Πέμπτη30/04
ΟΓιώργος με απαγάγει από τη δουλειάμεσημεριάτικα. Με τη μηχανή κατηφορίζουμετη Συγγρού. Όλη η ασκήμια της αγαπημένηςμου πόλης είναι μάλλον μαζεμένη σε αυτόντο δρόμο. Εφιαλτικά κτίρια και στις δύομεριές αυτού του λυτρωτικού δρόμουστέκονται αγκαλιά με γιγαντοαφίσες καιταμπέλες. Τα δέντρα μοιάζουν ψεύτικα,οι σειρές με τους φοίνικες στη μέση, έναανέκδοτο. Είναι ακόμα άνοιξη, και ψυχρήμάλιστα, και τα πρόσωπά μας καίγονταιαπό την καυτή άσφαλτο. Πηγαίνουμε γιαψαράκια στη Μαργαρώ, έξω από τη ΣχολήΝαυτικών Δοκίμων. Εκεί που γυρίστηκε ηΑλίκη στο Ναυτικό. Στην πύλη τουστρατοπέδου οι εξοδούχοι, ντυμένοι μετη χειμερινή στολή εξόδου του Ναυτικού,ανηφορίζουν όμορφοι το δρόμο. Η Μαργαρώείναι ένα πολύ απλό πράγμα, από τααγαπημένα μου όμως. Δεν υπάρχει επιλογή.Όσες φορές έχω πάει το μενού είναιμπαρμπούνια και αν είσαι τυχερός γαρίδεςτηγανητές, χωριάτικη σαλάτα και ψωμί.Τα ψαρικά είναι πάντα τηγανισμένα σεκαθαρό λάδι και «φοράνε» ένα τραγανόκουρκούτι. Χώνω τα δόντια μου μέσα στηναφράτη σάρκα του μπαρμπουνιού καιχαίρομαι γα το χοντρό αλάτι που δεν σεαφήνει να ξεχαστείς. Γεύση μοναδική -όσους τρόπους και να σκεφτείς για ναμαγειρέψεις το μπαρμπούνι, το τηγάνισμαθα φωλιάζει στο πίσω μέρος του μυαλούσου, όπως και η χωριάτικη σαλάτα πουέρχεται στο τραπέζι. Ένα βουναλάκι μεγαρίδες μάς αποτελειώνει. Τρώμε, κοιτάμεστο βάθος τη θάλασσα του Πειραιά καιστα αριστερά τις πανάσχημες πολυκατοικίεςπου με τον καιρό βυθίστηκαν στη μαγείακαι την ποίηση της περιοχής και έγινανόμορφες. Επιστρέφω στη δουλειά μεχαμόγελο. Γιώργο ευχαριστώ.
Παρασκευή1/05
Ξεκινάη μικρή οδύσσεια που κάθε Αθηναίος, οοποίος επιθυμεί να φάει σε εστιατόριοτο παρασκευο-σαββατοκύριακο, είναιυποχρεωμένος να περάσει. Η συγκεκριμένηοδύσσεια ονομάζεται «κάνω κράτηση»,και συμπεριλαμβάνει μια αγχωτικήδιεργασία όπου με τους οδηγούς στο χέριτηλεφωνείς στα δεκάδες καλά εστιατόριαμε χάρη και εκλιπαρείς για ένα τραπέζι.Αν δεν είσαι «κάποιος», δύσκολα θα φαςτο βράδυ αυτό και, βεβαίως, το όχι πουθα εισπράξεις δεν θα έχει ίχνος συμπόνιαςκαι ευγένειας. Στα μούτρα σού κλείνουντο τηλέφωνο. Και καλά κάνουν, αφού καιτην άλλη βδομάδα πάλι θα παρακαλάς. Εγώ,πάντως, σήμερα που η Αθήνα είναι έρημη,ζήτησα τραπέζι σε νέο εστιατόριο, όπουμου αρνήθηκαν σε κλάσματα δευτερολέπτου.