, την έφαγα, ήταν ένα αίσχος. Χτες αποπειράθηκα να φτιάξω ένα ψωμί χωρίς αλεύρι, με γιαούρτι, αυγά, λίγες νιφάδες βρώμης και μαγιά. Σχεδόν εξερράγη μέσα στον φούρνο. Είκοσι χρόνια φουρνίζω ψωμιά, τέτοιο πράγμα δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου. Δεν υπάρχει σωτηρία για τον μάγειρα, σκέφτομαι. Πάντα με love handles θα πηγαίνει για μπάνιο. Παράλληλα με την τραγωδία που περιγράφω, βρήκα κι έναν ανακουφιστικό τρόπο να επιβιώσω από αυτό το βίαιο διατροφικά και γαστρονομικά διάστημα. Αφού δεν τρώω, ας βλέπω και ας διαβάζω τουλάχιστον! Παρακολουθώ εκπομπές μαγειρικής στο YouTube με τις ώρες. Φοράω τ’ ακουστικά και ακούω τους ήχους από τα κατσαρολικά, τη μουσική που παράγουν οι τροφές όταν ακουμπούν το καυτό λάδι ή όταν σιγοβράζουν καλυμμένες με τον πιο παχύ και αρωματισμένο καπνό. Κοιτάω τα έμπειρα χέρια των σεφ να φιλετάρουν ψάρια και ν’ ανοίγουν ζύμες στον αέρα. Κοιτάω σαν μαγεμένος τη Μάρθα Στιούαρτ να καλύπτει με frosting ένα κέικ καρότου και να δημιουργεί με τη σπάτουλα αυτά τα συννεφάκια από κρέμα. Στα βιβλία, πάλι, το παίζω πιο σοβαρός και παλεύω να μελετήσω τις πιο δύσκολες συνταγές, φαντασιωνόμενος ένα μεγάλο τραπέζι που θα κάνω για να γιορτάσω την είσοδό μου στον χώρο των αδύνατων. Διαβάζω και ξαναδιαβάζω, σκέφτομαι υλικά και σκεύη. Προχθές έκανα μια λίστα με εργαλεία που θα χρειαστούν για να γίνουν όλα αυτά και, δυστυχώς, έπεσα και πάνω στο Pacojet, τη μηχανή που κάνει θαύματα στις κουζίνες των σεφ και κοστίζει πολλές χιλιάδες δολάρια. Πριν μάθω την τιμή, σκέφτηκα για δύο-τρία λεπτά τι παγωτό φιστίκι θα έφτιαχνα με αυτό το θαύμα. Μετά είδα την τιμή και συνήλθα. Πάντως, στο μυαλό μου είμαι οργανωμένος στο φουλ! Στο μυαλό όλα τα τραπέζια του κόσμου. Στην πραγματικότητα, τίποτα. Μάλλον τρελάθηκα. Η στέρηση υδατάνθρακα με έχει τρελάνει. Μπαίνω και σε κάτι φόρουμ με κόσμο που είναι σε δίαιτα και μοιράζεται τις σκέψεις του και τις αγωνίες του γι’ αυτό το πράγμα. Έχω πετύχει και κάτι ανορεκτικά κοριτσάκια που δηλώνουν πως έχουν να φάνε υδατάνθρακα από το 2005. Τις τρολάρω, όποτε τις πετυχαίνω. Τους λέω να φύγουν να μας αφήσουν στον πόνο μας κ.λπ. Προχθές μπήκε ένα υπέρβαρο κορίτσι κι έγραψε τα εξής: «Γεια σας. Είμαι η τάδε από τη Μινεσότα. Είμαι δεκαοκτώ χρόνων και υπέρβαρη. Ντρέπομαι τόσο για τον εαυτό μου που δεν βγαίνω από το σπίτι μου. Απέκτησα βιονική ακοή και ακούω όλα τα κακόβουλα σχόλια που λένε πίσω από την πλάτη μου. Όποτε ακούω αυτόν το φρικτό ψιθυριστό ήχο σαν σύρσιμο οχιάς, κουβέντες πικρόχολες για μένα, θέλω ν’ ανοίξει η γη να με καταπιεί. Έχω βαρεθεί τη ζωή μου. Βοηθήστε με. Πιστεύετε πως μπορώ να τα καταφέρω; Υπάρχει ένα αγόρι που συμπαθώ και θέλω να με βγάλει έξω. Να τα φτιάξουμε. Λέτε να τα καταφέρω;». Της έστειλα απαντητικό. Πρώτη φορά το έκανα. Της είπα να κάνει κουράγιο και να μην ανησυχεί, θα τα καταφέρει. Ελπίζω. Σας φιλώ
σχόλια