Σάββατο08/03
Ξυπνώσε μια ήσυχη Αθήνα. Η έλευση της άνοιξηςείναι γεγονός. Από το παράθυρο τουυπνοδωματίου ο αέρας που μπαίνει μυρίζειφρεσκοκομμένο γρασίδι. Ο μόνος θόρυβοςπου σπάει την ησυχία αυτού του όμορφουπρωινού είναι η φωνή του παλιατζή. Θέλεινα ανέβει στα σπίτια μας, να μαζέψειό,τι δεν θέλουμε (με το αζημίωτο) καιμετά να πάει να το πουλήσει κάπου αλλού.Μου αρέσουν τα άδεια σπίτια. Αυτά πουοι κάτοικοί τους φροντίζουν να τααλαφρύνουν από το παρελθόν. Τη σαβούρατου παρελθόντος δηλαδή. Όχι τις χαρές.Μπαίνει κανείς σε σπίτια και βρίσκεταιαντιμέτωπος με βουνά ολόκληρα απόχαρτούρα, ρούχα παλιά, ηλεκτρονικά πουδεν λειτουργούν πια, καλώδια, παπούτσιααπό το '81 και άλλα κατάλοιπα τουπαρελθόντος που αισθάνεται κανείςασφαλής όταν τα φαντάζεται στοιβαγμένακάπου μέσα στα αχανή σπίτια. Εγώ δεν τομπορώ αυτό. Δεν θέλω. Θέλω καθαρά ράφια,βιβλιοθήκες μόνο με όσα βιβλία έχωαγαπήσει και ντουλάπες με όσα ρούχαχρειάζομαι. Το άλλο είναι επικίνδυνο.Ντύνομαι και κατεβαίνω για καφέ. ΣτοΜαγκαζέ, τα ανοιξιάτικα πρωινά στονπεζόδρομο με καφέ και εφημερίδες είναιένα μυθιστόρημα. Ο λόφος της Ακρόποληςπάνω μας, κόσμος χαλαρός να πηγαίνειπάνω κάτω και ο ήλιος να μας χαϊδεύει.Για λίγο καιρό θα συμβαίνει αυτό. Μετά,θα τρέχουμε να βρούμε σκιά και δροσιά.
Στοαυτοκίνητο φορτώνονται πέντε άτομα μεκατεύθυνση ένα χωριό λίγο μετά τοΚαπανδρίτι. Σταματάμε στην πλατεία ενόςχωριού και αγοράζουμε ολόφρεσκογαλακτομπούρεκο σε πήλινο δοχείο καισεκέρ παρέ. Ολόφρεσκα. Προορισμός μιαταβέρνα με μυθικά κρέατα. Στην αυλή τηςμια τεράστια, υπέργηρη μουριά που ακόμαδεν έχει φύλλα. Υπόσχεται μεγάλες δροσιέςτα καλοκαίρια. Απέναντι, χωράφια μεαμυγδαλιές. Όταν κάνεις πολύ καιρό ναδεις τη φύση, είναι λίγο τρομακτική στηναρχή. Σου φαίνεται άγνωστη. Εκεί φτάσαμε.Να αισθανόμαστε καλά με την ασχήμια τηςπόλης και να μας τρομάζουν οι μυγδαλιές.Μέσα στην ταβέρνα μόνο οικογένειες.Ξεχωρίζουμε σαν τη μύγα μες στο γάλα.Όλοι είναι με τα σαββατιάτικά τους,παιδάκια πάνε κι έρχονται, άλλεςσυζητήσεις, άλλο χιούμορ. Παραγγέλνουμεκρέατα ψητά, σαλάτες, πατάτες καιτηγανόψωμο. Οι σαλάτες μας κάνουν τημεγαλύτερη εντύπωση. Ρόκα άγρια, πιπεράτη,με φύλλα μικροκαμωμένα. Καταλαβαίνεικανείς πως αυτό το χορταρικό δεν ήρθεαπό θερμοκήπιο. Μαρούλια τραγανά καιδροσερά. Αληθινή φύση. Τα κρέατα μοναδικά.