Το ίδιο βράδυ έτυχε να περνώ απο κεί στοδρόμο για κάπου αλλού. Ήταν βεβαίωςμισοάδειο... Πριν δύο εβδομάδες ήμουνστο Παρίσι. Έφαγα σε όλα τα μέρη πουήθελα και δεν σκέφτηκα ούτε μια φοράπως θα πρεπε να κάνω κράτηση. Φίλοι μου,αν μπορεί το Παρίσι, μπορείτε κι εσείς...Ακολουθώντας τις προτροπές του κ.Αντωνόπουλου, που πριν μερικά τεύχηέγραφε με θαυμασμό γι' αυτό στο Αθηνόραμα,αλλά και τις πολύ καλές εντυπώσεις τηςΝάνσυς, διασχίζουμε με GPS το Περιστέριμε κατεύθυνση τον Πυρόλιθο. Μοναδικό,φιλόξενο μέρος, με ελληνική κουζίνα,που στο κέντρο της Αθήνας δεν θα βρείτε.Όχι σε αυτές τις τιμές τουλάχιστον. Ηαχινοσαλάτα είναι τραγανή και δροσερή,κάθε κουταλιά είναι μια βουτιά κάπουστην Αμοργό, τα υπόλοιπα πιάτα πουακολουθούν (γαρίδες με σάλτσα ούζου,μυδοπίλαφο, ψάρι φρικασέ) είναι όλακαλοφτιαγμένα, πεντανόστιμά, χωρίςεξάρσεις και παραφωνίες. Κάποιος ταδοκίμασε την ώρα που τα έφτιαχνε, κάποιοςτα έφτιαχνε στο σπίτι του πολύ καιρόπριν τα φτιάξει για να τα σερβίρει στουςπελάτες του. Φάγαμε μοναδικά καισχεδιάζουμε ήδη άλλη μια εκδρομή με GPSστο Περιστέρι, τότε που στον Πυρόλιθοη αχινοσαλάτα θα σερβίρεται κάτω απότα δεντράκια του αλσύλιου απέναντι.Μέχρι το γλυκό είχα ξεχάσει τελείως τημιζέρια του εστιατορίου που με απέρριψεστο κέντρο.
Κυριακή 3/05
Ταμεσημέρια στην Τ. πάντα έχουν μιαμυσταγωγία. Δεν μπορώ να το προσδιορίσωακριβώς, μπορεί να είναι το κατσικάκιπου ψήνεται πάνω σε χλωρές κλιματόβεργες,τα ντολμαδάκια της Α. που κάθε μπουκιάτους σε κάνει να χαμογελάς πονηρά, οικρυφές εκπλήξεις που όλο και από κάπουεμφανίζονται στο τραπέζι ή το φως πουμπαίνει από αυτό το ολάνθιστο παράθυροόπου τριάντα διαφορετικά φυτά συνθέτουνένα συγκινητικό ικεμπάνα, μια κορνίζαπου πλαισιώνει την πιο όμορφη παρέα τουκέντρου. Έχω απαγάγει ένα μπολ μεκοκκινιστό αρακά και προσπαθώ να τοκρύψω από την υπόλοιπη ομήγυρη. Παίρνουμετην ανηφόρα για το σπίτι υπνωτισμένοιαπό το γλυκό απόγευμα. Στην πόρτα μάςυποδέχεται η έγκυος γάτα μας. Αυτό τοτέρας που μέχρι χθες δεν σε άφηνε να τοαγγίξεις, τώρα έγινε μια γλυκιά καιχοντρή γάτα, σχεδόν όμορφη. Της έφτιαξαμια κρυψώνα σε ένα ντουλάπι να πάει ναγεννήσει, την κατάλαβε αμέσως. Από μικρήήθελε να είναι κρυμμένη. Όποιος θέλειγατάκια, σε ένα μήνα θα χαρίζω.
Σας φιλώ!
σχόλια