ΤΡΙΤΗ 17/4
Έχω στα χέρια μου δυο νέα βιβλία, που είμαι σίγουρος πως θ’ αγαπήσω. Για το ένα ενημερώθηκα από την ίδια τη συγγραφέα, όταν ήταν ακόμη στα σκαριά. Η αγαπημένη Λένα Διβάνη με ενημέρωσε πως έγραφε ένα μυθιστόρημα του οποίου ο ήρωας θα ήταν ένας γάτος. Ο Ζάχος Ζαχάρης. Ήξερε τη μανία μου με τα felines και τη μοιράστηκε μαζί μου. Και καλά έκανε, διότι πραγματικά το περίμενα με ανυπομονησία. Λοιπόν, το γατοβιβλίο Εγώ, ο Ζάχος Ζάχαρης μόλις κυκλοφόρησε και δεν υπάρχει περίπτωση να συμπαθείτε τις γάτες και να μη θέλετε να το διαβάσετε. Μόλις το έχω ξεκινήσει κι έχω κολλήσει. Ο Ζάχος είναι ένας λευκός γατάκος, λίγο κουλτουριάρης νομίζω, με ταπεινές καταβολές, που γρήγορα κατάλαβε πως έπρεπε να το παλέψει λίγο, για ν’ ανέβει λίγο την κοινωνική γατοσκάλα και να κάνει όσα ονειρεύεται. Έχω διαβάσει μόνο τις πρώτες τριάντα σελίδες και δεν ξέρω πολλά να σας πω, θα επανέλθω. Όμως ο Ζάχος φαίνεται φοβερός τύπος και η Λένα άλλη μια φορά έδειξε το υπέροχο στυλ που έχει στο γράψιμο αλλά και τη χαλαρή αντιμετώπισή της απέναντι στη ζωή. Εγώ, πάλι, που είμαι μανιακός με τις γάτες και συνομιλώ κανονικότατα μαζί τους, τις θεωρώ παρεάκια, μέρος της ζωής μου και είμαι πεπεισμένος πως καταλαβαίνουν τα πάντα κ.λπ., τρελάθηκα με τον Ζάχο διότι είναι αληθινός γάταρος με τα όλα του: ύφος, στυλ, τρόπος ομιλίας (!) τα πάντα. Και πιστεύω πως το επόμενο Σάββατο θα περάσω τέλεια, διαβάζοντας την αφήγηση της ζωής του. Παραθέτω, αγαπημένε γατόφιλε αναγνώστη, ένα μικρό απόσπασμα από το κεφάλαιο όπου ο Ζάχος συλλογίζεται με ποιον τρόπο θ’ αλλάξει οικογένεια, για να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται: «Πού να πάω, όμως; Ιδού η απορία! Γνώριζα ότι το περιβάλλον σου δεν έχει απλώς τεράστια σημασία, είναι όλα τα λεφτά: αν πλατσουρίζεις ολημερίς στη λίμνη, σε λίγο θα γίνεις ψάρι. Δηλαδή, δεν διάλεγα σπίτι. Ζωή διάλεγα. Δείτε τη γάτα του Ουίλιαμ Μπάροουζ, φερ’ ειπείν. Μην απορείτε που επέλεξε να ζήσει μετά του κυρίου αυτού. Ναι, ήτο ελαφρός ψυχασθενής. Ναι, πυροβόλησε τη συμβία του για πλάκα. Τη γάτα του, όμως, τη μεταχειριζόταν ωσάν τη βασίλισσα του Σαββά. Οι φήμες λένε ότι θα προτιμούσε να στερηθεί ακόμα και τις εισπνοές μπενζετρίν παρά τη μυλαίδη του. Και το κυριότερον, την άφησε στη γατοϊστορία. Στοιχηματίζω πως θα έχετε δει άπειρα ενσταντανέ τη λαίδης επί της γραφομηχανής του μυθικού τζάνκι. Οπότε, μπραβίσιμο, μις Μπάροουζκατ. Πέσατε διάνα». Λένα, συγχαρητήρια, θα το δώσω και στα παιδιά να το διαβάσουν (στα γατάκια δηλαδή).
Το άλλο βιβλίο ήρθε ακριβώς τη στιγμή που τα χέρια είχαν χωθεί στα χώματα του κήπου και που ο κουρεμένος κισσός πέταξε τα πρώτα του φύλλα. Κι έχει να κάνει και αυτό με μια μανία. Γιατί και τα γατάκια μανία είναι. Μόλις έχει εκδοθεί ένα εξαιρετικό βιβλίο, φίλε, με τον τίτλο Fern Fever: The Story of Pteridomania. Ένας πανέμορφος τόμος που καταγράφει την υστερική μανία της βικτωριανής Αγγλίας με τις φτέρες. Υπήρχε, λοιπόν, τεράστιο ρεύμα φανατικών που λάτρευαν το συγκεκριμένο φυτό, το κατέγραφαν, το καλλιεργούσαν (έφτιαχναν ακόμα και παράξενες κατασκευές, μίνι θερμοκήπια κ.λπ.). Για να καλλιεργήσουν σπάνια κι ευαίσθητα είδη πήγαιναν εκπαιδευτικές εκδρομές κι εξέδιδαν δεκάδες φυτοκομικά περιοδικά και βιβλία με θέμα τη φτέρη. Οι εικονογραφήσεις και οι φωτό του βιβλίου είναι άψογες. Μια ενδελεχής έρευνα για ένα πολύ εκκεντρικό θέμα. Μου αρέσει πολύ, το ξεφυλλίζω και ομολογώ, αγαπητέ αναγνώστη, πως ψιλοέψαξα να δω τι παίζει από είδη φτέρης στην Ελλάδα. Θα σε ενημερώσω περαιτέρω για τ’ αποτελέσματα της έρευνας εντός των επόμενων εβδομάδων, διότι νομίζω πως βρήκα μια άκρη!
Σε άλλα νέα, να πω πως έλειπα τις γιορτές και δεν μου πολυάρεσε που δεν άναψα φούρνους να ψήσω και να τραπεζώσω κόσμο. Παρ’ όλα αυτά, έφαγα πολύ ωραία στο ταξίδι μου κι έμαθα και πράγματα. Highlight, όμως, των διακοπών ήταν το τάπερ με μαγειρίτσα Εύης που κατέφθασε ασυνόδευτο στο γραφείο χθες. Η Εύη είναι σπουδαία μαγείρισσα και μου αρέσει διότι, απ’ όσο την ξέρω, τεστάρει με μανία τις συνταγές και ό,τι σου σερβίρει είναι επικό κι επίσης είναι καλός άνθρωπος κι έχει πάντα τάπερ για φίλους. Και δεν μπορώ να περιγράψω πόσο σημαντικό και συγκινητικό πράγμα είναι να σου στέλνει ένας φίλος τάπερ με μαγειρίτσα. Εύη, σ’ ευχαριστώ. Σας φιλώ, καλή εβδομάδα.
σχόλια