Ανάβουν οι συζητήσεις. Τους καπελώνουμεόλους με τις φωνές και τα γέλια μας.Βγαίνουμε στην αυλή και κάτω απ' τηγέρικη μουριά τρώμε γιαούρτι με κυδώνιακαι το γαλακτομπούρεκο που πήραμε απότο χωριό. Στο δρόμο για την επιστροφήτραγουδάμε μεγαλοφώνως ένα ποτ-πουρίαπό λαϊκά. «Η Μαρκίζα», «Υπάρχω»,«Θα κλείσω τα μάτια», «Η πιομεγάλη ώρα», «Σε βλέπω στο ποτήριμου». Οι φίλοι είναι μαγεία. Με κανένανγκομένο δεν τα κάνει κανείς αυτά. Η Πέπηερμηνεύει Λίτσα Διαμάντη μοναδικά. Σεκάποια φανάρια στην Κηφισιά ο οδηγόςενός αυτοκινήτου μας κοιτάει έντρομος.Το βράδυ έχω χάσει τη φωνή μου, αλλά ηαυτή η μέρα θα μου μείνει αξέχαστη.
Δευτέρα10/3
Κατηφορίζωτο άδειο κέντρο και κατευθύνομαι προςτη Βαρβάκειο. Το μοναδικό μέρος στηνκεντρική Αθήνα που σήμερα λειτουργεί.Έχουμε τραπέζι στο ωραιότερο μπαλκόνιτης Αθήνας και έχω υποσχεθεί μερικάφαγητά. Επιλέγω χταπόδια, γαρίδες,καραβίδες και σταματάω στις κυρίες μετα χόρτα μπροστά από την ψαραγορά. Έχουνφρέσκα σκόρδα. Μικρά τρυφερά σκόρδα πουφαίνονται αθώα, αλλά μόλις τα δαγκώσεις,η δύναμή τους σε συνεπαίρνει. Ετοιμάζωχταπόδι κρασάτο αλά mother. Πρόκειται γιαμια πολύ απλή συνταγή που ίσως κάνειπολλούς να φρίξουν με τις ανορθόδοξεςοδηγίες της. Λειτουργεί όμως. Σε μιακατσαρόλα βάζω τα χταπόδια που έχωπλύνει καλά και τα έχω κόψει. Τρία τέταρτατου ποτηριού σπορέλαιο (όσες φορέςπροσπάθησα να την πείσω να το φτιάξειαλλιώς, μου έβαλε τις φωνές), δύο ποτήριακόκκινο ξηρό κρασί, λίγο νερό, τριάντακόκκους πιπεριού, μισό ξυλαράκι κανέλα,δύο φύλλα δάφνης και ένα κουταλάκι τουγλυκού αλάτι. Τα σιγοβράζω για περίπουδυόμιση ώρες μέχρι να μαλακώσουν ταχταπόδια, και η σάλτσα να είναι έναβαθυκόκκινο, βελουδένιο ζουμί. Όση ώραβράζει το χταπόδι μου εγώ ετοιμάζωελιόψωμα και καλαμάρια γεμιστά με ρύζι,ντομάτα, δυόσμο, μαϊντανό και κόκκινεςπιπεριές. Το μυστικό είναι η γλυκιάπάπρικα. Στο τραπέζι ενώνονται οιδυνάμεις πολλών ανθρώπων και το αποτέλεσμαείναι μια αξιοζήλευτη συλλογή μεσαρακοστιανά φαγητά. Στο μπαλκόνιανάβουμε κάρβουνα και ψήνουμε τιςγαρίδες. Στο ραδιόφωνο λαϊκά, στηνκατάψυξη τρία κιλά σορμπέ μάνγκο απότο Kayak, και στο ημερολόγιό μου άλλη μιασπουδαία μέρα. Σας φιλώ.
σχόλια