ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ 29/4
Αποφασίζω πως θα ξορκίσω την αμηχανία της εβδομάδας μετά το Πάσχα οργανώνοντας το σπίτι για το καλοκαίρι και μαγειρεύοντας κάτι ωραίο και ανοιξιάτικο. Δύσκολο task, διότι ο καιρός είναι φθινοπωρινός. Τόσο φθινοπωρινός, που ακόμα κι εγώ έχω πεθυμήσει λίγη λιακάδα. Το χειρότερο απ’ όλα είναι πως, όπως όλα δείχνουν, θα χαρούμε μια σύντομη άνοιξη και μετά, βουρ, κατευθείαν στους μίνι καύσωνες. Παράλληλα με τις κλιματολογικές μου ανησυχίες, τα πράγματα έχουν σοβαρέψει όσον αφορά το φλέγον θέμα του περιττού βάρους. Έχω ήδη υποταχθεί στο γυμναστήριο, το έχω νο. 1 στη λίστα μου και το τηρώ, ο κόσμος να χαλάσει. Με τους συναδέλφους spinners έχουμε πωρωθεί τελείως, λες κι αυτό είναι η μόνη μας έγνοια. Το φαγητό είναι ακόμα πιο δύσκολο από την άσκηση. Πολλές φορές νιώθω τόσο ταλαιπωρημένος από τη δουλειά και το στρες, που το μόνο που θα 'θελα είναι να κατασκηνώσω έξω από ένα ζαχαροπλαστείο και να καταναλώνω συνεχώς εκλεράκια, τάρτες με φράουλες και μίνι σφολιατοειδή. Εννοείται πως αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Ευτυχώς, κάποιες φορές η ματαιοδοξία κι εγώ συναντιόμαστε. Όπως τώρα, που, αντί να συνεχίσω το έργο μου στην κουζίνα φτιάχνοντας ανοιξιάτικα ριζότι, τρυφερά αρνάκια στον φούρνο και εκατό ακόμα γλυκά με φράουλες, ψάχνω δυναμωτικές σαλάτες και άλλες τροφές που να μη με κάνουν να βαριέμαι τη ζωή μου όταν τις τρώω. Πριν σας δώσω την πιο κάτω συνταγή, θέλω απλώς να δηλώσω πως δεν υπάρχει αυτό που λέμε «ωραία πράσινη σαλάτα». Είναι οξύμωρο σχήμα, εκτός κι αν είσαι γίδα. Που νομίζω πως δεν είμαι. Λοιπόν, νέο σούπερ υλικό το κινόα, κάτι σαν δημητριακό που υπάρχει από την εποχή των Ίνκας. Είναι μια πλήρης τροφή με άπειρα θρεπτικά συστατικά κ.λπ. Γευστικά είναι ένα τίποτα. Το λέω για να μη νομίσετε πως έχω τρελαθεί τελείως. Για τη σούπερ δυναμωτική σαλάτα χρειάζομαι περίπου μισό φλιτζάνι κινόα - το βρίσκεις πια παντού. Το βάζω σε μικρή κατσαρόλα, το καλύπτω με νερό και αφήνω να σιγοβράσει για περίπου ένα δεκάλεπτο. Το αφήνω στην άκρη να κρυώσει. Παράλληλα, πετάω φλορέτες από μπρόκολι σε νερό που κοχλάζει για περίπου τρία λεπτά, όχι περισσότερο, και μετά το μεταφέρω αμέσως κάτω από κρύο νερό. Κάνω το ίδιο και με τον αρακά. Αν είναι φρέσκος, ούτε καν ένα λεπτό δεν χρειάζεται. Σε ένα μεγάλο μπολ ρίχνω το μπρόκολι, τον αρακά, ημιάγουρο αβοκάντο κομμένο στα έξι, αγγούρι κομμένο στα τέσσερα κατά μήκος, σησάμι καβουρδισμένο ελαφρώς, το κινόα που έχει κρυώσει, φρέσκο μαϊντανό και δυόσμο, φύτρες φασολιών και φέτα που την έχω θρυμματίσει λίγο με το χέρι. Ανακατεύω ελαφρώς και τελειώνω με λεμόνι, αλάτι, πιπέρι και ελαιόλαδο εξαιρετικής ποιότητας. Άσχετως της γκρίνιας μου, αυτό είναι ένα πάρα πολύ ωραίο πιάτο, που στέκεται άνετα και σε εστιατόριο. Σκέφτομαι πως σε αυτήν τη σαλάτα θα ταίριαζε τέλεια ένας ψητός σολομός που να έχει μαριναριστεί ελαφρώς σε κάτι δροσερό, ακόμα και ένα φιλέτο κοτόπουλο. Μασουλάω και σκέφτομαι τον αυριανό μαραθώνιο spinning.
ΤΡΊΤΗ 3/5
Την άνοιξη την καταλαβαίνεις ότι ήρθε δέκα στιγμές πριν ξυπνήσεις το πρωί, που το μυαλό σου σε ειδοποιεί πως η κουβέρτα έχει αρχίσει να γίνεται περιττή. Πηγαίνοντας προς την κουζίνα, έχεις το ίδιο αίσθημα για τα χαλιά, τα έξτρα μαξιλάρια, εκείνη την κουρτίνα που κρύβει τα νέα φύλλα της γαζίας. Σκέφτομαι πως όσο περνούν τα χρόνια, η αρχή κάθε νέας εποχής, ακόμα και του χειμώνα, φέρνει κάτι αισιόδοξο. Παρ’ όλα αυτά, η άνοιξη υπερέχει, μάλλον γιατί αισθάνεται κανείς την ορμή της φύσης που θέλει να ξαναρχίσει από την αρχή. Δεν έχει τίποτα laid back αυτή η εποχή. Δεν σκέφτεσαι λεπτό την ξεκούραση. Θες να προχωράς. Μόνο τα βράδια, σαν αυτό το σημερινό ας πούμε, θεωρείς μεγάλη ευλογία που τελείωσες νωρίς τη δουλειά και θα πας να πιεις ένα ποτό κάτω από τις ολοκαίνουργιες φυλλωσιές ενός δέντρου εδώ στο κέντρο. Οι συνήθειες αλλάζουν, οι πληθυσμοί του κέντρου μετατοπίζονται από τις δρύινες μπάρες στα τραπέζια που κοιτούν τ’ αστέρια. Όσα επιτρέπει το light pollution να φανούν... Μη μείνετε ούτε ένα βράδυ στο σπίτι. Όλο έξω, προσοχή στις θερμίδες. Σας φιλώ.
σχόλια